Sofia Goggia

Sofia Goggia

Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1992 Bergamo
Klub	G.S. Fiamme Gialle
Debiut w PŚ	28.12 2011, Lienz (DNQ1 – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	30.11 2013, Beaver Creek (7. miejsce - super G)
Pierwsze podium w PŚ	26.11 2016, Killington (3. miejsce - gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Pjongczang 2018 Zjazd srebro Pekin 2022 Zjazd Mistrzostwa świata srebro Åre 2019 Supergigant brąz Sankt Moritz 2017 Gigant Puchar Świata 3. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (zjazd) Mała Kryształowa Kula 2017/2018 Mała Kryształowa Kula 2020/2021 Mała Kryształowa Kula 2021/2022 2. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (gigant) 3. miejsce 2016/2017

Sofia Goggia (ur. 15 listopada 1992 w Bergamo) – włoska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska; srebrna i brązowa medalistka mistrzostw świata.

Kariera

Na arenie międzynarodowej Sofia Goggia po raz pierwszy pojawiła się 28 listopada 2007 roku w Livigno, gdzie w zawodach juniorskich w gigancie nie ukończyła pierwszego przejazdu. W 2010 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Regionie Mont Blanc, zajmując szóste miejsce w zjeździe. Startowała także na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, jednak nie ukończyła żadnej konkurencji.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2011 roku w Lienzu, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 30 listopada 2013 roku w Beaver Creek, zajmując siódme miejsce w supergigancie. Blisko trzy lata później, 26 listopada 2016 roku w Killington po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Nina Løseth z Norwegii. W sezonie 2016/2017 zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji giganta, a w klasyfikacji zjazdu była druga. Rok później była najlepsza w klasyfikacji zjazdu, a w klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta. W klasyfikacji zjazdu triumfowała również w sezonach 2020/2021 i 2021/2022.

W 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie była między innymi czwarta w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam z Julią Mancuso z USA o 0,05 sekundy. Na tych zawodach zajęła także siódme miejsce w superkombinacji oraz 22. miejsce w zjeździe. Podczas rozgrywanych cztery lata później mistrzostw świata w Sankt Moritz zajęła trzecie miejsce w gigancie, ulegając tylko Tessie Worley i Mikaeli Shiffrin z USA.

W 2018 roku na igrzyskach w Pjongczangu została mistrzynią olimpijską w zjeździe, wyprzedzając Norweżkę Ragnhild Mowinckel i Lindsey Vonn z USA^[1]. Na tych samych igrzyskach była też między innymi jedenasta w gigancie i supergigancie.

W październiku 2018 doznała złamania kości strzałkowej na treningu co wykluczyło ją ze startów do końca tego roku kalendarzowego^[2].

31 stycznia 2021 doznała kontuzji kolana podczas treningu supergiganta w Garmisch-Partenkirchen, która wykluczyła ją z mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo.

Została wyznaczona jako chorąży reprezentacji Włoch na igrzyska olimpijskie w Pekinie w 2022, ale jej start w tej imprezie był niepewny z powodu kontuzji kolana odniesionej 23 stycznia 2022 na trasie supergiganta w Cortina d’Ampezzo^[3]. Ostatecznie wystartowała na igrzyskach, zdobywając w zjeździe srebrny medal, ustępując tylko Corinne Suter ze Szwajcarii.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
11.	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	+1,78	Mikaela Shiffrin
11.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	+0,54	Ester Ledecká
1.	21 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:39,22	–	–
DNS1	22 lutego	2018	Pjongczang	Superkombinacja	2:20,90	-	Michelle Gisin
2.	15 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:31,87	+0,16	Corinne Suter

