Sojuz 7KT-OK
| ||
Sojuz 7KT-OK (z prawej) i stacja Salut 1 | ||
Inne nazwy | Sojuz 7K-OKS | |
---|---|---|
Producent | OKB-1 | |
Operator | ZSRR | |
Państwo pochodzenia | ZSRR | |
Zastosowanie | Lot 1-3 osób do stacji orbitalnej | |
Poprzednik | Sojuz 7K-OK | |
Następca | Sojuz 7K-T | |
Produkcja | ||
Stan obecny | wycofany | |
Liczba wszystkich lotów | 2 | |
Liczba udanych lotów | 1 | |
Liczba nieudanych lotów | 1 | |
Pierwszy lot | 23 kwietnia 1971 (Sojuz 10) | |
Ostatni lot | 6 czerwca 1971 (Sojuz 11) | |
Dane techniczne | ||
Masa | 6590 (6290 bez paliwa) kg | |
Zasilanie | baterie słoneczne |
Sojuz 7KT-OK (ros. Союэ 7КТ-ОК) – radziecki statek kosmiczny przeznaczony do lotów załogowych. Został zaprojektowany w celu transportu załogi na pierwszą stacji kosmiczną, Salut 1 („Т” w oznaczeniu znaczy транспортный – transportowy).
Statki tej wersji posiadały nowy port cumowniczy typu SSWP i umożliwiały przejście załogi z modułu orbitalnego na pokład bazy orbitalnej. Odbyły się dwa loty załogowe, w pierwszym z nich kosmonautom nie udało się dostać na pokład stacji, natomiast drugi przebiegał pomyślnie aż do odłączenia od stacji Salut. W wyniku dekompresji statku trzyosobowa załoga Sojuza 11 udusiła się. Tragedia wymusiła rewizję projektu i wprowadzenie lepszych systemów podtrzymywania życia; statki Sojuz 7KT-OK zostały zastąpione przez Sojuzy drugiej generacji, Sojuz 7K-T.
Loty załogowe
Bibliografia
- Soyuz 7KT-OK (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2015-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-22)].
Linki zewnętrzne
- David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (dostępna także wersja PDF)
Media użyte na tej stronie
Salyut 1. Visible at the rear of the station (left) is the Soyuz-based propulsion module. A Salyut 1 Soyuz prepares to dock at the front of the station (right). Note the station’s Soyuz-type solar arrays.