Sofia Goggia
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | G.S. Fiamme Gialle | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 30.11 2013, Beaver Creek (7. miejsce - super G) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | 26.11 2016, Killington | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Sofia Goggia (ur. 15 listopada 1992 w Bergamo) – włoska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska; srebrna i brązowa medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Na arenie międzynarodowej Sofia Goggia po raz pierwszy pojawiła się 28 listopada 2007 roku w Livigno, gdzie w zawodach juniorskich w gigancie nie ukończyła pierwszego przejazdu. W 2010 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Regionie Mont Blanc, zajmując szóste miejsce w zjeździe. Startowała także na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, jednak nie ukończyła żadnej konkurencji.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2011 roku w Lienzu, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 30 listopada 2013 roku w Beaver Creek, zajmując siódme miejsce w supergigancie. Blisko trzy lata później, 26 listopada 2016 roku w Killington po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Nina Løseth z Norwegii. W sezonie 2016/2017 zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji giganta, a w klasyfikacji zjazdu była druga. Rok później była najlepsza w klasyfikacji zjazdu, a w klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta. W klasyfikacji zjazdu triumfowała również w sezonach 2020/2021 i 2021/2022.
W 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie była między innymi czwarta w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam z Julią Mancuso z USA o 0,05 sekundy. Na tych zawodach zajęła także siódme miejsce w superkombinacji oraz 22. miejsce w zjeździe. Podczas rozgrywanych cztery lata później mistrzostw świata w Sankt Moritz zajęła trzecie miejsce w gigancie, ulegając tylko Tessie Worley i Mikaeli Shiffrin z USA.
W 2018 roku na igrzyskach w Pjongczangu została mistrzynią olimpijską w zjeździe, wyprzedzając Norweżkę Ragnhild Mowinckel i Lindsey Vonn z USA[1]. Na tych samych igrzyskach była też między innymi jedenasta w gigancie i supergigancie.
W październiku 2018 doznała złamania kości strzałkowej na treningu co wykluczyło ją ze startów do końca tego roku kalendarzowego[2].
31 stycznia 2021 doznała kontuzji kolana podczas treningu supergiganta w Garmisch-Partenkirchen, która wykluczyła ją z mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo.
Została wyznaczona jako chorąży reprezentacji Włoch na igrzyska olimpijskie w Pekinie w 2022, ale jej start w tej imprezie był niepewny z powodu kontuzji kolana odniesionej 23 stycznia 2022 na trasie supergiganta w Cortina d’Ampezzo[3]. Ostatecznie wystartowała na igrzyskach, zdobywając w zjeździe srebrny medal, ustępując tylko Corinne Suter ze Szwajcarii.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 15 lutego | 2018 | Pjongczang | Gigant | 2:20,02 | +1,78 | Mikaela Shiffrin |
11. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Supergigant | 1:21,11 | +0,54 | Ester Ledecká |
1. | 21 lutego | 2018 | Pjongczang | Zjazd | 1:39,22 | – | – |
DNS1 | 22 lutego | 2018 | Pjongczang | Superkombinacja | 2:20,90 | - | Michelle Gisin |
2. | 15 lutego | 2022 | Pekin | Zjazd | 1:31,87 | +0,16 | Corinne Suter |
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 5 lutego | 2013 | Schladming | Supergigant | 1:35,39 | +0,57 | Tina Maze |
7. | 8 lutego | 2013 | Schladming | Superkombinacja | 2:39,92 | +2,77 | Maria Höfl-Riesch |
22. | 10 lutego | 2013 | Schladming | Zjazd | 1:50,00 | +2,85 | Marion Rolland |
10. | 3 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:32,34 | +0,91 | Nicole Schmidhofer |
DNF2 | 10 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Superkombinacja | 1:58,88 | - | Wendy Holdener |
4. | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:32,85 | +0,52 | Ilka Štuhec |
3. | 16 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Gigant | 2:05,55 | +0,74 | Tessa Worley |
2. | 5 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:04,89 | +0,02 | Mikaela Shiffrin |
