Somewhere on Tour
Wykonawca trasy koncertowej | ||||
Iron Maiden | ||||
Promowane albumy | ||||
---|---|---|---|---|
Lokalizacje | ||||
Data rozpoczęcia | ||||
Data zakończenia | ||||
Liczba koncertów | 159 | |||
Iron Maiden | ||||
|
Somewhere on Tour – trasa koncertowa promująca album Somewhere in Time, heavymetalowego zespołu Iron Maiden. Koncertom towarzyszyła futurystyczna oprawa. Tournee trwało 253 dni, rozpoczęło się koncertem w Belgradzie 10 września 1986 roku (gdzie po raz pierwszy i ostatni zagrano „The Loneliness of the Long Distance Runner”), a zakończyła 21 maja 1987 roku koncertem w Osace. Muzycy zagrali 159 koncertów, z których 6 odbyło się w Polsce: Zabrze (Hala Makoszowy), Wrocław (Hala Ludowa), Poznań (Arena Poznań), Gdańsk (Hala Olivia), Łódź (Hala Sportowa), Warszawa (Torwar Arena). Grupa wystąpiła na trzech kontynentach, w 21 krajach świata[1]. Formacja cieszyła się wówczas reputacją największej grupy heavymetalowej świata, zaś w USA i Kanadzie mieli pozycję koncertowej maga gwiazdy, porównywalną z Van Halen, Scorpions czy KISS. Jednym ze sponsorów grupy została wówczas firma „PUMA”[2].
Dwunastolecie istnienia grupa podsumowała dokumentalnym VHS 12 Wasted Years, które podobnie jak kilka poprzednio wydanych filmów, cieszyło się dużym powodzeniem (złoty i platynowy certyfikat w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie). Zespół na tym etapie miał na koncie około 20 mln sprzedanych płyt, ponad tysiąc zagranych koncertów oraz ponad sto złotych i platynowych płyt[1].
W Londynie salę Hammersmith Odeon sprzedano na siedem wieczorów z rzędu (pierwotnie na sześć), znów kilkukrotnie zapełnili Long Beach Arena, w Europie grali w kilkunastotysięcznych salach, zaś sześć koncertów w Polsce zostało wówczas zapamiętane jako najlepsza trasa zachodniego zespołu w tym kraju[3]. 80 koncertów w USA i Kanadzie, odbywających się zazwyczaj w arenach o pojemności 20 tys. widzów oraz na takich stadionach, jak Oakland Alameda Coliseum czy Spartan Stadium, przyciągały rzesze widzów. 159 występów „Somewhere on Tour 1986/87” zobaczyło około 2,9 mln widzów[2].
Supporty
- W.A.S.P. – koncerty w Europie Zachodniej, oprócz Drammen[4].
- Yngwie Malmsteen – koncerty w Ameryce Północnej[4].
- T&T – Oakland, San Jose[4].
- Waysted – pierwszych sześć koncertów trasy, koncerty w USA i Kanadzie[4].
- Marillion – Londyn, 5 listopada 1987 rok[4].
- Vinnie Vincent Invasion – USA, Kanada[4].
- Tesla – Oakland, San Jose[4].
- Bad News – Hammersmith Odeon[4].
- Vulcain – Bercy Arena[4].
- Paul Samson’s Empire – trasa po Wielka Brytania[4].
Setlista
- Introdukcja: Utwór Vangelisa użyty także w filmie „Blade Runner”, na wszystkich koncertach trasy[5].
- „Caught Somewhere in Time” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „2 Minutes to Midnight” (z albumu Powerslave, 1984)
- „Sea of Madness” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Children of The Damned” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Stranger in a Strange Land” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Wasted Years” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Rime of the Ancient Mariner” (z albumu Powerslave, 1984)
- „Guitar Solo (Walking On The Air)”
- „Where Eagles Dare” (z albumu Piece of Mind, 1983)
- „Heaven Can Wait” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Phantom of the Opera” (z albumu Iron Maiden, 1980)
- „Hallowed Be Thy Name” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Iron Maiden” (z albumu Iron Maiden, 1980)
Bisy:
- „The Number of the Beast” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Run to the Hills” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Running Free” (z albumu Iron Maiden, 1980)
- „Sanctuary” (z albumu Iron Maiden, 1980)
Uwagi:
- „Flight of Icarus” (z albumu Piece of Mind, 1983) został zagrany podczas pierwszych pięciu koncertów trasy po Europie (Belgrad, Ljublijana, Wiedeń, Graz, Budapeszt)[5].
