Solaris Urbino 10

Solaris Urbino 10
Ilustracja
Solaris Urbino 10 w Szczecinie, luty 2022
Dane ogólne
Inne nazwy

Solaris Urbinetto 10

Producent

Solaris Bus & Coach

Premiera

2002

Lata produkcji

2002-2018

Miejsce produkcji

 Polska, Bolechowo-Osiedle

Dane techniczne
Typy nadwozia

Niskopodłogowy autobus miejski klasy MIDI

Układ drzwi

1-2-0
1-2-2

Liczba drzwi

2
3

Wysokość podłogi

320 mm (I drzwi)
320 mm (II drzwi)
340 mm (III drzwi)

Po zastosowaniu przyklęku

– ok. 70 mm

Szerokość drzwi

860 mm
1350 mm

Silniki

1) Iveco NEF F4AE0681B

2) Cummins ISB6.7E6 250B

3) Cummins ISB6.7E6 280B

Moc silników

1) 239 KM

2) 245 KM

3) 284 KM

Skrzynia biegów

VOITH D851.3 ZF Ecolife

Liczba przełożeń

4
5
6

Długość

9940 mm

Szerokość

2550 mm

Wysokość

2850 mm
3035 mm (z klimatyzacją)

Masa własna

9300 kg

Masa całkowita

15 500 kg

Rozstaw osi

4800 mm

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

91

Liczba miejsc siedzących

22

Informacje dodatkowe
ABS

Tak

ASR

Tak

EBS

Tak

ESP

Nie

Klimatyzacja

Opcja

Portal Komunikacja miejska

Solaris Urbino 10 – niskopodłogowy autobus z serii Solaris Urbino, przeznaczony dla komunikacji miejskiej, produkowany w latach 2002–2018 przez polską firmę Solaris Bus & Coach S.A. z Bolechowa koło Poznania.

Historia modelu

Firma Neoplan Polska tworząc rodzinę autobusów pod nową marką „Solaris” rozpoczynała od modeli o długościach 9, 12, 15 i 18 metrów. Po ogłoszeniu przez jedno z miast przetargu na większą liczbę autobusów o długości 10 metrów, firma Solaris Bus & Coach zaprojektowała nowy model o takiej długości, początkowo oferowany pod marką Solaris Urbinetto 10. Jednocześnie zrezygnowano z produkcji najkrótszego modelu Solaris Urbino 9.

Solaris Urbinetto 10 drugiej generacji na warszawskiej linii 177

Od wiosny 2005 roku jest produkowany „Solaris Urbino 10” trzeciej generacji, lecz jest to druga wersja tego autobusu. Jest on wytwarzany w wersjach z silnikami Diesla (początkowo spełniającymi normy emisji spalin Euro 3 i Euro 4, obecnie Euro 5 lub EEV), zaś od 2005 roku może być także produkowany w odmianie z napędem gazowym CNG z wykorzystaniem silników firm Iveco lub MAN. Podstawowy silnik stosowany w tym autobusie to obecnie Cummins ISB6.7E5 250B o mocy maksymalnej 180,5 kW (245 KM), spełniający wymagania normy Euro 5. W wyposażeniu opcjonalnym znajduje się mocniejsza jednostka Cummins ISB6.7E5 285B o mocy maksymalnej 209 kW (284 KM). Wszystkie stosowane osie pochodzą z firmy ZF. Z przodu zawieszona niezależnie oś ZF RL 75 EC lub w opcji ZF RL 85 A, z tyłu oś ZF AV 132. Standardowo montowany jest zwalniacz skrzyni biegów (retarder). W podwoziu stosowany jest układ centralnego smarowania. Szkielet wykonywany jest ze stali odpornej na korozję. Podobnie oblachowanie, w którym wykorzystuje się również panele aluminiowe. Instalacja elektryczna jest oparta o magistralę CAN-Bus. W 2016 roku Solaris uznał, że nadszedł odpowiedni moment na uzupełnienie nowej oferty o pojazd klasy midi już IV generacji. W efekcie zaprezentowany został Solaris Urbino 10,5. Pojazd jest nieco dłuższy od poprzednika. Dzięki temu możliwe jest zastosowanie układu drzwi 2-2-2 lub 2-2-0, dzięki czemu będzie sprawniejsza wymiana pasażerów. Ponadto dzięki wydłużeniu nadwozia możliwe jest nieznaczne zwiększenie ilości miejsc siedzących dla pasażerów. Zakończenie produkcji Urbino 10 zaplanowano na 2018 r[1].

Solaris Urbino 10 w Europie

PaństwoMiastoOperatorLiczba
(według operatora)
Liczba
(według kraju)
Austria
Austria
Bad IschlJohann Sklona OPNV Pammesberger KG233
DornbirnEE Rhomberg21
EbenseeSklona Touristik1
KoblachLoacker Touristik GmbH5
SchwazLeo Ledermair GmbH1
WiedeńÖBB Postbus GmbH3
Czechy
Czechy
OstrawaDopravní podnik Ostrava2020
Francja
Francja
AntibesLa Sophipolitaine des transports urbains817
Lons-le-SaunierTallis3
NarbonneSNT6
Niemcy
Niemcy
DresdenDVB511
SpeyerFirstGroup Rhein-Neckar3
WaiblingenOmnibus-Verkehr Ruoff GmbH2
WeinstadtOmnibus Dannenmann GmbH1
Norwegia
Norwegia
LillehammerVeolia Transport Sør211
OsloNorgesbuss AS7
TønsbergUnibuss AS2
Polska
Polska
AugustówNecko2214
BartoszycePKS5
BobrownikiTkaczyk14
BrodnicaPGK1
CieszynZGK1
CiechanówPKS1
Czechowice-DziedzicePKM3[2]
CzerwonakTranskom Koziegłowy3
GnieznoMPK7
InowrocławMPK4
JaworznoPKM Jaworzno1
Jelenia GóraMZK5
KaliszKLA2
KielceZTM5
KoninMZK4
LegnicaMPK10
ŁowiczMZK6
MalborkMZK3
MławaMKM2
Nowy SączMPK3
OstródaPKS2
Ostrów WielkopolskiMZK1
OświęcimMZK5
PiłaMZK4
PłazaNatan9
PłońskNieznany właściciel2
Piotrków TrybunalskiPKS10
RędzinyGZK10
SieradzMPK3
SkierniewiceMZK6
Solec KujawskiZNS4
Starogard GdańskiMZK6
SzczecinSPA Klonowica4
ŚwierklaniecPKM4
WarszawaAgencja Mienia Wojskowego1
WarszawaMZA Warszawa36
WarszawaWAS2
WarszawaWarbus2
WłocławekMPK18
Zielona GóraPKS2
ŻywiecMZK2
Szwajcaria
Szwajcaria
BernoEurobus117
KreuzlingenVBRF E. Meier Fahrzeugtechnik AG7
LocarnoFART8
PfäffikonLandolt1
Ukraina
Ukraina
KonotopNieznany właściciel3[a]3[3]
Węgry
Węgry
DebreczynPiremon15
BudapesztBKV4
Włochy
Włochy
AvellinoCTI-ATI915
CagliariAzienda Regionale Sarda Transporti4
Canosa di PugliaCaputo Giuseppe1
Cortina d’AmpezzoServizi Ampezzo1
Suma340
Stan na: 13 lutego 2016

Uwagi

  1. Autobusy używane wcześniej w Ostrawie

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie