Sonata Arctica
 Sonata Arctica podczas Tuska Open Air Metal Festival 30 czerwca 2006 | |
| Inne nazwy | Tricky Beans (1996-1999) Tricky Means (1999) |
|---|---|
| Rok założenia | 1996 |
| Pochodzenie | Finlandia |
| Gatunek | power metal[1][2], heavy metal[3][4], metal symfoniczny[3], metal progresywny[4] |
| Wydawnictwo | Nuclear Blast, Avalon/Marquee Inc. |
| Powiązania | Northern Kings, Cain’s Offering, Altaria, Raskasta Joulua |
| Strona internetowa | |
Sonata Arctica – fińska grupa muzyczna wykonująca power metal. Powstała w 1996 roku w Kemi pod nazwą Tricky Beans, rok później formacja przyjęła nazwę Tricky Means, a w 1999 roku Sonata Arctica.
Muzycy
Obecny skład zespołu
- Tony Kakko – wokal prowadzący (od 1996), instrumenty klawiszowe (1996–2001, 2003, od 2007)
- Elias Viljanen – gitara, wokal wspierający (od 2007)
- Pasi Kauppinen – gitara basowa (od 2013)
- Tommy Portimo – perkusja (od 1996)
- Henrik Klingenberg – instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (od 2002)
Byli członkowie zespołu
- Pentti Peura – gitara basowa, wokal wspierający (1996−1998)
- Janne Kivilahti – gitara basowa, wokal wspierający (1998−2000)
- Mikko Härkin – instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (2000−2002)
- Jani Liimatainen – gitara, wokal wspierający (1996−2007)
- Marko Paasikoski – gitara basowa, wokal wspierający (2000-2013), gitara (1996–1997)
Historia
Sonata Arctica powstała w 1996 roku w Kemi w Finlandii. Na początku zespół nazywał się Tricky Beans. Pod tą nazwą wyprodukował trzy dema: Friend till the End, Agre Pamppers i PeaceMaker. Poza tym grupa dwa razy zagrała w telewizji. Po kilku zmianach personalnych nazwę zmieniono na Tricky Means.
W 1999 roku nagrali nowe demo FullMoon, które z pomocą Tico-Tico Studio otworzył zespołowi drogę do kariery już jako Sonata Arctica. Pierwszy singel – UnOpened został wydany latem 1999 roku. Jesienią wypuszczono do sprzedaży pierwszy album studyjny Ecliptica. Niedługo potem Sonata Arctica towarzyszyła jako support grupie Stratovarius na europejskim Tournée. Występy trwały dwa miesiące, a zespół zagrał około 30 koncertów w 10 krajach.
Dwa lata później w maju 2001 roku wydano pierwszy singel z drugiego albumu zespołu, Silence, zatytułowany Wolf & Raven. Album Silence otrzymał status złotej płyty – sprzedano 15 tysięcy egzemplarzy. Był to pierwszy sukces zespołu. Następnie wydano singel Last Drop Falls. Czwartego września 2001 roku w Tokio nagrano album na żywo wydany później jako Songs of Silence – Live In Tokyo.
Na trzecim studyjnym albumie grupy jako klawiszowiec udzielił się członek grupy Stratovarius Jens Johansson. Zagrał w 4 utworach, w pozostałych piosenkach na płycie jako klawiszowiec wystąpił wokalista zespołu Tony Kakko. Pierwszym singlem z albumu Winterheart’s Guild był Victoria’s Secret, który w pierwszym tygodniu sprzedaży wspiął się na 2 miejsce w oficjalnych fińskich notowaniach. W ciągu następnych dwóch tygodni znalazł się on na 1 miejscu, pozostawiając w tyle takich artystów jak Eminem, Negative i The Rasmus. Victoria’s Secret został najlepiej sprzedającym się singlem w historii grupy.
Kolejny sukces odniósł album Winterheart’s Guild, który w pierwszym tygodniu sprzedaży uplasował się na trzecim miejscu notowań pozostając w pierwszej dziesiątce przez 5 tygodni. Krążek w Finlandii rozszedł się w nakładzie ok. 14 000 egzemplarzy. W drugiej połowie 2003 roku wydano kolejny singel zatytułowany Broken.
W marcu 2004 roku perkusista zespołu, Tommy Portimo został ojcem, a zespół rozpoczął nagrywanie czwartego albumu studyjnego. Trzy miesiące później zespół zakończył pracę w studio. Album zatytułowany Reckoning Night trafił do sprzedaży na początku października. Pierwszy singel z płyty został wydany 23 sierpnia. Trafił on od razu na pierwsze miejsce fińskich notowań i pozostał w pierwszej dziesiątce przez sześć tygodni. Po wydaniu tego albumu muzycy otrzymali zaproszenie do wspólnego Europejskiego Tournée z zespołem Nightwish.
