Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowosybirsku

Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego

Вознесенский собор

katedra metropolitalna
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Miejscowość	Nowosybirsk
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	nowosybirska
Katedra	od 1924
Wezwanie	Wniebowstąpienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	40. dzień po Passze
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Mikołaja, św. Serafina z Sarowa, św. Ambrożego z Optiny, św. Innocentego z Alaski, św. Pantelejmona
Historia Data rozpoczęcia budowy 1913 Data zakończenia budowy 1913 Data poświęcenia 6 kwietnia 1913 (1944 – ponowna) Data zamknięcia 1937 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1944
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 5 Liczba ikonostasów 3 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 św. Serafina z Sarowa, św. Mikołaja Liczba naw 3
Położenie na mapie Nowosybirska Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego
Położenie na mapie Rosji Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego
55°02′32,55″N 82°54′44,77″E/55,042375 82,912436
Strona internetowa

Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego – prawosławny sobór w Nowosybirsku, katedra eparchii nowosybirskiej.

Pierwsza cerkiew na miejscu współczesnego soboru powstała w 1913 (poświęcenie 6 kwietnia 1913). Była to świątynia jednonawowa, drewniana, z położoną nad wejściem dzwonnicą. W 1924, po powołaniu przez Święty Synod samodzielnej eparchii ze stolicą w Nowonikołajewsku (ob. Nowosybirsk), jej pierwszy zwierzchnik, metropolita Nikifor (Astaszewski) zdecydował o rozbudowie świątyni poprzez dostawienie do niej drugiej nawy z ołtarzem św. Mikołaja Cudotwórcy.

Sobór był czynny do 1937, gdy został zamknięty na fali represji wymierzonych w Rosyjski Kościół Prawosławny w regionie – w tym samym roku został rozstrzelany arcybiskup nowosybirski Sergiusz (Wasilkow). W 1944 władze radzieckie zgodziły się zwrócić obiekt eparchii po staraniach nowego zwierzchnika eparchii, arcybiskupa Bartłomieja (Gorodcowa). W tym samym roku świątynia została ponownie poświęcona, zaś w 1947 dobudowano do niej trzecią nawę z ołtarzem św. Serafina z Sarowa. W tej części cerkwi w 1956 został pochowany metropolita Bartłomiej.

W czasie sprawowania urzędu arcybiskupa nowosybirskiego przez Pawła (Gołyszewa) rozpoczęto prace nad rozbiórką drewnianej, będącej w złym stanie cerkwi, by zastąpić ją świątynią ceglaną o identycznej konstrukcji. Prace te zakończył w latach 70. XX wieku biskup Gedeon (Dokukin). W okresie zarządzania przez niego eparchią poszerzono przedsionek cerkwi, zrekonstruowano kolumny wewnątrz soboru, zaś ceglane ściany nowego obiektu pokryto drewnem, by imitować dawny wygląd świątyni. W 1979 w piwnicach obiektu powstała cerkiew św. Aleksandra Newskiego i św. Gedeona. Autorem projektu pełnej przebudowy soboru był W. Awksientiuk, zaś pracami kierował proboszcz parafii Dmitrij Budko. W 1988 prace w soborze zostały zakończone. W 1999 dokonano renowacji ikonostasu.

Szczególnie czczone są znajdujące się w świątyni ikony z cząsteczkami relikwii św. Mikołaja, św. Pantelejmona, św. Serafina z Sarowa, św. Ambrożego z Optiny oraz św. Innocentego z Alaski.

Bibliografia

• Sobór na stronach eparchii nowosybirskiej. orthedu.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-31)].