Sokoły

Sokoły

Falconinae[1]
Leach, 1820
Przedstawiciel podrodziny – sokół rdzawobrewy (Falco femoralis)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	sokołowe
Rodzina	sokołowate
Podrodzina	sokoły
Typ nomenklatoryczny
Falco Linnaeus, 1758
Plemiona
zobacz opis w tekście

Sokoły^[2] (Falconinae) – podrodzina ptaków z rodziny sokołowatych (Falconidae).

Występowanie

Podrodzina obejmuje gatunki drapieżne, zamieszkujące wszystkie kontynenty poza Antarktydą^[3].

Cechy charakterystyczne

Charakteryzują się silną budową ciała. Mają mocny, krótki, zakończony hakiem dziób. Na bocznych krawędziach górnej części dzioba umieszczony jest wyrostek – tzw. „sokoli ząb”, a na dolnej części – odpowiadające mu wgłębienie. „Sokoli ząb” pozwala im uśmiercać ofiary poprzez chwyt za kark i zgniatanie kręgów szyjnych^[4]. Wąskie i długie skrzydła umożliwiają im zręczny i szybki lot. Sokoły wędrowne (Falco peregrinus) potrafią w locie nurkowym osiągnąć prędkość do ok. 320 kilometrów na godzinę. Odżywiają się głównie kręgowcami lądowymi i owadami, zazwyczaj chwytanymi w locie. Z reguły nie budują gniazd – jaja składają na półkach skalnych, w dziuplach lub w opuszczonych gniazdach innych ptaków. Wyprowadzają jeden lęg w roku, składając od 2 do 6 jaj. Doskonale rozwinięte oczy umożliwiają identyfikację ofiary z wysokości.

Systematyka

Do podrodziny należą następujące plemiona^[2]:

• Polyborini Bonaparte, 1838
• Falconini W.E Leach, 1820

Przypisy