Skrajna Nowoleśna Turnia

Skrajna Nowoleśna Turnia
Skrajna Nowoleśna Turnia wśród podpisanych obiektów
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2354 m n.p.m.
Pierwsze wejście	7 sierpnia 1902 Karol Englisch i Johann Hunsdorfer senior
Położenie na mapie Tatr Skrajna Nowoleśna Turnia
49°10′12″N 20°09′59″E/49,170000 20,166389

Skrajna Nowoleśna Turnia (słow. Východná Slavkovská veža, niem. Östlicher Schlagendorfer Turm, węg. Keleti Szalóki torony) – najbardziej wysunięta na południe turnia w Nowoleśnej Grani o wysokości ok. 2354 m n.p.m. znajdująca się w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Pośredniej Nowoleśnej Turni oddziela ją przełęcz Ciemna Ławka, a od Zadniej Sławkowskiej Czuby szerokie siodło Sławkowskiej Przełęczy. Na wierzchołek Skrajnej Nowoleśnej Turni nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników dostępna jest najdogodniej od Sławkowskiej Przełęczy, w stronę której opada dosyć łagodnym zboczem.

Skrajna Nowoleśna Turnia jest turnią zwornikową. Na północny wschód, w kierunku Warzęchowego Stawu w Dolinie Staroleśnej wysyła ona grań zwaną Nowoleśnym Filarem. Grań ta oddziela Nowoleśną Kotlinę od Długiej Kotliny.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Karol Englisch i Johann Hunsdorfer senior, 7 sierpnia 1902 r. – letnie,
• Gyula Hefty, Pavol Čižák, Johann Franz junior, Johann Hunsdorfer senior, Paul Kirner, Ján Počúvaj, Paul Schmied i Johann Strompf junior, 8 marca 1914 r. – zimowe.

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 79–84.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.