Smrekowicka Przełęcz

Smrekowicka Przełęcz
Ilustracja
Smrekowicka Przełęcz (wyżej położone siodło zasłonięte drzewem, następnie garb rozdzielający jej siodła i dalej na prawo drugie siodło)
Państwo Słowacja
Wysokośćok. 2080 m n.p.m.
PasmoTatry, Karpaty
Sąsiednie szczytyMłynickie Solisko, Skrajne Solisko
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Smrekowicka Przełęcz”
Ziemia49°09′09″N 20°02′12″E/49,152500 20,036667

Smrekowicka Przełęcz (słow. Soliskové sedlo, niem. Soliskojoch, węg. Szoliszkó-nyereg) – przełęcz o dwóch siodłach (2099 m n.p.m. i ok. 2080 m[1]) znajdująca się w Grani Soliska w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela ona Młynickie Solisko od wierzchołka Skrajnego Soliska. Nie jest dostępna żadnymi znakowanymi szlakami turystycznymi, dla taterników stanowi ważny punkt dostępowy do Grani Soliska[2].

Smrekowicka Przełęcz składa się z dwóch siodeł rozdzielonych niewielkim garbem skalnym (2126 m), który jest zwieńczeniem żebra biegnącego od strony Doliny Furkotnej, nazywanym Smrekowicką Czubą[1] lub Soliskowym Garbem[3] (Soliskový hrb[4]). Wyżej położone siodło – Wyżnia Smrekowicka Przełęcz[1] (Zadné Soliskové sedlo[4]) – znajduje się na północ od tego garbu, a niżej położona Niżnia Smrekowicka Przełęcz[1] (Predné Soliskové sedlo[4]) leży nieco na południe od niego. Garb ten, w rzeczywistości będący turnią o stromych ścianach, można pokonać łatwą wspinaczką w dobrze urzeźbionej skale. Smrekowicka Przełęcz prawdopodobnie była odwiedzana już przed pierwszymi zarejestrowanymi wejściami turystycznymi, a wejść na nią dokonywali myśliwi lub turyści.

Nazwa Smrekowickiej Przełęczy pochodzi od Smrekowicy – tarasu znajdującego się między Szczyrbskim Jeziorem a Furkotnym Potokiem[2].

Historia

Pierwsze zarejestrowane wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. ↑ a b c d Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.
  2. ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 113–114.
  3. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-06-24].
  4. ↑ a b c Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 335. ISBN 83-01-13184-5.
Grań Soliska

Media użyte na tej stronie

Mountain pass 12x12 e.svg
oriented mountain pass symbol : n ne e se
Grań Solisk a1.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grań Soliska, widok z południowego zachodu