- „The Loneliness of a Long Distance Runner” (z albumu Somewhere in Time, 1986) wykonano tylko raz, podczas koncertu w Belgradzie[5].
- „Wrathchild” (z albumu Killers, 1981) wykonywano podczas drugiego koncertu w Edynburgu, Birmingham oraz podczas koncertów w Japonii[5].
- „Sea of Madness” (z albumu Somewhere in Time, 1986) i „Sanctuary” (z albumu Iron Maiden, 1980) wyłączono z programu koncertów w Ameryce Północnej i Japonii[5].
Oprawa trasy
Tradycyjnie zespół udał się w wielką trasę, która znów imponowała rozmachem oraz wyszukanymi efektami specjalnymi. „Somewhere on Tour 1986/87” jest powszechnie uważana za jedno z najefektowniejszych przedsięwzięć w historii grupy. Widownia zobaczyła specjalnie zaprojektowaną estradę, przypominającą fragment kosmicznego miasta, zwieńczonego podświetlanymi podestami i schodami. W głębi estrady błyskały neony z symboliką i inskrypcjami, znanymi z okładki płyty. Podczas „Rime of the Ancient Mariner” estrada zamieniała się w okręt widmo. System oświetleniowy tworzyły symetrycznie zorientowane, poruszające się w wielu kierunkach, kaskadowe rampy ze światłami, obudowane tworzywem z symbolami stacji kosmicznej. Podobny układ świateł zastosowano podczas trasy „Somewhere Back in Time World Tour”[2][6].
Zmieniające się za sceną backdropy nawiązywały do grafik znanych z okładki albumu Somewhere in Time, wykorzystano imponującą pirotechnikę, pneumatycznie wdmuchiwane opary suchego lodu, działo laserowe, stroboskopy, rzutniki, halogeny. Muzycy występowali w specjalnie zaprojektowanych, „kosmicznych” uniformach. Bruce Dickinson nosił specjalną kurtkę z podświetlanymi przewodami i „bijącym” sercem na zewnątrz. Publiczność mogła oglądać kilkumetrowego „Eddiego – Cyborga”, strzelającego z pistoletu, ale największe wrażenie na widzach wywierał gigantyczny, pneumatycznie nadmuchiwany Eddie, unoszący na głowie perkusję oraz dźwigający na ogromnych dłoniach Steve’a Harrisa i Bruce’a Dickinsona[2][6].
W USA uczestnicy spektakli mogli oglądać latające w powietrzu, nadmuchiwane statki kosmiczne, olbrzymiego astronautę, balony z ilustracją albumu, a pracę muzyków można było podziwiać na ogromnym telebimie, zamontowanym nad górną rampą świateł[6]. Trasa była jedną z pierwszych na świecie, na potrzeby której wykorzystano szereg elementów nadmuchiwanych, co wiązało się ze sporym ryzykiem. Zespół używał nagłośnienia o mocy 180 tys. wat (wówczas największego na świecie jakiego wykorzystano w zamkniętych obiektach) oświetlenia zbudowanego ze 1120 żarówek, trzech podnośników hydraulicznych oraz kilku własnych agregatów prądotwórczych[6]. Sprzęt należący do Iron Maiden ważył ponad 100 ton zaś do jego transportu potrzebnych było siedem lub osiem ogromnych ciężarówek[6]. Muzycy po latach bardzo żałowali, iż żaden z niezwykłych spektakli trasy nie został w całości sfilmowany. Na potrzeby dokumentalne wykorzystano jedynie kadry z koncertów w Sheffield, Long Beach i Tokio[7].
Daty trasy
UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.
