Smok (pociąg pancerny)
b.jpg) | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1918 |
| Rozformowanie | 1919 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | por. Macherski |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Pociąg Pancerny Nr 7 „Smok” – pociąg pancerny Wojska Polskiego II RP.
Historia
Pociąg pancerny "Smok" został sformowany w grudniu 1918 w Nowym Sączu. Załoga została uzupełniona żołnierzami 1 Pułku Artylerii Wałowej z Krakowa. Działał na linii Przemyśl-Lwów, następnie w 1920 na Polesiu i Wołyniu jako pociąg patrolowy, półpancerny. W grudniu 1919 w Krakowie pociąg został rozformowany, a załoga przeszła do pociągu "Gromobój", później "Iwaszkiewicz"[1].
Inna relacja podaje, że "Smok" wyruszył w drugiej połowie grudnia 1918 na odsiecz Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. Kadrę stanowili oficerowie artylerii: por. Adam Ciećkiewicz (dowódca pociągu), ppor. Henryk Dawidowski, ppor. Stanisław Hieronim Milli, ppor. Tadeusz Smyczyński oraz ppor. piech. Stefan Spaczyński (dowódca karabinów maszynowych). Przybyły w styczniu 1919 pluton szturmowy pod dowództwem ppor. piech. Ramza [2], składał się ze studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego i uczniów gimnazjalnych. Jednym z ówczesnych członków załogi pociągu, rekrutującym się z krakowskiego batalionu Legii Akademickiej był Gustaw Łowczowski. Po przybyciu do Przemyśla, przez Sądową Wisznię, brał udział w wyzwalaniu Lwowa.[3] Po zakończeniu działań w Małopolsce Wschodniej, został przebazowany na Śląsk Cieszyński. Ze względu na słabe opancerzenie i uzbrojenie, w końcu 1919 został rozformowany[a].
Podporucznik Tadeusz Smyczyński był składzie pociągu zarówno podczas odsieczy Lwowa 1917/1919, jak i w walkach na Wołyniu i Polesiu od stycznia do maja 1919[4].
Odznaka pamiątkowa
Odznaka w kształcie tarczy. Orzeł zrywający się do lotu w lewo, bez korony. Na tarczy napis: P. P. Smok, pod nim wypukło tłoczony wizerunek pociągu pancernego w ruchu na ukos tarczy od prawej z góry do lewej w dół. Pod nim napis: W obronie Kresów Wschodnich w trzech wierszach i pod tym daty: 20. I - 10. V. 1919.
Odznaka wykonana z białego metalu, lana. Wymiary: szerokość skrzydeł 33 mm, szerokość tarczy 29.5 mm, wysokość 36 mm; na odwrocie śrubka i nakrętka[5][6].
Uwagi
- ↑ Wobec rozbieżności czasowych w obu relacjach istnieje przypuszczenie, że były dwa pociągi pancerne o nazwie "Smok". Bardziej prawdopodobnym jest jednak, że pociąg "Smok" działał na Polesiu i Wołyniu w 1919, a nie w 1920.
Przypisy
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 99.
- ↑ Prawdopodobnie chodzi o ppor. Tadeusza Jerzego Ramza, oficera rezerwy 20 pp.
- ↑ Kadry akademickie pod Lwowem Nowości illustrowane 1919 nr 16 s. 9 zdjęcia pociągu s. 2-4 [1]
- ↑ Roman Adler: Ludwik, Tadeusz Smyczyńscy. atest.com.pl. [dostęp 2017-06-24].
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 108.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 326.
Bibliografia
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918–1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918–1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918–1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałów Broni Pancernej, 1971.
- Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 2 (183), Warszawa 2000
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Pociąg Pancerny „Smok”