Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Tartu
6949 | |||||||||||||||||||
sobór katedralny | |||||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | 15 sierpnia | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Estonii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||
58°22′57″N 26°43′21″E/58,382500 26,722500 |
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny sobór w Tartu, katedra eparchii Tartu Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Na miejscu dzisiejszego soboru pierwotnie znajdował się klasztor dominikanów z kościołem św. Marii Magdaleny. Obiekt ten przestał istnieć przed XVIII w. W 1753 na miejscu jego ruin wzniesiono pierwszą cerkiew prawosławną na potrzeby istniejącej już od kilku lat wspólnoty wiernych. Świątynia ta uległa zniszczeniu w czasie pożaru miasta w 1775[1].
Już rok po pożarze przystąpiono do budowy nowej cerkwi, zaprojektowanej na zamówienie carycy Katarzyny II przez nowogrodzkiego architekta Pawła Szpeklego. Podczas prac budowlanych parafia w Tartu korzystała z kaplicy domowej. Wznoszenie soboru trwało siedem lat. Gotowy obiekt został poświęcony i oddany do użytku liturgicznego w 1783[1].
Sobór pierwotnie reprezentował styl wczesnoklasycystyczny, z zachowaniem struktury krzyżowo-kopułowej. W latach 1840–1842 został gruntownie przebudowany według projektu Adamsona. Do obiektu dobudowano wówczas dwa skrzydła. Wzniesiono również nową, większą kopułę i cztery kopuły boczne, zwieńczone pozłacanymi krzyżami. Nad przedsionkiem zbudowano na planie prostokąta zwieńczoną iglicą dzwonnicę. W 1860 w soborze urządzono drugi ołtarz, św. Mikołaja, zaś w 1901 trzeci, św. Izydora Jurjewskiego[1].
Związani z cerkwią
Z parafią soborową związani byli – w okresie, gdy mieszkali na stałe w Tartu – rosyjscy poeci Wasilij Żukowski i Nikołaj Jazykow. W 1921 w świątyni miał miejsce ślub rosyjskiego poety, porewolucyjnego emigranta, Igora Siewierianina, i poetki estońskiej Felissy Krut[1].
W latach 1957–1961 proboszczem miejscowej parafii był ks. (następnie hieromnich) Aleksy (Ridigier), późniejszy patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II[2].
W 1919 w świątyni pochowano zamordowanych przez estońskich bolszewików biskupa rewelskiego Platona (jego szczątki przeniesiono następnie do soboru Przemienienia Pańskiego w Tallinnie) oraz kapłanów Mihaila Bleivego i Nikołaja Bieżanickiego[1]. Wszyscy oni zostali następnie kanonizowani jako święci nowomęczennicy[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e Собор успения пресвятой Богородицы. [dostęp 2014-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-03)]. (ros.).
- ↑ АЛЕКСИЙ II
- ↑ Священномученик ПЛАТОН (Кульбуш), епископ Ревельский. [dostęp 2014-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Estonia
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor: A.Savin, Licencja: FAL
Interior of Assumption Church (Russian Orthodox) in Tartu, Estonia
Autor: A.Savin, Licencja: FAL
Assumption Church (Russian Orthodox) in Tartu, Estonia