Snów

Snów

Сноў

(c) Alex Zelenko, CC BY-SA 4.0 Kościół św. Jana Chrzciciela w Snowie
Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	nieświeski
Wysokość	186 m n.p.m.
Populacja (2009) • liczba ludności	2420[1]
Kod pocztowy	222615
Położenie na mapie obwodu mińskiego Snów
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Snów
53°13′N 26°24′E/53,216667 26,400000
Portal Białoruś

Snów (biał. Сноў) – wieś na Białorusi w rejonie nieświeskim obwodu mińskiego, w pobliżu trasy linii kolejowej Warszawa-Brześć-Baranowicze-Mińsk i w połowie drogi między Baranowiczami a Nieświeżem. Siedziba sielsowiteu snowskiego.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego^[2].

W okresie II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Snów.

Działają tu dwie parafie – prawosławna (pw. Świętych Kosmy i Damiana)^[3] i rzymskokatolicka (pw. św. Jana Chrzciciela).

Zabytki

• Pałac w Snowiu został zbudowany w stylu klasycystycznym około 1827 roku najprawdopodobniej przez marszałka szlachty powiatu nowogródzkiego, kawalera maltańskiego, Kazimierza Rdułtowskiego. Pałac w 1854 roku przeszedł w ręce Harthingów, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr do 1939 roku. Pałac znacznie uszkodzony w czasie I wojny światowej, około 1925 roku został sprzedany (czy też darowany) przez ówczesnego właściciela majątku, barona Henryka Hartingha Korpusowi Ochrony Pogranicza. Po remoncie i częściowej przebudowie pałacu w 1929 roku, jednostka KOP rezydowała w nim do września 1939 roku. Obecnie mieści się tutaj szpital wojskowy. Pałac jest budowlą o założeniu symetrycznym, imponującą monumentalną wydłużoną fasadą o długości 140 m, składającą się z kilku połączonych korpusów różnej wielkości. Korpus środkowy złożony jest z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł ustawionych poprzecznie w stosunku do osi fasady, połączonych ze sobą za pomocą parterowych łączników. Skrzydło środkowe ma od frontu wydatny portyk z czterema kolumnami w wielkim porządku, dźwigającymi trójkątny szczyt. Podobny portyk, ale znacznie mniej wydatny (przyścienny) znajduje się od strony elewacji ogrodowej. Tu flankują go skrzydła boczne wydłużone ku tyłowi, od frontu tworzą one natomiast wydatne ryzality ozdobione ujętymi w ramy kolumn porte-fenetrami. Od korpusu środkowego na boki ciągną się symetrycznie długie parterowe galerie wsparte na 16 kolumnach. Galerie łączą korpus główny z dwoma skrajnymi parterowymi pawilonami na rzutach kwadratów. We wnętrzach zachowały się między innymi westybul, sala reprezentacyjna o powierzchni 100 m2 ozdobiona niszami, rzeźbami i kolumnadą, kaplica i piec kaflowy z XIX wieku. Pałac otacza zachowany częściowo park (jego część jest zabudowana XX wiecznymi budynkami) o kształcie prostokąta z rozległymi parterami, systemem sadzawek i alejami^[4].
• Kościół św. Jana Chrzciciela
• Dwór Harthingów
• Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana

Historia

• I połowa XIII w. włączenie do Wielkiego Księstwa Litewskiego
• 1639 - właścicielami zostają Rdułtowscy
• 1793 na skutek II rozbioru Polski w zaborze rosyjskim
• 1827 zmarł tu Ludwik Spitznagel
• 1854 - właścicielami zostają Haringhowie
• 1919-39 w Polsce, w dawnym powiecie nieświeskim województwa nowogródzkiego
  • Do 17 września 1939 roku miejscowość była garnizonem macierzystym Batalionu KOP "Snów"
• 1939-41 okupacja radziecka
• 1941-44 okupacja niemiecka
• 1944-91 w Białoruskiej SRR

Galeria

• 

  (c) Alex Zelenko, CC BY-SA 4.0
• 

  (c) Alex Zelenko, CC BY-SA 4.0
• 

  (c) Alex Zelenko, CC BY-SA 4.0
• 
• 

  Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Jurkau kutoczak — Юркаў куточак — Yury's Corner. Miejsce Snów. szlachta.io.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)].
• Snów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 937 .
• Archiwalne zdjęcia pałacu w bibliotece Polona