Data | Miasto | Kraj | Obiekt |
---|---|---|---|
Europa | |||
10 września 1986 | Belgrad | Jugosławia | Hala Pionir |
11 września 1986 | Zagrzeb | Dom Sportova | |
12 września 1986 | Lublana | Hala Tivoli | |
14 września 1986[a] | Wiedeń | Austria | Donauinsel |
15 września 1986 | Graz | Eisstadion Liebenau | |
17 września 1986 | Budapeszt | Węgry | MTK Football Stadium |
19 września 1986 | Zabrze | Polska | Zabrze Makoszowy |
20 września 1986 | Wrocław | Hala Ludowa | |
21 września 1986 | Poznań | Hala Arena | |
23 września 1986 | Gdańsk | Hala Olivia | |
24 września 1986 | Łódź | Hala Sportowa | |
25 września 1986 | Warszawa | Hala Torwar | |
3 października 1986 | Oksford | Anglia | Apollo Theatre Oxford |
4 października 1986 | St Austell | Cornwall Coliseum | |
6 października 1986 | Cardiff | Walia | St David’s Hall |
7 października 1986 | |||
8 października 1986 | Bristol | Anglia | Colston Hall |
10 października 1986 | Manchester | Manchester Apollo | |
11 października 1986 | |||
12 października 1986 | Liverpool | Liverpool Empire | |
14 października 1986 | Leicester | De Montfort Hall | |
15 października 1986 | Sheffield | Sheffield City Hall | |
16 października 1986 | |||
18 października 1986 | Ipswich | Gaumont Theatre | |
20 października 1986 | Nottingham | Royal Concert Hall | |
21 października 1986 | Bradford | St. George’s Hall | |
22 października 1986 | Hanley | Victoria Hall | |
24 października 1986 | Newcastle | Newcastle City Hall | |
25 października 1986 | |||
27 października 1986 | Edynburg | Szkocja | Edinburgh Playhouse |
28 października 1986 | |||
30 października 1986 | Birmingham | Anglia | Birmingham Odeon |
31 października 1986 | |||
1 listopada 1986 | |||
3 listopada 1986 | Londyn | Hammersmith Odeon | |
4 listopada 1986 | |||
5 listopada 1986 | |||
7 listopada 1986 | |||
8 listopada 1986 | |||
9 listopada 1986 | |||
10 listopada 1986 | |||
12 listopada 1986 | Helsinki | Finlandia | Helsinki Ice Hall |
14 listopada 1986 | Sztokholm | Szwecja | Isstadion |
15 listopada 1986 | Göteborg | Scandinavium | |
17 listopada 1986 | Drammen | Norwegia | Drammenshallen |
18 listopada 1986 | Malmö | Szwecja | Malmö Isstadion |
20 listopada 1986 | Frankfurt | Niemcy | Festhalle |
21 listopada 1986 | Böblingen | Sporthalle | |
22 listopada 1986 | Hanower | Hallenstadion | |
23 listopada 1986 | Lejda | Holandia | Groenoordhallen |
25 listopada 1986 | Essen | Niemcy | Grugahalle |
26 listopada 1986 | Monachium | Olympiahalle | |
28 listopada 1986 | Bruksela | Belgia | Forest National |
29 listopada 1986 | Paryż | Francja | Palais Omnisports Bercy |
1 grudnia 1986 | Barcelona | Hiszpania | Palau dels Esports |
2 grudnia 1986 | Madrid | Barclaycard Arena | |
3 grudnia 1986 | |||
5 grudnia 1986 | Lizbona | Portugalia | Pavilhão de Cascais |
7 grudnia 1986 | Tuluza | Francja | Petit Palais des Sports |
8 grudnia 1986 | Montpellier | Le Zénith | |
9 grudnia 1986 | Lyon | Palais des Sports | |
11 grudnia 1986 | Norymberga | Niemcy | Hemmerleinhalle |
12 grudnia 1986 | Ludwigshafen | Friedrich-Ebert-Halle | |
13 grudnia 1986 | Lozanna | Szwajcaria | Sport Arena |
15 grudnia 1986 | Turyn | Włochy | Teatro Tenda |
16 grudnia 1986 | Mediolan | Palatrussardi | |
