Skrzypce Stroha

Skrzypce Stroha
Skrzypek na skrzypcach Stroha w Antwerpii

Skrzypce Stroha, znane także jako skrzypotrąba – rodzaj skrzypiec wzmacniający swój dźwięk przez rezonator i czary wykonane z metalu, a nie przez drewniane pudło rezonansowe, jak w przypadku standardowych skrzypiec. Instrument swoją nazwę zawdzięcza niemieckiemu konstruktorowi o nazwisku Johannes Matthias Augustus Stroh, któremu patent na konstrukcję skrzypiec przyznano w roku 1899.

Skrzypce Stroha są znacznie głośniejsze niż ich odpowiednik z drewnianym pudłem rezonansowym. Ta cecha pozwoliła im na osiągnięcie znaczącej pozycji w początkach przemysłu nagraniowego. Ze względu na to, że nagrania mechaniczno-akustyczne drewnianych skrzypiec cechowały się nie najlepszą jakością, skrzypce Stroha stały się standardowym instrumentem w studiach nagraniowych. Zwiększenie głośności instrumentu skutkuje zmianą jego brzmienia, dźwięk wzmacniany przez rezonatory metalowe jest ostrzejszy i bardziej „szorstki”. Ma też charakterystykę kierunkową co powoduje, że do ucha grającego dźwięk wraca z pewnym opóźnieniem, odbity od otoczenia. W przypadku tradycyjnych skrzypiec dźwięk słyszany jest natychmiast.

Po wprowadzeniu przez studia nagraniowe w drugiej połowie lat 20. XX wieku mikrofonów elektrycznych, skrzypce Stroha zaczęły tracić swoją popularność.

Kilku współczesnych muzyków, w tym Tom Waits oraz múm nadal używają skrzypiec Stroha, ze względu na ich charakterystyczny dźwięk. W Polsce popularyzatorem gry na skrzypotrąbie jest Wojciech Czemplik

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Playing a Stroh violin.ogv
Autor: Kosboot, Licencja: CC BY-SA 4.0
Busker playing a Stroh violin in Antwerp, Belgium, July 16, 2014
Stroh Violin improved 1.PNG
Autor: Original photo by Infrogmation, improved by myself., Licencja: CC BY 2.5
Stroh violin. Improved version of Image:StrohViolinCloseup.jpg