Sokna

Sokna (سكنا)
Ilustracja
Zbliżony do libijskich jednostek niemiecki kuter torpedowy „Strahl” w 1965 roku
Klasakuter rakietowy
TypSusa
Historia
StoczniaVosper & Company, Portsmouth Wielka Brytania
Wodowanie29 lutego 1968
 Libia
Nazwa„Sokna” (سكنا) → „Sebha” (سبها)
Wejście do służby23 stycznia 1969
Los okrętunieaktywny od 1995
Dane taktyczno-techniczne
Wypornośćstandardowa: 95 ton
pełna: 114 t
Długość30,5 m
Szerokość7,8 m
Zanurzenie2,1 m
Materiał kadłubadrewno, nylon
Napęd
3 turbiny gazowe o łącznej mocy 12 750 KM
silniki wysokoprężne o łącznej mocy 190 KM
3 śruby
Prędkość54 węzły
Sensory
radar Decca
Uzbrojenie
2 działka plot. kal. 40 mm (2 x I)
8 pocisków rakietowych SS-12 (2 x IV)
Wyposażenie
system kierowania ogniem Aérospatiale
Załoga20

Sokna (سكنا) – libijski kuter rakietowy z lat 60. XX wieku, jedna z trzech zamówionych przez Libię jednostek typu Susa. Okręt został zwodowany 29 lutego 1968 roku w brytyjskiej stoczni Vosper & Company w Portsmouth, a do służby w marynarce wojennej Libii wszedł 23 stycznia 1969 roku. Przed 1973 rokiem nazwę jednostki zmieniono na „Sebha” (سبها). Okręt, oznaczony numerami taktycznymi P03 i 514, jest nieaktywny od 1995 roku.

Projekt i budowa

Kutry rakietowe typu Susa zostały zamówione przez Libię w Wielkiej Brytanii 12 października 1966 roku[1][2]. Jednostki były generalnie podobne do budowanych w stoczni Vosper & Company brytyjskich kutrów patrolowych typu Brave oraz zbudowanych na zamówienie Danii kutrów torpedowych typu Søløven, różniąc się uzbrojeniem[1][3]. Były pierwszymi wprowadzonymi do służby na świecie okrętami przenoszącymi przeciwokrętowe pociski rakietowe Nord SS-12[1][2].

„Sokna” zbudowany został w stoczni Vosper & Company w Portsmouth[4][5]. Wodowanie odbyło się 29 lutego 1968 roku[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był kutrem rakietowym o długości całkowitej 30,5 metra, szerokości całkowitej 7,8 metra i zanurzeniu 2,1 metra[1][4]. Drewniany kadłub jednostki miał pokrycie z nylonu[1][6]. Wyporność standardowa wynosiła 95 ton, zaś pełna 114 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez siłownię systemu CODOG, na którą składały się trzy turbiny gazowe Bristol Proteus o łącznej mocy 12 750 KM i dwa marszowe silniki wysokoprężne General Motors 6-71 o łącznej mocy 190 KM, poruszające poprzez wały napędowe trzema śrubami[1][6]. Maksymalna prędkość jednostki wynosiła 54 węzły[1][2].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych działek przeciwlotniczych Bofors kal. 40 mm L/60 Mk 9[1][6]. Kąt podniesienia lufy wynosił 90°, waga pocisku 0,96 kg, donośność 12 000 metrów w poziomie i 4000 metrów w pionie, zaś szybkostrzelność 300 strz./min[3].

Uzbrojenie rakietowe stanowiły dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Nord SS-12 (okręt przenosił osiem rakiet)[1][6]. Kierowany przewodowo pocisk miał maksymalny zasięg 5,5 km, a masa głowicy bojowej wynosiła 30 kg[3].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało pracujący w paśmie I radar nawigacyjny Decca 626 i system kierowania ogniem Aérospatiale/Nord[3].

Załoga okrętu składała się z 20 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][6].

Służba

„Sokna” (سكنا) został przyjęty do służby w marynarce wojennej Libii 23 stycznia 1969 roku[3][6]. Jednostka otrzymała numer taktyczny P03[4][6]. Przed 1973 rokiem nazwę jednostki zmieniono na „Sebha” (سبها)[2]. W 1977 roku „Sebha”, „Susa” i „Sirte” przeszły remont we Włoszech, nie obejmujący wyposażenia radioelektronicznego[4][5]. W 1983 roku numer burtowy okrętu zmieniono na 514[5][6]. Kolejny remont jednostki został przeprowadzony we Włoszech w latach 1983–1984[3][5]. W latach 1985–1986 na kutrze wymieniono silniki[1]. Od 1995 roku jednostka jest nieaktywna[1][6][a].

Uwagi

  1. ↑ Okręt nie został uwzględniony w roczniku flot Jane’s Fighting Ships 2004-2005[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 256.
  2. ↑ a b c d e f Moore 1973 ↓, s. 216.
  3. ↑ a b c d e f Sharpe 1991 ↓, s. 367.
  4. ↑ a b c d Moore 1979 ↓, s. 334.
  5. ↑ a b c d Moore 1985 ↓, s. 323.
  6. ↑ a b c d e f g h i Gogin 2021 ↓.
  7. ↑ Saunders 2004 ↓, s. 446.

Bibliografia

  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.)
  • Ivan Gogin: SUSA fast attack craft (missile) (1968-1969) (ang.). Navypedia. [dostęp 2021-03-30].
  • Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.)
  • Jane’s Fighting Ships 1979-80. John E. Moore (red.). New York: Franklin Watts, 1979. ISBN 0-531-03913-7. (ang.)
  • Jane’s Fighting Ships 1984-85. John E. Moore (red.). London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.)
  • Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.)
  • Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.)
Kutry rakietowe typu Susa
  • „Susa”
  • „Sirte”
  • „Sokna”

Libia

Media użyte na tej stronie