Slang młodzieżowy

Slang młodzieżowy[a] – charakterystyczna forma slangu, właściwa środowiskom młodzieżowym[2].

Slang młodzieżowy cechuje duża zmienność czasowa. W każdym dziesięcioleciu młodzież używa specyficznych dla siebie określeń, które następnie zmieniają swoje znaczenie, lub zastępowane są przez inne. Podobnie jak w przypadku gwary więziennej użytkownicy slangu młodzieżowego starają się stworzyć język niezrozumiały dla osób postronnych.

Polski slang młodzieżowy czerpie obecnie głównie z języka angielskiego, dawniej były to języki rosyjski i niemiecki. Częste są też zapożyczenia ze slangu więziennego (np. ramka – paczka papierosów, szlugi – papierosy). Powszechne jest również użycie wulgaryzmów. Forma używana codziennie nieraz różni się od formy slangu mającego chronić informacje przed uszami postronnych.

Socjolekt młodzieżowy wywodzi się z ekspresywnej formy polszczyzny potocznej. Wyróżnia się on gęstym występowaniem ekspresywnych określeń człowieka, zwłaszcza określeń negatywnych, a także obrazowością, metaforycznością oraz tendencją do gromadzenia wyrażeń synonimicznych[5]. Zdaniem Jadwigi Kowalikowej slangu uczniowskiego nie należy wyodrębniać jako osobnej odmiany polszczyzny, lecz traktować go jako pewną warstwę słownictwa, funkcjonującą na gruncie języka ogólnopolskiego (standardowego)[6]. Inni badacze zaś zwracają uwagę na wyraźne rozluźnienie związku gwary młodzieżowej z polszczyzną ogólną[5].

Uwagi

  1. ↑ W piśmiennictwie występują również określenia: „gwara młodzieżowa”[1][2], „socjolekt młodzieżowy”[1][3], „argot młodzieżowy”[1], „język młodzieżowy”[1], „mowa młodzieżowa”[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d socjolekt młodzieżowy, [w:] iSybislaw [online], Polska Akademia Nauk [dostęp 2019-08-31].
  2. ↑ a b Olga Oniszczuk, O co kaman? Czyli gwara młodzieżowa, Gazeta Petersburska, 27 czerwca 2017 [dostęp 2019-02-22].
  3. ↑ Polemika i żart literacki, t. VII, DiG, 2002 (Napis), s. 347.
  4. ↑ „Socjolingwistyka”, 11, Uniwersytet Śląski, 1991, s. 177.
  5. ↑ a b Ewa Baniecka, Gwara młodzieżowa jako odmiana współczesnej polszczyzny – próba charakterystyki, „Studia Gdańskie”, t. V, s. 157–169.
  6. ↑ Krzysztof Polak, Kultura szkoły: od relacji społecznych do języka uczniowskiego, Wydawnictwo UJ, 2007, s. 174, ISBN 978-83-233-2420-1.

Linki zewnętrzne