Skotawa

Skotawa
	; Skotawa przy drodze powiatowej nr 1174G (Borzęcino-Krzynia)
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Wysoczyzna Polanowska
	Rzeka
Długość	44,6 km
Powierzchnia zlewni	263,1 km²
	Źródło
Miejsce	Lipieniec
	Ujście
Recypient	Słupia
Miejsce	na południe od Skarszowa Dolnego
Wysokość	24,4 m n.p.m.
Współrzędne	54°21′29″N 17°06′52″E/54,358056 17,114444
Szlak
	Położenie na mapie województwa pomorskiego ujście
	Położenie na mapie Polski ujście

Skotawa (kasz. Skòtawa, niem. Schottow^[3]) – rzeka^[4] w Polsce, w województwie pomorskim, przepływająca przez obszar dwóch gmin – Dębnicy Kaszubskiej w powiecie słupskim i Czarnej Dąbrówki w powiecie bytowskim^[a]^[2]. Stanowi prawostronny dopływ Słupi^[4]^[2] o długości 44,6 km^[1].

Głównymi dopływami rzeki są Graniczna (10,7 km), Maleniec (9,6 km), Karżniczka (6,5 km), nazywana także Warblewską Strugą, oraz Dopływ z Jez. Unichowskiego (4,4 km). Sama zaś stanowi najdłuższy dopływ Słupi^[1].

Położenie

Skotawa według regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego leży na obszarze megaregionu Pozaalpejska Europa Środkowa, prowincji Nizina Środkowoeuropejska, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckie, makroregionu Pojezierza Zachodniopomorskiego (314.4), mezoregionu Wysoczyzna Polanowska (314.46)^[b]^[5]. Mezoregion ten zaliczany jest do typu wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami, w większości o charakterze gliniastym, falistym lub płaskim^[6]^[7].

Ochrona

Źródłowy odcinek Skotawy wraz z jeziorami Lipieniec (inne nazwy: Lipieniec Duży), Lipieniec Mały, położonymi w biegu rzeki, oraz Spokojne objęty został ochroną. Rozporządzeniem Nr 23/2008 Wojewody Pomorskiego z dnia 7 listopada 2008 r. powołany został rezerwat przyrody „Skotawskie Łąki”, którego celem jest przede wszystkim zabezpieczenie zespołu torfowisk soligenicznych i topogenicznych oraz cennych przyrodniczo ekosystemów wodnych, łąkowych i leśnych^[8]^[9].

Gospodarka

Na rzece jest co najmniej kilka jazów i zastawek, m.in. w Nożynku, Jaworach, Jamrzynie, Starniczkach, Dębnicy Kaszubskiej i Skarszowie Dolnym^[10].

Uwagi

↑ Na podstawie danych Państwowego Rejestru Granic i rastrowych map topograficznych dla obszaru Polski, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.
↑ Na podstawie granic regionów fizycznogeograficznych, w: Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, op. cit. Granice, które poprowadził Kondracki w swoich podziałach z 1998 i 2000, zostały zweryfikowane w ramach zlecenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 2016 pod nazwą „Weryfikacja przebiegu granic regionów fizycznogeograficznych w formacie SHP (shapefile)”, realizowanego przez Instytut Ochrony Środowiska, Państwowy Instytut Badawczy. Dokonano korekty ich przebiegu, czego efektem jest publikacja Solon J. i innych (2018): Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”, 92(1), s. 143–170.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Zasoby przyrodnicze dorzecza Słupi i Łupawy. Słupsk: Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy, 2002, seria: Materiały do Monografii – Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy. ISBN 83-87-30233-3.
↑ ^a ^b ^c Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2019-12-27].
↑ Mapa Taktyczna Polski skala 1:100 000 (1924-1939). Instytut Wojskowo-Geograficzny: Warszawa, 1921 [dostęp 2019-12-27].
↑ ^a ^b Część 1 – wody płynące, źródła, wodospady, tom I Hydronimy, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (Nazewnictwo geograficzne Polski), s. 255 [dostęp 2019-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-03] .
↑ Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-12-27]. (pol.).
↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 46. ISBN 978-83-01-16022-7.
↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
↑ Rozporządzenie Nr 23/08 Wojewody Pomorskiego z dnia 7 listopada 2008 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Skotawskie Łąki”. [w:] Dz. Urz. Województwa Pomorskiego Nr 123, poz. 2935 [on-line]. 2008-11-19. [dostęp 2019-12-27].
↑ Rezerwat „Skotawskie Łąki”. Park Krajobrazowy „Dolina Słupi”. [dostęp 2019-12-27]. (pol.).
↑ Wyznaczenie granic bezpośredniego zagrożenia powodzią w celu uzasadnionego odtworzenia terenów zalewowych. Skotawa. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Oddział w Gdyni/Poznaniu, 2003-2004. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-27)]. (pol.).

[uwaga-5] Na podstawie danych Państwowego Rejestru Granic i rastrowych map topograficznych dla obszaru Polski, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.

[uwaga1-6] Na podstawie granic regionów fizycznogeograficznych, w: Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, op. cit. Granice, które poprowadził Kondracki w swoich podziałach z 1998 i 2000, zostały zweryfikowane w ramach zlecenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 2016 pod nazwą „Weryfikacja przebiegu granic regionów fizycznogeograficznych w formacie SHP (shapefile)”, realizowanego przez Instytut Ochrony Środowiska, Państwowy Instytut Badawczy. Dokonano korekty ich przebiegu, czego efektem jest publikacja Solon J. i innych (2018): Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”, 92(1), s. 143–170.

[PKDS-1] Zasoby przyrodnicze dorzecza Słupi i Łupawy. Słupsk: Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy, 2002, seria: Materiały do Monografii – Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy. ISBN 83-87-30233-3.

[geoportal-2] Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2019-12-27].

[mapa-3] Mapa Taktyczna Polski skala 1:100 000 (1924-1939). Instytut Wojskowo-Geograficzny: Warszawa, 1921 [dostęp 2019-12-27].

[ksng-4] Część 1 – wody płynące, źródła, wodospady, tom I Hydronimy, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (Nazewnictwo geograficzne Polski), s. 255 [dostęp 2019-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-03] .

[geoserwis-7] Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-12-27]. (pol.).

[Kondracki-8] Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 46. ISBN 978-83-01-16022-7.

[mapa_rfg-9] Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.

[aktpow-10] Rozporządzenie Nr 23/08 Wojewody Pomorskiego z dnia 7 listopada 2008 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Skotawskie Łąki”. [w:] Dz. Urz. Województwa Pomorskiego Nr 123, poz. 2935 [on-line]. 2008-11-19. [dostęp 2019-12-27].

[PKDS_1-11] Rezerwat „Skotawskie Łąki”. Park Krajobrazowy „Dolina Słupi”. [dostęp 2019-12-27]. (pol.).

[imig-12] Wyznaczenie granic bezpośredniego zagrożenia powodzią w celu uzasadnionego odtworzenia terenów zalewowych. Skotawa. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Oddział w Gdyni/Poznaniu, 2003-2004. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-27)]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[b]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne