Sobór lyoński I

Sobór lyoński I
Frederick-ii-excommunicated-by-pope-innocent-iv1.jpg
Innocenty IV ekskomunikuje cesarza Fryderyka II
Miejsce
Katedra św. Jana Chrzciciela
Lyon
Data rozpoczęcia

1245

Data zakończenia

1245

Poprzedni
Sobór laterański IV (1215)
Następny
Sobór lyoński II
(1274)

Sobór lyoński I – XIII sobór powszechny Kościoła katolickiego zwołany przez papieża Innocentego IV do Lyonu. Trwał od 28 czerwca 1245 do 17 lipca 1245.

Na sobór przybyło ok. 150 biskupów i wielu innych wyższych duchownych. Ich liczba była więc niewielka, a przyczyny tego należy szukać w najeździe mongolskim i trwającej wobec tego w Europie wojny z ordami Batu-chana. Szczególnie niewielu przedstawicieli wyższego kleru reprezentowało Święte Cesarstwo Rzymskie, co stanowiło kosekwencję faktu, że główną przyczyną zwołania tego soboru był konflikt pomiędzy papieżem a cesarzem Fryderykiem II, trwający od pontyfikatu Grzegorza IX. Rosnące zapędy cesarza na sprawowanie całości władzy świeckiej i częściowe podporządkowanie sobie Kościoła oraz postać i ambicje papieża Innocentego IV, dążącego z kolei do sprawowania powszechnej władzy przez biskupa Rzymu, doprowadziły do ostatecznej konfrontacji. Sobór ten zdetronizował Fryderyka II jako króla niemieckiego i cesarza rzymskiego, co okazało się decyzją trwałą i skuteczniejszą od ekskomuniki. Cesarza, jako oskarżonego, reprezentował jego sędzia dworski, Tadeusz z Suessa.

Sobór ów zatwierdził również kościelne prawo procesowe, opracowane przez papieża oraz zajął się problemem Mongołów w Europie. Następstwem tego było wysłanie, rok później, pierwszej europejskiej delegacji do chana mongolskiego, Batu-chana. Zwrócono także baczną uwagę i omówiono problemy moralne we wnętrzu Kościoła, głównie odnoszące się do duchowieństwa, co miało swój oddźwięk w uchwalonych konstytucjach. Ogłoszono także nową krucjatę przeciwko Turkom Seldżuckim, która spotkała się z odezwą Ludwika IX Świętego i przeszła do historii jako VI krucjata (bądź VII, zależnie od tego, czy za pełnoprawną krucjatę uzna się tę prowadzoną przez Fryderyka II w latach 1227-1229).

Źródła

  • F. Bécheau, Historia soborów, Kraków 1998, s. 127-130;
  • K. Schatz, Sobory Powszechne. Punkty zwrotne w historii Kościoła, Kraków 2001, s. 109-111;
  • Dokumenty Soborów Powszechnych t. II, oprac. ks. A. Baron, ks. H. Pietras SJ, Kraków 2003, s. 320-330.

Media użyte na tej stronie

Frederick-ii-excommunicated-by-pope-innocent-iv1.jpg
Emperor Frederick II excommunicated by pope Innocent IV
Flag Germany Emperors Banner.svg
Autor: Jaume Ollé; svg version by Masur, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Reconstruction of the flag used by the German kings in the later medieval period (c. 12th to 14th centuries).

The existence of such a flag is certain for the 14th century, likely for the 13th century, and uncertain for the 12th century. It was used by emperor Henry VII in his Italian campaigns, and is repeatedly depicted in this context in Codex Balduini Trevirensis (c. 1340). In the Kassel Willehalm Codex (c. 1336), the same flag is (anachronistically) shown in a battle scene of Charlemagne.

According to Meyers Konversations-Lexikon of 1897 (s. v. "Banner"), the German Imperial Banner since the time of Sigismund (1430s), and "perhaps earlier" showed the Imperial Eagle, viz. a double-headed black eagle in a yellow field.

The banner used by some of the German kings or emperors of the late 12th and early 13th century may have shown an eagle, in the case of Otto IV an "eagle hovering over a dragon".