Solenoid

Solenoid

Solenoid – cewka powietrzna (bez rdzenia magnetycznego) o jednej warstwie uzwojenia, służąca do wytwarzania jednorodnego pola magnetycznego^[1].

Stosowany jest tam, gdzie wymagane są niewielkie indukcyjności lub wysokie napięcia.

Pole magnetyczne solenoidu

Linie pola magnetycznego w solenoidzie (widok przekroju)

Wartość natężenia pola magnetycznego w długim solenoidzie (to znaczy takim, którego długość jest dużo większa niż jego średnica) jest opisana równaniem^[1]:

${\displaystyle H={\frac {N\cdot I}{L}}}$

gdzie:

• H – natężenie pola [A/m]
• N – liczba zwojów cewki (jedn. bezwymiarowa)
• I – natężenie prądu elektrycznego płynącego przez cewkę [A]
• L – długość cewki [m]

Wewnątrz solenoidu pole jest relatywnie duże, natomiast na zewnątrz pole jest małe, dla nieskończenie długiego solenoidu pole na zewnątrz byłoby równe zero. Linie pola przebiegają podobnie jak w magnesie sztabkowym^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i Telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 341.