Sojuz-TMA
| ||
![]() | ||
Inne nazwy | Sojuz 7K-STMA | |
Producent | RKK Energia | |
Operator | Roskosmos | |
Państwo pochodzenia | Rosja | |
Zastosowanie | Lot trzech kosmonautów na Międzynarodową Stację Kosmiczną | |
Poprzednik | Sojuz-TM | |
Następca | Sojuz-TMA-M | |
Produkcja | ||
Stan obecny | wycofany | |
Liczba wszystkich lotów | 22 | |
Liczba udanych lotów | 22 | |
Liczba nieudanych lotów | 0 | |
Pierwszy lot | 2002 (Sojuz TMA-1) | |
Ostatni lot | 2012 (Sojuz TMA-22)[1] | |
Dane techniczne | ||
Zasilanie | baterie słoneczne + akumulatory |
| ||
![]() | ||
Producent | RKK Energia | |
Operator | Roskosmos | |
Państwo pochodzenia | Rosja | |
Zastosowanie | Lot trzech kosmonautów na Międzynarodową Stację Kosmiczną | |
Poprzednik | Sojuz-TMA | |
Następca | Sojuz MS | |
Produkcja | ||
Stan obecny | wycofany | |
Liczba wszystkich lotów | 20 | |
Liczba udanych lotów | 20 | |
Liczba nieudanych lotów | 0 | |
Pierwszy lot | 2010 (Sojuz TMA-01M) | |
Ostatni lot | 2016 (Sojuz TMA-20M) | |
Dane techniczne | ||
Zasilanie | baterie słoneczne + akumulatory |
Sojuz-TMA (ros. Союз-ТМА) – rosyjski załogowy pojazd kosmiczny, 5. generacja statków Sojuz. Została wprowadzona specjalnie na potrzeby lotów na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS). Ta wersja z wyglądu zewnętrznego była podobna do statków Sojuz-TM, jednak miała przebudowane wnętrze, skonstruowane specjalnie na potrzeby astronautów z USA i innych krajów (podczas 4 pierwszych lotów na ISS musiały być przestrzegane specjalne reguły dotyczące wzrostu i masy ciała uczestników lotu), posiadała również lepszy system spadochronowy oraz szklany kokpit.
Sojuz-TMA-M
Od 2010 do 2016 wykorzystywana była ulepszona wersja Sojuza-TMA znana dziś jako Sojuz-TMA-M (ros. Союз-ТМА-М). 36 przestarzałych części zostało zastąpionych przez 19 nowoczesnych urządzeń pokładowych, co pozwoliło na zmniejszenie masy pojazdu o 70 kg w stosunku do poprzedniej wersji. Cyfrowy komputer pokładowy Argon oraz analogowe urządzenia pokładowe (używane w statkach Sojuz od ponad 30 lat) zastąpiono nowymi urządzeniami cyfrowymi (Argona zastąpiła nowa jednostka o nazwie CWM-101)[2]. Zmiany dotyczyły również materiału dla wnęki instrumentów pokładowych, użyto stopów aluminium. Zabieg ten zmniejszył koszty produkcji.
Przypisy
- ↑ Three men fly Soyuz capsule to space from snowy pad. Spaceflight Now. [dostęp 2012-08-13].
- ↑ Soyuz TMA-M manned transport vehicle of a new series. RKK Energia. [dostęp 2012-08-13].
Linki zewnętrzne
- Mir Hardware Heritage
- David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (ang.)
- Mir Hardware Heritage (wikisource) (ang.)
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- NASA – Russian Soyuz TMA Spacecraft Details (ang.)
- www.russianspaceweb.com – The Soyuz spacecraft (ang.)
Media użyte na tej stronie
The Soyuz TMA-01M spacecraft approaches the International Space Station, carrying Russian cosmonaut Alexander Kaleri, Soyuz commander and Expedition 25 flight engineer; along with NASA astronaut Scott Kelly and Russian cosmonaut Oleg Skripochka, both flight engineers. Docking of the two spacecraft occurred at 8:01 p.m. (EDT) on Oct. 9, 2010.
Soyuz programı kapsamında 1 Ekim 2005'te fırlatılan ve 8 Nisan 2006'da görevini tamamlayan Soyuz TMA-7.
Astronaut Michael E. Lopez-Alegria (top), Expedition 14 commander and NASA space station science officer, and cosmonaut Mikhail Tyurin, flight engineer representing Russia's Federal Space Agency, participate in a training session in a Soyuz spacecraft mockup/trainer at the Gagarin Cosmonaut Training Center in Star City, Russia. Lopez-Alegria and Tyurin are attired in training versions of their Russian Sokol launch and entry suit.