Sokola Dąbrowa
Artykuł | 52°30′15″N 15°20′36″E |
---|---|
- błąd | 38 m |
WD | 52°30'N, 15°21'E |
- błąd | 2292 m |
Odległość | 683 m |
wieś | |
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | 240[1] |
Strefa numeracyjna | 95 |
Kod pocztowy | 66-350[2] |
Tablice rejestracyjne | FMI |
SIMC | 0178608 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
52°30′15″N 15°20′36″E/52,504167 15,343333 |
Sokola Dąbrowa – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Bledzew.
Nazwa
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego notuje miejscowość po dwiema nazwami polską Sokola Dąbrowa oraz niemiecką Falkenwalde[3]. Podaje także trzy inne będące spolonizowanymi wersjami nazwy niemieckiej: Fajold, Fajałd i Fajałdy[4].
Niemiecka nazwa Valkenwalde po raz pierwszy pojawia się w 1312. Pierwotna polska nazwa Sokola Dąbrowa została zgermanizowana na niemiecka nazwę „Valkenwalde”, która później została spolszczona na „Fafałda”[5].
Historia
Wieś historycznie związana jest z Wielkopolską. Istnieje co najmniej od XIII wieku posiadając średniowieczną metrykę. Po raz pierwszy wzmiankowana w łacińskim dokumencie z 1259, kiedy to Bodzenty oraz Nasal synowie Jana kasztelana międzyrzeckiego nadali cystersom w Zemsku „circa rivulum et Socola dombrowa” 500 łanów ziemi[4].
W 1269 Andrzej biskup poznański przydzielił miejscowym mnichom meszne z Zemska oraz dziesięcinę z 500 łanów quos locant vel locabunt in nemore quod Sokola dambrova nuncupatur. W 1287 książę wielkopolski Przemysł II potwierdził nadanie 500 łanów ziemi dla cystersów zemskich[4] W 1312 cystersi na życzenie margrafa brandenburskiego Woldemara, który najechał wówczas Wielkopolskę spisali ponownie przywilej potwierdzający własność swoich posiadłości, w którym po raz pierwszy pojawia się niemiecka nazwa Valkenwalde[4].
Wieś duchowna Falckfald (Falckewalde), własność opata bledzewskiego, położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego Korony Królestwa Polskiego. W miejscowości znajdowało się wówczas 10,4 łana osadników, 12 zagrodników, 6 komorników, 2 rzemieślników, 1 pasterz wypasający 75 owiec[6]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego notuje zachowane miejscowe księgi kościelne, które rozpoczynają się od 1661 roku, a także od 1640 fakt istnienia we wsi szkoły początkowej[4].
Do czasu rozbiorów miejscowość leżała w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wskutek II rozbioru Polski w 1793 r., miejscowość przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. Po zwycięskim dla Polaków powstaniu wielkopolskim 1806 roku na mocy traktatu w Tylży z 7 lipca 1807 roku miejscowość wraz z całą Wielkopolską włączono do Księstwa Warszawskiego. W tym roku Napoleon Bonaparte nadał miejscowość generałowi Emanuelowi Grouchy, który posiadał ją do 1813. Po rozwiązaniu księstwa wieś ponownie znalazła się pod zaborem pruskim[4].
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Fafałdy należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej[7]. Fafałdy należały do okręgu starodworskiego tego powiatu i stanowiły część majątku Nowa Wieś, którego właścicielem był wówczas F. Ksawery Alkiewicz[7]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 304 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 33 dymy (domostwa)[7].
Pod koniec XIX wieku jako wieś kościelną leżącą w powiecie międzychodzkim w dekanacie zbąszewskim odnotował miejscowość XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. Znajdowało się w niej wówczas 45 domów oraz 396 mieszkańców w tym 375 katolików, 20 protestantów oraz 1 izraelita. Liczyła ona w sumie 1482 hektarów w tym 861 roli, 10 łąk i 533 lasu[4]. W 1925 roku liczyła 370 mieszkańców, w 1935 roku 459 mieszkańców, w 1941 roku 418 mieszkańców, a w 1947 roku 330 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[8]:
- kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[9] zbudowano z drewna w 1312 roku. Kościół przetrwał do 1724 roku kiedy to opat bledzewski Alojzy Benedykt Gurowski wystawił nowy kościół, w miejsce którego w 1847 roku zbudowano nowy kościół w stylu neogotyckim, który konsekrował biskup poznański Jan Dąbrowski. Główny ołtarz w stylu barokowym pochodzi ze starego kościoła. Mensę ołtarza konsekrował 15 lipca 1902 roku arcybiskup poznański Edward Likowski. Ten kościół przetrwał do dnia dzisiejszego. Ma powierzchnię 120 m² i mieści 600 osób. 23 kwietnia 2002 roku miał miejsce pożar wieży kościelnej. Pożar wywołało uderzenie pioruna. Doszczętnie spalona konstrukcja drewnianego zwieńczenia wieży została odbudowana w ciągu kilku następnych lat[10].
Zobacz też
- Powiat skwierzyński
- Sokola
- Sokola Góra
- Sokolany
Przypisy
- ↑ Jednostki organizacyjne i pomocnicze: Sołectwa Gminy Bledzew, Warszawa: BIP Bledzew, 31 grudnia 2011 .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1189 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Falkenwalde (Schwerin). [dostęp 2016-09-13]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g Sokola Dąbrowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 15 .
- ↑ Sokola Dąbrowa. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. [dostęp 2015-09-01].
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 11.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Księgarnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowicza, 1846, s. 260.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 22. [dostęp 2013-01-26].
- ↑ Sokola Dąbrowa – Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. kuria.zg.pl. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)].
- ↑ Danuta Piekarska , Telefon z plebanii | Gazeta Lubuska, web.archive.org, 3 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-03] .
Linki zewnętrzne
- Edmund Callier: Sokola Dąbrowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 15 .
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lubusz Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.18 N
- S: 51.33 N
- W: 14.40 E
- E: 16.60 E
Autor:
Mapa powiatu międzyrzeckiego, Polska
Autor: Jacek Halicki, Licencja: CC BY 3.0
Kościół Wniebowzięcia NMP w Sokolej Dąbrowie