17 grudnia 1986 | Florencja | Palasport | |
18 grudnia 1986 | Neapol | Teatro Tenda | |
19 grudnia 1986 | Rzym | Lottoarena | |
20 grudnia 1986 | Bolonia | Unipol Arena | |
21 grudnia 1986 | Padwa | Teatro Tenda | |
Ameryka Północna | |||
7 stycznia 1987 | Hampton, Wirginia | Stany Zjednoczone | Hampton Coliseum |
8 stycznia 1987 | Landover, Maryland | Capital Centre | |
9 stycznia 1987 | Pittsburgh, Pensylwania | Pittsburgh Arena | |
11 stycznia 1987 | Troy, Nowy Jork | RPI Field House | |
12 stycznia 1987 | New Haven, Connecticut | New Haven Coliseum | |
13 stycznia 1987 | Filadelfia, Pensylwania | Spectrum Arena | |
16 stycznia 1987 | Jacksonville, Floryda | Jacksonville Coliseum | |
17 stycznia 1987 | Miami, Floryda | Hollywood Sportatorium | |
18 stycznia 1987 | Lakeland, Floryda | Lakeland Arena | |
20 stycznia 1987 | Atlanta, Georgia | Omni Coliseum | |
22 stycznia 1987 | Dallas, Teksas | Reunion Arena | |
23 stycznia 1987 | Austin, Teksas | Frank Erwin Center | |
24 stycznia 1987 | |||
26 stycznia 1987 | Lubbock, Teksas | City Bank Coliseum | |
27 stycznia 1987 | Norman, Oklahoma | Lloyd Noble Center | |
28 stycznia 1987 | Tulsa, Oklahoma | Tulsa Arena | |
30 stycznia 1987 | Houston, Teksas | The Summit | |
31 stycznia 1987 | San Antonio, Teksas | Convention Center Arena | |
1 lutego 1987 | Corpus Christi, Teksas | Memorial Coliseum | |
3 lutego 1987 | Amarillo, Teksas | Amarillo Center | |
4 lutego 1987 | Wichita, Kansas | Kansas Coliseum | |
6 lutego 1987 | Denver, Kolorado | McNichols Sports Arena | |
8 lutego 1987 | Salt Lake City, Utah | Salt Palace | |
10 lutego 1987 | Tacoma, Washington | Tacoma Dome | |
11 lutego 1987 | Portland, Oregon | Veterans Memorial Coliseum | |
13 lutego 1987 | Sacramento, Kalifornia | ARCO Arena | |
14 lutego 1987 | San Bernardino, Kalifornia | San Bernardino Arena | |
16 lutego 1987 | Long Beach, Kalifornia | Long Beach Arena | |
17 lutego 1987 | |||
18 lutego 1987 | |||
19 lutego 1987 | |||
21 lutego 1987 | Oakland, Kalifornia | Oakland Alameda Coliseum | |
23 lutego 1987 | Fresno, Kalifornia | Selland Arena | |
24 lutego 1987 | San Diego, Kalifornia | Sports Arena | |
25 lutego 1987 | Phoenix, Arizona | Arizona Memorial Coliseum | |
26 lutego 1987 | Tucson, Arizona | Tucson Arena | |
27 lutego 1987 | El Paso, Teksas | El Paso Coliseum | |
28 lutego 1987 | |||
1 marca 1987 | Fort Worth, Teksas | Fort Worth Coliseum | |
3 marca 1987 | Albuquerque, Nowy Meksyk | Tingley Coliseum | |
5 marca 1987 | Omaha, Nebraska | Omaha Arena | |
6 marca 1987 | Kansas City, Missouri | Municipal Auditorium | |
7 marca 1987 | St. Louis, Missouri | Kiel Auditorium | |
8 marca 1987 | Milwaukee, Wisconsin | MECCA Arena | |
9 marca 1987 | Madison, Wisconsin | Dane County Coliseum | |
11 marca 1987 | Rosemont, Illinois | Rosemont Horizon | |
13 marca 1987 | Cincinnati, Ohio | Cincinnati Gardens | |
14 marca 1987 | Richfield, Ohio | Richfield Coliseum | |
15 marca 1987 | Battle Creek, Michigan | Kellogg Arena | |
17 marca 1987 | Saginaw, Michigan | Saginaw Amphitheater | |
18 marca 1987 | Detroit, Michigan | Joe Louis Arena | |
19 marca 1987 | Indianapolis, Indiana | Market Square Arena | |
21 marca 1987 | Toronto, Ontario | Kanada | Maple Leaf Gardens |
