Skocznie narciarskie w Szklarskiej Porębie

Skocznia narciarska na Hali Szrenickiej
(Schanze an der neuen Schlesischen Baude)

Punkt konstrukcyjny K25
Państwo	Polska
Miejscowość	Szklarska Poręba
Data otwarcia	1905
Kluby	Schneeschuh Club „Windsbraut” Szklarska Poręba
50°47′39,9″N 15°30′16,9″E/50,794417 15,504694

Skocznia narciarska
przy wodospadzie Kamieńczyk
(Zackelfallschantze)

Punkt konstrukcyjny K32
Państwo	Polska
Miejscowość	Szklarska Poręba
Data otwarcia	po 1905 roku
Kluby	Schneeschuh Club „Windsbraut” Szklarska Poręba
50°48′52,0″N 15°29′52,7″E/50,814444 15,497972

Skocznia narciarska
przy Owczych Skałach
(Himmelsgrundschantze)

Punkt konstrukcyjny K68 (po przebudowie)
Państwo	Polska
Miejscowość	Szklarska Poręba
Data otwarcia	1930-31
Rekord	65,5 m
(1973)	Stanisław Gąsienica-Daniel
Kluby	OSiR Jelenia Góra
50°49′21,7″N 15°28′56,9″E/50,822694 15,482472

przy Owczych
Skałach

na Hali Szrenickiej

przy
Kamieńczyku

Położenie na mapie Szklarskiej Poręby

Skocznie narciarskie w Szklarskiej Porębie – nieistniejące obecnie skocznie narciarskie położone w Szklarskiej Porębie. Istnieją informacje o trzech obiektach: na Hali Szrenickiej, przy wodospadzie Kamieńczyka (Zackelfallschantze) oraz w Owczych Skałach (Himmelsgrundschantze).

Skocznia na Hali Szrenickiej oraz przy wodospadzie Kamieńczyka

Pierwsza skocznia w Karkonoszach powstała w 1905 roku na Hali Szrenickiej z inicjatywy powstałego w 1900 roku Schneeschuh Club „Windsbraut” ze Szklarskiej Poręby. Był to terenowy obiekt o punkcie konstrukcyjnym 25 metrów^[1]. Wkrótce potem klub przystąpił do budowy poniżej wodospadu Kamieńczyka większego obiektu, o murowanym progu o wysokości 1,5 metra i punkcie konstrukcyjnym 32 metry^[2]. Do czasu oddania do użytku skoczniu w Owczych Skałach była to największa karkonoska skocznia. Dość szybko obiekt ten stał się niewystarczający, wobec czego podjęto decyzję o budowie kolejnej skoczni.

Skocznia w Owczych Skałach

Decyzja o budowie skoczni zapadła około 1930 roku. Generalnym inwestorem była gmina Szklarska Poręba przy wsparciu licznych towarzystw narciarskich. Obiekt powstał na terenie zwanym Himmelsgrund, na północnych stokach góry Przedział (1063 m n.p.m.). Autorem projektu i kierownikiem robót został miejscowy architekt Willibald Prüfer, a jej projekt i parametry zatwierdziła komisja techniczna Deutsches Ski Verein. Prace budowlane przeprowadzono w latach 1930-1931, a ich koszt wyniósł około 50.000 marek. Oprócz samej konstrukcji skoczni powstały jeszcze: wieża sędziowska oraz trybuny na 2.000 widzów.
Pierwsze skoki na obiekcie oddano jeszcze podczas budowy, w sezonie zimowym 1930/31; umożliwiły one korektę profilu skoczni. Natomiast pierwsze zawody miały tu miejsce w lutym 1932 roku, kiedy to odbyto konkurs skoków do kombinacji norweskiej. Najdłuższy osiągnięty wówczas rezultat wyniósł 53,5 metra. Z czasem tereny wokół skoczni wzbogaciły się o trasy do biegów narciarskich, planowano również budowę nieopodal stadionu łyżwiarskiego. Planowane inwestycje przeprowadzane były z myślą o kandydaturze Szklarskiej Poręby jako organizatora zimowych igrzysk olimpijskich w 1936 roku. Zawody te ostatecznie zorganizowano w Garmisch-Partenkirchen, a na skoczni w Szklarskiej Porębie w styczniu 1936 roku odbyły się eliminacje do niemieckiej kadry olimpijskiej.
Obiekt przetrwał II wojnę światową, wykazując konieczność napraw i remontów. Po włączeniu tych terenów do Polski przemianowano go na „Skocznię w Owczych Skałach”. Pierwsze duże zawody rozegrano w marcu 1949 roku, a na ich starcie stanęli m.in. Stanisław Marusarz, Jan Kula, Józef Daniel Krzeptowski, Władysław Tajner, Antoni Wieczorek, Jakub Węgrzynkiewicz. W konkursie zwyciężył Tadeusz Jankowski, skacząc na odległość 44,5 i 44 metrów. Natomiast w 1956 roku Szklarska Poręba gościła mistrzostwa Polski w skokach narciarskich. W rozegranym w dniu 19 lutego konkursie zwyciężył Władysław Tajner (60,5 i 62 metry) przed Romanem Gąsienicą Sieczką (60 i 61 metrów) oraz Aleksandrem Kowalskim (dwa skoki po 57,5 metra).
W 1956 roku obiekt poddano przebudowie, w wyniku której podniesiono punkt konstrukcyjny do 68 metrów. Natomiast w latach 70. XX wieku po jego zachodniej stronie wybudowano mniejszy obiekt, pozwalający oddawać ponad 30-metrowe skoki. W 1973 roku na skoczni w Owczych Skałach zorganizowano konkurs, w którym miał skakać Wojciech Fortuna. Ostatecznie aktualny mistrz olimpijski nie wystąpił, a zawody wygrał Stanisław Gąsienica-Daniel, ustanawiając rekord skoczni - 65,5 metra.
Ostatnim gospodarzem obiektu był Ośrodek Sportu i Rekreacji z Jeleniej Góry. W wyniku zaniedbań konserwatorskich oraz naruszenia konstrukcji przez wichurę konieczne było rozebranie skoczni, co nastąpiło w połowie lat 70. XX wieku.

Przypisy

Bibliografia

• Przemysław Wiater: Narty w Karkonoszach - rys historyczny (pol.). www.e-szklarska.co. [dostęp 2014-11-12].
• Adrian Dworakowski: Przewodnik po polskich skoczniach narciarskich 2013 (pol.). skijumping.pl. [dostęp 2014-11-12].
• Wojciech Szatkowski: Mistrzostwa Polski w Skokach 1920-2003 (pol.). skijumping.pl, 2003-04-15. [dostęp 2019-07-17].