Skrajna Rzeżuchowa Przełączka
| ||
Skrajna Rzeżuchowa Przełączka między podpisanymi Skrajną i Zadnią Rzeżuchową Turnią | ||
Państwo | Słowacja | |
---|---|---|
Pasmo | Tatry, Karpaty | |
Sąsiednie szczyty | Zadnia Rzeżuchowa Turnia, Skrajna Rzeżuchowa Turnia | |
49°12′58,8″N 20°13′03,0″E/49,216333 20,217500 |
Skrajna Rzeżuchowa Przełączka, Skrajna Gajnista Przełączka (słow. Predné žeruchové sedlo, niem. Vorderer Kressensattel, Östliche Gemsenturmscharte, węg. Elülső-Zerge-horhos, Keleti-Zergetorony-csorba[1][2]) – przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w środkowym fragmencie Koziej Grani – południowo-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu. Oddziela Zadnią Rzeżuchową Turnię na zachodzie od Skrajnej Rzeżuchowej Turni na wschodzie[2].
Stoki północne opadają z przełęczy do Doliny Białych Stawów, południowe – do Doliny Jagnięcej. Na północny wschód zbiega spod przełęczy do Niżniej Rzeżuchowej Kotliny trawiasty żleb, pod którym zbocze pokrywają kamienie. Także na południe ze Skrajnej Rzeżuchowej Przełączki spada żleb. Jest on dość wybitny i u dołu kończy się stożkiem piargowym na wysokości ok. 1820 m. W środkowym odcinku żleb ma charakter wąskiej rynny[2].
Na Skrajną Rzeżuchową Przełączkę, podobnie jak na inne obiekty w Koziej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na siodło z Niżniej Rzeżuchowej Kotliny stokami Zadniej Rzeżuchowej Turni oraz wprost od północnego wschodu z obejściem żlebu. Trudniejsze są drogi wprost żlebem od północnego wschodu (III w skali UIAA) oraz z Doliny Jagnięcej (I)[2].
Pierwsze znane wejścia:
- letnie – Gyula Hefty, 2 sierpnia 1908 r., przy przejściu granią,
- zimowe – Arno Puškáš, 2 grudnia 1951 r.[2]
Nazwy Rzeżuchowych Turni i Rzeżuchowych Przełączek pochodzą od Rzeżuchowych Stawków (Niżniego i Wyżniego), nad którymi obficie rośnie rzeżucha gorzka[2][3].
Przypisy
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-26].
- ↑ a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 216–218. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg:
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug
Mapa Tatr
oriented mountain pass symbol : n ne e se
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Jagnięcy Szczyt i Kozia Grań – widok z Doliny Białych Stawów (polskie podpisy).