Sojuz T-1
| ||
Dane misji | ||
Indeks COSPAR | 1979-103A | |
---|---|---|
Zaangażowani | ZSRR | |
Pojazd | ||
Statek kosmiczny | Sojuz-T | |
Masa pojazdu | 6450 kg | |
Rakieta nośna | Sojuz-U | |
Start | ||
Miejsce startu | Bajkonur kompleks 1 | |
Początek misji | 16 grudnia 1979; 12:30:00 UTC | |
Orbita okołoziemska | ||
Apogeum | 232 km | |
Perygeum | 201 km | |
Okres orbitalny | 88,6 min | |
Inklinacja orbity | 51,6° | |
Lądowanie | ||
Lądowanie | 26 marca 1980; 21:47:00 UTC | |
Program Sojuz |
Sojuz T-1 (ros. Союз Т-1) – bezzałogowy lot radzieckiego Sojuza, pierwszy lot Sojuza-T do stacji kosmicznej[a]. Był to 35. statek z serii „Sojuz”. Celem pojazdu była stacja kosmiczna Salut 6. Po trzech dniach samodzielnego lotu Sojuz połączył się ze stacją[1].
Budowa pojazdu
Sojuz T odznaczał się szeregiem zmian konstrukcyjnych w porównaniu ze swymi poprzednikami. Wyposażono go w baterie słoneczne, które po osiągnięciu orbity automatycznie się rozpostarły. Pozwala to doładować pokładowe baterie akumulatorów jeszcze w czasie lotu do stacji kosmicznej. Nowy statek zaopatrzono w udoskonalony zespół silników zasilanych tym samym materiałem pędnym ze wspólnych zbiorników. Dotychczas „Sojuzy” miały dwa zespoły silnikowe. Nowe rozwiązanie umożliwia bardziej racjonalne wykorzystanie zapasów materiału pędnego i zwiększa możliwość manewrowania statkiem. Unowocześniono pokładowy kompleks obliczeniowy. Służył on nie tylko do przekazywania podstawowych informacji, ale również do analizowania informacji w czasie lotu. Poprzednio takie dane uzyskiwane w czasie operacji zbliżenia i łączenia ze stacją kosmiczną były przekazywane do ośrodka naziemnego, a dopiero stamtąd, po przetworzeniu, przesyłane z powrotem do Sojuza. Dzięki nowemu rozwiązaniu Sojuz uzyskał znaczną autonomię.[1]
Przebieg lotu
- Start: 16 grudnia 1979, kosmodrom Bajkonur
- Połączenie ze stacją: 19 grudnia 1979
- Odłączenie od stacji: 26 marca 1980
- Lądowanie: 26 marca 1980[2][3]
Uwagi
- ↑ Wcześniej odbyły się dwa testy statków Sojuz-T o oznaczeniach Kosmos 1001 (nieudany) i Kosmos 1074.
Przypisy
- ↑ a b N. Krajewski. Sojuz T - nowa wersja statku kosmicznego. „Astronautyka”. 107 (1), s. 1, 1980. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. ISSN 0004-623X.
- ↑ Sojuz T 3 - nowy wkład astronautyki radzieckiej w rozwój lotów załogowych. „Astronautyka”. 113 (1), s. 1, 1981. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. ISSN 0004-623X.
- ↑ Andrzej Marks: Baza satelitarna Alfa. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, s. 39. ISBN 83-204-2203-5.
Linki zewnętrzne
- Mark Wade: Soyuz T (ang.). W: Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-25)].
Media użyte na tej stronie
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.