W roku 2005 wytwórnia Spinefarm Records (z którą Sonata współpracowała do 2003 roku) wydała na pożegnanie zespołu kompilację ich największych przebojów zatytułowaną „The End of This Chapter”. Po koncercie w Tokio w lutym 2005 roku zespół wydał rok później DVD, na którym znajdował się zapis tegoż koncertu. Tytuł DVD oraz CD, która była dołączona do filmu brzmiał „For the Sake of Revenge”.
Zelitan Games, firma zajmująca się produkcją gier, zapowiedziała w 2006 roku grę cRPG bazującą na muzyce Sonaty. Będzie się ona nazywać „Winterheart’s Guild”. Nazwa pochodzi od tytułu trzeciego albumu Finów. Pracę nad grą zostały jednak zawieszone z nieokreślonych powodów. Na konferencji gier wideo w Lipsku w 2006, z klawiszowcem zespołu Henrikiem Klingenbergiem, jako jednym z grywalnych postaci.
W maju 2007 roku zespół wydał swój kolejny studyjny album zatytułowany Unia (co po fińsku znaczy „marzenia”). Utwory znajdujące się na krążku są mroczniejsze od poprzednich piosenek Sonaty. Ich styl poszedł również bardziej w stronę tzw. progpoweru (progressive metal połączony z power metalem). We wrześniu 2007 roku zespół opuścił gitarzysta Jani Liimatainen. Zastąpił go Elias Viljanen.
Dwa i pół roku po premierze albumu Unia Sonata wydała swój kolejny album studyjny – The Days of Grays. Znalazły się na nim w sumie 22 utwory (12 w wersji podstawowej albumu + 3 utwory dodatkowe + 7 wersji orkiestralnych zamieszczonych na osobnej płycie). Wraz z nowym albumem pojawiły się dwa promujące single – „The Last Amazing Grays” oraz „Flag in the Ground”. Teledysk do utworu „Flag in the Ground” został nakręcony we Wrocławiu przez polską wytwórnię – Grupa 13.
11 listopada 2011 zespół wydał album koncertowy Live in Finland zawierający nagrania koncertowe z koncertu w Oulu oraz Sonata Arctica Open Air w Kemi. W maju 2012 został wydany kolejny, siódmy album studyjny, zatytułowany Stones Grow Her Name. Jako single z tego albumu ukazały się utwory I Have a Right oraz Shitload Of Money, oba z dostępną wersją limitowaną (500 sztuk) z autografami wszystkich członków zespołu.
26 sierpnia 2013 po zakończeniu trasy koncertowej „Stones Grow Her Name” z zespołu odszedł basista Marko Paasikoski. Jego miejsce zajął Pasi Kauppinen.
Dyskografia
Albumy studyjne
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| FIN [5] | DEU [6] | SWE [7] | AUT [8] | CHE [9] | FRA [10] | NLD [11] | JPN [12] | |||||||
| 1999 | Ecliptica
| 18 | – | – | – | – | – | – | 57 |
| ||||
| 2001 | Silence
| 3 | – | – | – | – | – | – | 16 |
| ||||
| 2003 | Winterheart’s Guild
| 3 | 88 | – | – | – | 63 | – | 19 |
| ||||
| 2004 | Reckoning Night
| 2 | 77 | 57 | – | 85 | 132 | – | 17 |
| ||||
| 2007 | Unia
| 1 | 35 | 27 | 62 | 40 | 101 | – | 23 |
| ||||
| 2009 | The Days of Grays
| 2 | 24 | 31 | 52 | 26 | 41 | 50 | 40 |
| ||||
| 2012 | Stones Grow Her Name
| 1 | 24 | 37 | 29 | 21 | 74 | 74 | 44 |
| ||||
| 2014 | Pariah’s Child
| 1 | 31 | 50 | 30 | 13 | 74 | 52 | 103 | |||||
| 2016 | The Ninth Hour
| 2 | 22 | 60 | 43 | 18 | 96 | – | 55 | |||||
| „—” pozycja nie była notowana. | ||||||||||||||
Albumy koncertowe
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| FIN [5] | JPN [12] | ||||||||
| 2002 | Songs of Silence – Live In Tokyo
| 22 | 62 | ||||||
| 2006 | For the Sake of Revenge
| 25 | — |
| |||||
| 2011 | Live in Finland
| 20 | 142 | ||||||
| „—” pozycja nie była notowana. | |||||||||
Minialbumy
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| JPN [12] | |||||||||
| 2000 | Successor
| 80 | |||||||
| 2001 | Orientation
| – | |||||||
| 2003 | Takatalvi
| – | |||||||
| 2004 | Don’t Say a Word
| – | |||||||
| „—” pozycja nie była notowana. | |||||||||
Kompilacje
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| FIN [5] | JPN [12] | ||||||||
| 2005 | The End of This Chapter
| – | 44 | ||||||
| 2006 | The Collection 1999–2006
