Smalta

Smalta na wystawie Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie

Smalta, szkło kobaltowe, błękit królewski – substancja barwiąca koloru ciemnoniebieskiego, o bardzo ładnej czystej barwie, stosowana jako barwnik do barwienia szkła, oraz do emalii stosowanych na szkło lub porcelanę. Znana była już w starożytnym Egipcie. Zwyczajowo smaltą nazywany był także pewien rodzaj szkła barwnego produkowanego w Wenecji. Smalta była niegdyś powszechnie stosowana również jako pigment do farb artystycznych, pomimo niezbyt intensywnego koloru i słabego krycia (np. czasy Oświecenia). Wyparta została dopiero po odkryciu metod produkcji syntetycznej ultramaryny.

Chemicznie smalta to czysty krzemian kobaltowo-potasowy. Jako substancja barwiąca występuje w postaci zmielonego proszku. Jest substancją bardzo odporną zarówno na światło, jak i chemicznie. Nie utlenia się, nie reaguje z innymi substancjami barwiącymi ani składnikami podłoża. Odporna na kwasy i zasady.