Solbus Solway SL11
Solbus Solway SL11 z 2009 roku w Krakowie | |
Dane ogólne | |
Producent | Solbus |
---|---|
Lata produkcji | od 2007 |
Miejsce produkcji | Polska, Solec Kujawski |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia | autobus międzymiastowy klasy midi |
Układ drzwi | 1-1-0 |
Liczba drzwi | 2 |
Silniki | Iveco NEF 6 TAA Euro4 Cummins ISBe4 300 Euro4 |
Moc silników | 194 kW (265 KM) 220 kW (300 KM) |
Skrzynia biegów | ZF 6S 1200BO |
Liczba przełożeń | 6 |
Długość | 10 880 mm |
Szerokość | 2520 mm |
Wysokość | 2950 mm 3150 mm |
Masa własna | 9600 kg 9900 kg |
Masa całkowita | 15 200 kg |
Rozstaw osi | 5600 mm |
Wnętrze | |
Liczba miejsc ogółem | 73–77 |
Liczba miejsc siedzących | 43–47 + 1–2 (obsługa) |
Informacje dodatkowe | |
ABS | tak |
ASR | tak |
Klimatyzacja | opcja |
Portal Komunikacja miejska |
Solbus Solway SL11 – autobus międzymiastowy produkowany od końca 2007 roku przez Fabrykę Autobusów „Solbus” z Solca Kujawskiego.
Historia modelu
„Solbus Solway SL11” jest, obok międzymiastowego Solbus Soltour ST11, głównym następcą licencyjnego modelu międzymiastowego Solbus C 10,5, którego produkcja zakończyła się w kwietniu 2007 roku. W maju 2007 roku wraz z bliźniaczym modelem Solbus Solway SL10 przeszedł badania homologacyjne, po których został skierowany do produkcji. Pod względem technicznym i stosowanych podzespołów jest bardzo podobny do modelu Solbus Soltour ST11. Główna różnica to niższe o 20 cm nadwozie, z czym związana jest mniejsza pojemność luków bagażowych, oraz odmienna stylizacja.
W nowym autobusie zamontowano niektóre takie same elementy jak w modelu Solbus C 10,5 po ostatniej modernizacji. Są to m.in. zderzaki i lampy. „Solbusa Solway SL11” od poprzednika odróżnia bardziej pionowa ściana przednia. Zastąpiono również trapezowe okno kierowcy oknem prostokątnym. Podobne zmiany nastąpiły w drzwiach pasażerskich. Całe nadwozie wydłużono o 13 cm i zwężono o 0,5 cm. Brak ograniczeń licencyjnych spowodował, że w nowym modelu można wybrać pomiędzy przednim zawieszeniem niezależnym firmy Voith, zawieszeniem włoskiej firmy Streparava, bądź tradycyjną belką sztywną Iveco. Zawieszenie tylne Mariton Cameri pozostało bez większych zmian i pochodzi z firmy ArvinMeritor. Zmniejszyła się nieco pojemność bagażników podpodłogowych, która wynosi 5,2 m³. Masa własna wzrosłą z 8225 kg do 9600-9900 kg. Stało się tak ze względu na zwiększenie długości samonośnego nadwozia, zastosowanie w jego dolnej części stali nierdzewnej czy zmiany silników na jednostki spełniające normę Euro 4.
Podczas targów Transexpo w październiku 2008 roku zaprezentowano odmianę tego modelu przystosowaną do przewożenia osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich. Stało się to przez obniżenie wysokości podłogi w wejściu między osiami i wygospodarowanie miejsca na wózek przez zmniejszenie liczby foteli.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukas 3z, Licencja: CC BY-SA 4.0
Solbus Solway SL11 z 2009 roku w Krakowie należący do firmy Transgór S.A. z Mysłowic (KCH 7N68, #22).
Autor: Lukas 3z, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wnętrze autobusu Solbus Solway SL11 z 2008 roku w Kielcach na targach Transexpo 2008. Przystosowane do przewożenia osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich (przez obniżenie wejścia między osiami i wygospodarowanie miejsca na wózek).