| 16 | — |
| |||||
| „—” pozycja nie była notowana. | |||||||||
Single
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Album | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| FIN [14] | SWE [15] | JPN [16] | |||||||
| 1999 | UnOpened | 16 | – | – | Ecliptica | ||||
| 2001 | Wolf & Raven | 3 | – | – | Silence | ||||
| Last Drop Falls | 3 | – | – | ||||||
| 2003 | Victoria’s Secret | 1 | – | – | Winterheart’s Guild | ||||
| Broken | 3 | – | – | ||||||
| 2004 | Don't Say a Word | 1 | 25 | 68 | Reckoning Night | ||||
| My Selene | – | – | – | ||||||
| 2005 | Shamandalie | 3 | – | – | |||||
| 2006 | Replica 2006 | 1 | – | – | The Collection 1999–2006 | ||||
| 2007 | Paid in Full | 1 | – | 128 | Unia | ||||
| 2009 | The Last Amazing Grays | 3 | – | – | The Days of Grays | ||||
| Flag in the Ground | – | – | – | ||||||
| 2012 | I Have a Right | – | – | – | Stones Grow Her Name | ||||
| Shitload of Money | – | – | — | ||||||
| 2013 | Alone in Heaven | – | – | — | |||||
| 2014 | The Wolves Die Young | – | – | — | Pariah’s Child | ||||
| Cloud Factory | – | – | — | ||||||
| Love | – | – | — | ||||||
| „—” pozycja nie była notowana. | |||||||||
Inne
| Rok | Tytuł |
|---|---|
| 1996 | Friend 'till the End (demo)
|
Agre Pamppers (demo)
| |
PeaceMaker (demo)
| |
| 1999 | FullMoon (demo)
|
Teledyski
| Rok | Tytuł | Reżyseria | Album | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| 2001 | „Wolf & Raven" | Santtu Siippainen | Silence | |
| 2007 | „Don't Say A Word" | Ed Grain | Reckoning Night | |
| 2007 | „Paid In Full" | Unia | ||
| 2009 | „Flag In The Ground" | Dariusz Szermanowicz, Grupa 13 | The Days Of Grays | |
| 2012 | „I Have A Right" | Tuukka Temonen | Stones Grow Her Name | |
| „Shitload Of Money" | ||||
| 2013 | „Alone in Heaven" | |||
| 2014 | „The Wolves Die Young" | Patric Ullaeus | Pariah’s Child |
Przypisy
- ↑ Sonata Arctica (ang.). metalstorm.net. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ Encyclopaedia Metallum – Sonata Arctica (ang.). metal-archives.com. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ a b Sonata Arctica (ang.). rockdetector.com. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ a b Andy Hinds: Sonata Arctica Biography (ang.). allmusic.com. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ a b c Sonata Arctica Finnish Albums Charts (ang.). finnishcharts.com. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Chartverfolgung / Sonata Arctica / Longplay (niem.). musicline.de. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Sonata Arctica Swedish Albums Charts (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica Austrian Albums Charts (ang.). austriancharts.at. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica Swiss Albums Charts (ang.). hitparade.ch. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica French Albums Charts (ang.). lescharts.com. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica Dutch Albums CHarts (ang.). dutchcharts.nl. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ a b c d Sonata Arctica Oricon (jap.). oricon.co.jp. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ a b c d e f g h i IFPI: Sonata Arctica (fiń.). ifpi.fi. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica Finnish Singles Charts (ang.). finnishcharts.com. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica Swedish Singles Charts (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2011-08-18].
- ↑ Sonata Arctica Oricon SP (jap.). oricon.co.jp. [dostęp 2012-05-07].
- ↑ Sonata Arctica Videos (ang.). metalstorm.net. [dostęp 2012-05-07].
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona zespołu (ang.)
Media użyte na tej stronie
Finnish power metal band Sonata Arctica after having received two gold albums at Tuska Open Air Metal Festival 2006.