15. | 10 lutego | 2019 | Åre | Zjazd | 1:01,74 | +1,02 | Ilka Štuhec |
DNF2 | 14 lutego | 2019 | Åre | Gigant | 2:01,97 | - | Petra Vlhová |
Mistrzostwa świata juniorów
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF | 31 stycznia | 2010 | Region Mont Blanc | Supergigant | 1:32,21 | - | Marine Gauthier |
DNF2 | 1 lutego | 2010 | Region Mont Blanc | Slalom | 1:34,47 | - | Christina Geiger |
6. | 4 lutego | 2010 | Region Mont Blanc | Zjazd | 1:20,89 | +1,34 | Jéromine Géroudet |
46. | 5 lutego | 2010 | Region Mont Blanc | Gigant | 1:38,34 | +4,77 | Mona Løseth |
DNS1 | 21 lutego | 2013 | Québec | Slalom | 1:52,10 | - | Magdalena Fjällström |
DNS2 | 22 lutego | 2013 | Québec | Gigant | 2:22,23 | - | Lisa-Maria Zeller |
DNS | 24 lutego | 2013 | Québec | Supergigant | 1:00,89 | - | Stephanie Venier |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2013/2014: 85.
- sezon 2014/2015: 123.
- sezon 2015/2016: 38.
- sezon 2016/2017: 3.
- sezon 2017/2018: 4.
- sezon 2018/2019: 22.
- sezon 2019/2020: 11.
- sezon 2020/2021: 9.
- sezon 2021/2022: 6.
- sezon 2022/2023:
Miejsca na podium
- Killington – 26 listopada 2016 (gigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 2 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
- Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 16 grudnia 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 17 grudnia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
- Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
- Jeongseon – 4 marca 2017 (zjazd) – 1. miejsce
- Jeongseon – 5 marca 2017 (supergigant) – 1. miejsce
- Aspen – 15 marca 2017 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 16 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
- Kranjska Gora – 6 stycznia 2018 (gigant) – 3. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 14 stycznia 2018 (zjazd) – 1. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2018 (zjazd) – 1. miejsce
- Åre – 14 marca 2018 (zjazd) – 2. miejsce
- Åre – 15 marca 2018 (supergigant) – 1. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Crans Montana – 23 lutego 2019 (zjazd) – 1. miejsce
- Sankt Moritz – 14 grudnia 2019 (supergigant) – 1. miejsce
- Roza Chutor – 2 lutego 2020 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 18 grudnia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 19 grudnia 2020 (zjazd) – 1. miejsce
- Sankt Anton – 9 stycznia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
- Crans Montana – 22 stycznia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
- Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
- Lake Louise – 3 grudnia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
- Lake Louise – 4 grudnia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
- Lake Louise – 5 grudnia 2021 (supergigant) – 1. miejsce
- Sankt Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 18 grudnia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
- Val d’Isère – 19 grudnia 2021 (supergigant) – 1. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
- Crans-Montana – 27 lutego 2022 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 2 grudnia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
- Lake Louise – 3 grudnia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
- Sankt Moritz – 16 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 17 grudnia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
Przypisy
- ↑ Jeongseon Alpine Centre - Alpine Skiing - Ladies' Downhill - Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-21]. (ang.).
- ↑ Alpejski Puchar Świata: Sofia Goggia kontuzjowana. PAP, 20 października 2018. [dostęp 2018-10-27]. (pol.).
- ↑ W niedzielę doznała kontuzji, ale chce na igrzyska. Sofia Goggia będzie walczyć o Pekin. Eurosport, 24 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-27]. (pol.).
Bibliografia
- GOGGIA Sofia. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing
Autor: Vale93b (dyskusja), Licencja: CC BY-SA 3.0
en:Sofia Goggia of Italy after the Audi FIS Alpine Ski World Cup Women's Giant Slalom on December 28, 2015 in Lienz, Austria
Autor: Denys Bondarenko, Licencja: CC BY-SA 4.0
Символічне зображення срібна медаль