22 marca 1987 | |||
24 marca 1987 | Montreal, Quebec | Montreal Forum | |
25 marca 1987 | Québec, Quebec | Colisée Pepsi | |
27 marca 1987 | Allentown, Pensylwania | Stany Zjednoczone | Frank Stabler Arena |
28 marca 1987 | East Rutherford, New Jersey | Brendan Byrne Arena | |
30 marca 1987 | Providence, Rhode Island | Providence Center | |
31 marca 1987 | Worcester, Massachusetts | The Centrum | |
2 kwietnia 1987 | Nowy Jork | Madison Square Garden | |
4 kwietnia 1987 | Charlotte, Karolina Północna | Charlotte Coliseum | |
5 kwietnia1987 | Greensboro, Karolina Północna | Greensboro Coliseum | |
7 kwietnia 1987 | Baltimore, Maryland | Baltimore Arena | |
9 kwietnia 1987 | Trotwood, Ohio | Hara Arena | |
10 kwietnia 1987 | Buffalo, Nowy Jork | Buffalo Memorial Auditorium | |
11 kwietnia 1987 | Johnstown, Pensylwania | War Memorial Arena | |
13 kwietnia 1987 | Rochester, Nowy Jork | Rochester War Memorial | |
14 kwietnia 1987 | Toledo, Ohio | Toledo Sports Arena | |
15 kwietnia 1987 | Columbus, Ohio | Columbus Amphitheater | |
17 kwietnia 1987 | Bloomington, Minnesota | Met Center | |
20 kwietnia 1987 | Winnipeg, Manitoba | Kanada | Winnipeg Arena |
21 kwietnia 1987 | Regina, Saskatchewan | Agridome | |
22 kwietnia 1987 | Edmonton, Alberta | Northlands Coliseum | |
24 kwietnia 1987 | Calgary, Alberta | Olympic Saddledome | |
26 kwietnia 1987 | Vancouver, B.C. | Pacific Coliseum | |
28 kwietnia 1987 | Reno, Nevada | Stany Zjednoczone | Lawlor Events Center |
29 kwietnia 1987 | Paradise, Nevada | Thomas & Mack Center | |
30 kwietnia 1987 | Daly City, Kalifornia | Cow Palace | |
1 maja 1987[b] | San Jose, Kalifornia | Spartan Stadium | |
2 maja 1987 | Irvine, Kalifornia | Irvine Meadows Amphitheater | |
3 maja 1987 | |||
Azja | |||
11 maja 1987 | Nagoja | Japonia | Nagoya-shi Kōkaidō |
13 maja 1987 | Tokio | Budokan | |
15 maja 1987 | NHK Hall | ||
16 maja 1987 | Kioto | Kyoto Arena | |
18 maja 1987 | Hiroszima | Kōsei Nenkin Kaikan | |
20 maja 1987 | Osaka | Festival Hall | |
21 maja 1987 | |||
Europa | |||
5 listopada 1987[c] | Londyn | Anglia | Wembley Arena |
Uwagi
- Wszystkie koncerty tournee zostały wyprzedane. Koncerty w miastach tj. Ipswich, Londyn (Hammersmith Odeon siódmy wieczór), Rzym, Bolonia, Padwa, Long Beach (ostatni wieczór) oraz Austin (drugi wieczór), zostały odwołane ze względu na kłopoty zdrowotne muzyków[8].
- Trzy koncerty w Jugosławii obejrzało łącznie około 30 tys. widzów, co stanowiło rekord frekwencji na każdym z obiektów[8].
- Sześć koncertów w Polsce (ówczesnym PRL) przyciągnęły nadkomplety fanów, co przełożyło się na obecność ponad 80 tys. bezpośrednich uczestników koncertów i obserwatorów (2 - 5 tys. każdorazowo)[9][8].
- O wejściówki na warszawskie show zabiegali nawet pracownicy Ambasady ZSRR[6].
- Podczas koncertu w łódzkiej Hali Sportowej na skutek potężnego ciśnienia akustycznego trwałemu odkształceniu uległ dach obiektu. Halę wyłączono z użytku na dwa lata[6].
- Koncert na węgierskim stadionie „MTK” oglądało blisko 40 tys. fanów, co było rekordem w historii obiektu[8].
- Dziesięć koncertów zagranych w trzech państwach Bloku Wschodniego zobaczyło 160 tys. widzów, co potwierdziło status zespołu jako mega gwiazdy gatunku[9][8].