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
4.	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	+0,57	Tina Maze
7.	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	+2,77	Maria Höfl-Riesch
22.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+2,85	Marion Rolland
10.	3 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	+0,91	Nicole Schmidhofer
DNF2	10 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	1:58,88	-	Wendy Holdener
4.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:32,85	+0,52	Ilka Štuhec
3.	16 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:05,55	+0,74	Tessa Worley
2.	5 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:04,89	+0,02	Mikaela Shiffrin
15.	10 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:01,74	+1,02	Ilka Štuhec
DNF2	14 lutego	2019	Åre	Gigant	2:01,97	-	Petra Vlhová

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	31 stycznia	2010	Region Mont Blanc	Supergigant	1:32,21	-	Marine Gauthier
DNF2	1 lutego	2010	Region Mont Blanc	Slalom	1:34,47	-	Christina Geiger
6.	4 lutego	2010	Region Mont Blanc	Zjazd	1:20,89	+1,34	Jéromine Géroudet
46.	5 lutego	2010	Region Mont Blanc	Gigant	1:38,34	+4,77	Mona Løseth
DNS1	21 lutego	2013	Québec	Slalom	1:52,10	-	Magdalena Fjällström
DNS2	22 lutego	2013	Québec	Gigant	2:22,23	-	Lisa-Maria Zeller
DNS	24 lutego	2013	Québec	Supergigant	1:00,89	-	Stephanie Venier

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2013/2014: 85.
• sezon 2014/2015: 123.
• sezon 2015/2016: 38.
• sezon 2016/2017: 3.
• sezon 2017/2018: 4.
• sezon 2018/2019: 22.
• sezon 2019/2020: 11.
• sezon 2020/2021: 9.
• sezon 2021/2022: 6.
• sezon 2022/2023:

Miejsca na podium

1. Killington – 26 listopada 2016 (gigant) – 3. miejsce
2. Lake Louise – 2 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
3. Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
4. Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 2. miejsce
5. Val d’Isère – 16 grudnia 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
6. Val d’Isère – 17 grudnia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
7. Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 2. miejsce
8. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
9. Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
10. Jeongseon – 4 marca 2017 (zjazd) – 1. miejsce
11. Jeongseon – 5 marca 2017 (supergigant) – 1. miejsce
12. Aspen – 15 marca 2017 (zjazd) – 3. miejsce
13. Val d’Isère – 16 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
14. Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
15. Kranjska Gora – 6 stycznia 2018 (gigant) – 3. miejsce
16. Bad Kleinkirchheim – 14 stycznia 2018 (zjazd) – 1. miejsce
17. Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2018 (zjazd) – 1. miejsce
18. Åre – 14 marca 2018 (zjazd) – 2. miejsce
19. Åre – 15 marca 2018 (supergigant) – 1. miejsce
20. Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 2. miejsce
21. Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
22. Crans Montana – 23 lutego 2019 (zjazd) – 1. miejsce
23. Sankt Moritz – 14 grudnia 2019 (supergigant) – 1. miejsce
24. Roza Chutor – 2 lutego 2020 (supergigant) – 2. miejsce
25. Val d’Isère – 18 grudnia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
26. Val d’Isère – 19 grudnia 2020 (zjazd) – 1. miejsce
27. Sankt Anton – 9 stycznia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
28. Crans Montana – 22 stycznia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
29. Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
30. Lake Louise – 3 grudnia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
31. Lake Louise – 4 grudnia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
32. Lake Louise – 5 grudnia 2021 (supergigant) – 1. miejsce
33. Sankt Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
34. Val d’Isère – 18 grudnia 2021 (zjazd) – 1. miejsce
35. Val d’Isère – 19 grudnia 2021 (supergigant) – 1. miejsce
36. Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
37. Crans-Montana – 27 lutego 2022 (zjazd) – 3. miejsce
38. Lake Louise – 2 grudnia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
39. Lake Louise – 3 grudnia 2022 (zjazd) – 1. miejsce
40. Sankt Moritz – 16 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
41. Sankt Moritz – 17 grudnia 2022 (zjazd) – 1. miejsce

Przypisy

Bibliografia

• GOGGIA Sofia. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).