Skolimów-Konstancin (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1924–1952[1] | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | 1924–39: warszawskie | ||
| Powiat | |||
| Data powstania | 1 stycznia 1924 | ||
| Data likwidacji | 1 lipca 1952 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1934) | |||
| |||
Portal  Polska | |||
Skolimów-Konstancin (od 1952 miasto Skolimów-Konstancin) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1924–1952[2] w woj. warszawskim. Siedzibą władz gminy była wieś Skolimów[3].
Gminę Skolimów-Konstancin utworzono 1 stycznia 1924 roku w powiecie warszawskim w woj. warszawskim z części obszaru gmin Nowo-Iwiczna (osada-uzdrowisko Skolimów-Chylice) i Jeziorna (osada-uzdrowisko Konstancin wraz z Konstancinkiem)[4]. W 1934 gminę podzielono na pięć gromad: Chylice, Jeziorna Oborska, Konstancin, Skolimów i Królewska Góra[5].
Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Jako gmina wiejska jednostka przestała istnieć z dniem 1 lipca 1952 roku po nadaniu jej praw miejskich i przekształceniu w gminę miejską[6]; jednocześnie nowe miasto Skolimów-Konstancin weszło w skład nowo utworzonego powiatu piaseczyńskiego[7].
W 1973 po reaktywacji gmin została połączona wraz z gminą Jeziorna w nowy organizm administracyjny, Gmina Konstancin-Jeziorna[8].
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Od 1 stycznia 1924 roku do 30 czerwca 1952 roku
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 4, poz. 35
- ↑ Warszawski Dziennik Wojewódzki dla obszaru Województwa Warszawskiego. 1933, nr 14
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 181
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 27, poz. 185
- ↑ Ustawa z dnia 29 listopada 1972 r. o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych. (Dz.U. 1972 nr 49 poz. 312)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).