- 30 koncertów w Wlk. Brytanii zobaczyło około 120 tys. fanów. Była to wówczas największa trasa brytyjska, jaką zorganizował zespół hardrockowy[8].
- Podczas drugiego koncertu w Sheffield, Bruce Dickinson był mocno przeziębiony, mimo to kontynuował show[8].
- Gościem zespołu podczas ostatniego koncertu z Hammersmith Odeon, był nastoletni fan – Dominic Lawson, obecnie redaktor brytyjskiej edycji magazyny „Metal Hammer”. Chłopiec opowiadał o spotkaniu z muzykami w jednym z brytyjskich programów TV oraz otrzymał jako pamiątkę, specjalnie dedykowany egzemplarz „Złotej Płyty” za album Somewhere in Time[8].
- Jednym ze sponsorów grupy została wówczas firma „PUMA”[8].
- Trzy koncert w szwedzkich arenach sportowych zobaczyło około 30 tys. fanów[8].
- Norweski koncert grupy W.A.S.P., poprzedzającej Brytyjczyków na trasie europejskiej, odwołano ze względu na obsceniczne zachowanie artystów i zły wpływ na młodych odbiorców[8].
- Koncert na Bercy Arena (pierwszy w historii grupy) zobaczyło około 18 tys. fanów[8].
- 31 koncertów zagranych w Europie Zachodniej zobaczyło ponad 280 tys. fanów[6].
- 80 koncertów w USA i Kanadzie zobaczyło ponad 1,7 mln fanów. Średnia sięgała około 20 tys. fanów co wieczór[8].
- Po koncercie w East Rutherford doszło do starcia z widzów lokalną policją[8].
- Dwa koncerty w Toronto przyciągnęły około 37 tys. fanów[8].
- Podczas koncertu w Madison Square Garden jeden z fanów wystrzelił w kierunku sceny racę. Na szczęście nikt nie ucierpiał[8].
- 4 koncerty w Long Beach wyprzedano natychmiastowo (54 tys. fanów)[8].
- Koncert na Oakland Alameda Coliseum oglądało 80 tys. fanów[8].
- Koncert na Spartan Stadium przyciągnął około 50 tys. fanów[8].
- Koncerty na Irvine Meadows Amphitheater oglądało około 37 tys. fanów[8].
- 13 koncertów w stanie Kalifornia przyciągnęło 300 tys. fanów[8].
- 11 koncertów w stanie Teksas przyciągnęło 200 tys. fanów[8].
- 9 koncertów w Kanadzie przyciągnęło 170 tys. fanów[8].
- Koncert na Budokan został częściowo sfilmowany na potrzeby dokumentu 12 Wasted Years[8].
- W charytatywnym koncercie wspierającym "The Prince of Wales’s Charitable Foundation", zorganizowanym 5 listopada 1987 r. na Wembley Arena, uczestniczyli muzycy Iron Maiden oraz Marillion[8].
- Trasa była jedną z pierwszych na świecie, na potrzeby której wykorzystano szereg elementów nadmuchiwanych, co niejednokrotnie wiązało się ze sporym ryzykiem[8].
- Potężne nagłośnienie o mocy ponad 180 tys. wat było największym na świecie jakiego użyto w zamkniętych obiektach[6].
- Zbudowany ze 1120 punktów świetlnych system oświetleniowy również należał do największych na świecie[6].
Przypisy
- ↑ a b 12 WY. ironmaidencommentary.com. [dostęp 2014-12-19]. (ang.).
- ↑ a b c d SiT Tour 1987. sanktuariumfc.org. [dostęp 2014-12-19]. (ang.).
- ↑ Polska 1986. sanktuariumfc.org. [dostęp 2014-12-19].
- ↑ a b c d e f g h i j Supports. maidenfrance.fr, 2 września 2005. (fr.).
- ↑ a b c d e Setlist 1987. maidenfrance.fr, 12 lipca 2011. (fr.).
- ↑ a b c d e f g h i j Facebook, www.facebook.com [dostęp 2021-05-04] .
- ↑ Tour 1986. ironmaidencommentary.com. [dostęp 2014-12-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z EMI: Iron Maiden – Somewhere on Tour, Japan 1987. London, 1987. [dostęp 2017-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ a b Iron Maiden & Clive Burr - Tribute, www.facebook.com [dostęp 2020-11-08] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flaga Finlandii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.