Sołotwyno
 Jezioro solne w Sołotwinie | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia | 11,10 km² | ||
| Wysokość | 283 m n.p.m. | ||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy | +380 3134 | ||
| Kod pocztowy | 90575 | ||
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||
 47°57′20″N 23°52′16″E/47,955556 23,871111 | |||
Portal  Ukraina | |||
Sołotwyno (ukr. i rusiń. Солотвино, rum. Slatina, ros. Солотвина, cz. i słow. Slatinské Doly, węg. Aknaszlatina i Faluszlatina) – miasteczko (osiedle typu miejskiego) w rejonie tiaczowskim obwodu zakarpackiego Ukrainy. Leży na północnym brzegu granicznego odcinka górnej Cisy, naprzeciw rumuńskiego miasta Sighetu Marmaţiei, na wysokości 283 m n.p.m.
Sołotwyno jest największą pośród miejscowości zamieszkanych na Zakarpaciu przez Rumunów, który do dziś stanowią na tyle dużą część mieszkańców, że uzasadnia to dwujęzyczność miasteczka. Przez Sołotwyno przebiega linia kolejowa z Tereswy do Wełykoho Byczkiwa i regionalna droga R03 z Mukaczewa do Rohatyna.
Historia
Decydujący wpływ na rozwój Sołotwyna wywarły wielkie złoża soli kamiennej, eksploatowane już w starożytności (zob. kopalnie soli w Sołotwynie). Ślady osadnictwa (dwa grodziska na zachód od miasta) pochodzą już z I–II wieku p.n.e. Dzisiejsze Sołotwyno zostało założone w XIII wieku. Sąsiadujące wsie Aknaszlatina i Faluszlatina po II wojnie światowej zostały połączone w jedno osiedle. Przemysłowe wydobycie soli rozpoczęło się w połowie XVIII wieku i trwało do 2010 roku; prowadził je państwowy kombinat Ukrsolprom. W szczytowym okresie – w latach 70. XX wieku – wydobycie soli sięgało 451 tys. ton rocznie i stanowiło 10% produkcji całej Ukrainy. W końcowym okresie było wielokrotnie niższe. Złoża soli ocenia się na 30 milionów ton, a objętość całego sołotwińskiego słupa solnego na kilka km³.
W jednej z sołotwińskich kopalni znajdują się obecnie laboratoria badawcze ukraińskiej akademii nauk oraz, od 1968, podziemny szpital alergologiczny.
W 1989 liczyło 9651 mieszkańców[2].
W 2013 liczyło 8955 mieszkańców[3].
Na zachód od miasta leżą słone jeziorka, wykorzystywane w celach rekreacyjnych.
Galeria
Dawna synagoga
Dawna synagoga
Stary cmentarz żydowski
Nowy cmentarz żydowski
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.32
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.61
Bibliografia
- Sołotwyno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 66.
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Закарпатской области с 17 июля 2020 года
Autor: J.Fixler, Licencja: CC BY-SA 4.0
Солотвино, бывшая синагога, теперь пекарня.
._Old_Jewish_cemetery_-01.jpg)
Autor: A.Sokolov, Licencja: CC BY-SA 3.0
Старое еврейское кладбище в Солотвино
(c) I, Levchuk Volodymyr (UAWeBeR), CC BY-SA 3.0
Україна-Закарпатська область-Солотвино-Покинута шахта
%2cformer_synagogue.jpg)
Autor: A.Sokolov, Licencja: CC BY-SA 3.0
Бывшая синагога в Солотвино
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mws.richter (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Description: Saltlake and -mine in Solotwino, recreation camp,"Eldorado", Ukraine
- Source: self-made July 2005
- Photographer/Painter: Stefan Richter
Герб Солотвино
._New_Jewish_cemetery_-01.jpg)
Autor: A.Sokolov, Licencja: CC BY-SA 3.0
Новое еврейское кладбище в Солотвино