Solaris Urbino 12 LE

Solaris Urbino 12 LE
Dane ogólne
Producent	Solaris Bus & Coach
Premiera	2004 2007 (CNG)
Lata produkcji	od 2005
Miejsce produkcji	Bolechowo-Osiedle
Dane techniczne
Typy nadwozia	Niskowejściowy autobus miejski klasy MAXI
Układ drzwi	1-2-0 2-2-0 2-2-1 (opcja)
Liczba drzwi	2
Wysokość podłogi	320 mm
Szerokość drzwi	1350 mm
Silniki	1) DAF PR183 2) DAF PR228 3) DAF PR265 4) Iveco Cursor 8 5) Cummins ISLG 320B 6) MAN E2876 LUH 02 CNG
Moc silników	1) 183 kW (250 KM) 2) 228 kW (310 KM) 3) 265 kW (360 KM) 4) 180 kW (245 KM) 5) 238 kW (324 KM) 6) 228 kW (310 KM)
Skrzynia biegów	Voith Diwa 5 (864.5) ZF 6HP ECOMAT 4
Liczba przełożeń	4 5
Długość	12 000 mm
Szerokość	2550 mm
Wysokość	3060 mm 3260 mm 3400 mm
Masa własna	10 800 kg
Masa całkowita	18 000 kg
Rozstaw osi	5900 mm
Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	98
Liczba miejsc siedzących	31 – 45
Informacje dodatkowe
ABS	Tak
ASR	Tak
EBS	Tak
ESP	Nie
Klimatyzacja	Opcja
Portal Komunikacja miejska

Solaris Urbino 12 Low Entry – niskowejściowy autobus z serii Solaris Urbino przeznaczony dla komunikacji podmiejskiej, produkowany od 2005 roku przez polską firmę Solaris Bus & Coach S.A. z Bolechowa koło Poznania.

Historia modelu

„Solaris Urbino 12 LE” Powstał głównie z myślą o krajach skandynawskich. Zadebiutował jako prototyp na wystawie Transexpo w Kielcach we wrześniu 2004 roku. Model oparty na drugiej generacji Urbino był produkowany od wiosny 2005 roku. Jedyny egzemplarz sprzedano do Ostrawy. Podłoga w pojeździe pierwszej generacji znajdowała się na poziomie 340 mm w pierwszych dwóch drzwiach i 880 mm w tylnej części. W porównaniu do wersji niskopodłogowej dach został podniesiony o 150 mm. Przewidywano, że w zależności od konfiguracji wnętrza zamontowanie w nim od 36 do 42 siedzeń pasażerskich oraz miejsca dla 56 bądź 62 osób stojących. Szkielet nadwozia został wykonany ze stali nierdzewnej. Zastosowano zamieszenie pneumatyczne z układem ECAS umożliwiającym zrobienie tzw. przyklęku.

Obecnie jest produkowany model oparty na trzeciej generacji autobusu Solaris Urbino. Początkowo do napędu tego modelu wykorzystywano silniki Iveco Cursor 8 o mocy 180 kW (245 KM) lub DAF PE 183C Euro 3 o mocy maksymalnej 183 kW (250 KM), stosowano również skrzynie biegów Voith 854.3. Obecnie stosowane są silniki spełniające normę Euro 4 produkowane przez firmę DAF typu PR 183, PR 228 oraz PR 265.

Graficznym symbolem autobusów „Urbino LE”, wykorzystywanym w celach promocyjnych, jest zielony jamnik z obniżonymi przednimi łapami, który ma symbolizować niski przód i podniesioną podłogę z tyłu.

Na targach Transexpo w Kielcach we wrześniu 2007 roku zaprezentowano odmianę tego autobusu napędzaną sprężonym gazem ziemnym Solaris Urbino 12 LE CNG. Pierwsze egzemplarze tej wersji napędzane były silnikiem MAN CNG E2876 LUH 02 o mocy 228 kW (310 KM). Obecnie do napędu wykorzystywany jest silnik Cummins ISLG 320B o mocy 238 kW (324 KM). Jednostka napędowa zblokowana jest z 5-biegową automatyczną skrzynią biegów Voith Diwa 5 – 864.5. Zbiorniki gazu są wkomponowane w konstrukcję dachu i częściowo wnikają do wnętrza pojazdu, dzięki takiemu rozwiązaniu udało się zmniejszyć wysokość autobusu oraz poprawić jego właściwości jezdne. Pierwsze egzemplarze tego modelu (dostosowane do napędu biogazem odzyskiwanym z miejskiego wysypiska śmieci) dotarły do odbiorców na początku 2008 roku.

Linki zewnętrzne

• Opis modelu Solaris Urbino 12 LE w oficjalnym serwisie firmy Solaris
• Dane techniczne modelu Solaris Urbino 12 LE pierwszej generacji w serwisie InfoBus
• Opis modelu Urbino 12 LE w serwisie Solaris Club
• Symbole modeli Solaris w serwisie Solaris Club
• Zdjęcia i dane eksploatowanych egzemplarzy modelu Solaris Urbino 12 LE w serwisie Transport.Wroc.Biz