Sonata fortepianowa nr 32 Beethovena

Strona tytułowa pierwszego wydania Sonaty op. 111 (Schlesinger, 1823)

Sonata fortepianowa c-moll nr 32 op. 111 Ludwiga van Beethovena jest ostatnim utworem tego gatunku w dorobku kompozytora. Napisana została w latach 1821-22, dedykowana arcyksięciu Rudolfowi Johannowi Habsburgowi i wydana po raz pierwszy w r. 1823.

Utwór jest jednym z najbardziej znanych dzieł ostatniego okresu twórczości Beethovena. Podobnie jak pozostałe ostatnie jego sonaty, zawiera elementy polifoniczne i jest bardzo wymagająca technicznie. Pianista Robert Taub nazwał Sonatę op. 111 "dziełem o niezrównanym dramatyzmie i transcendencji (...) triumfem porządku ponad chaosem, optymizmu ponad cierpieniem."^[1]

Wykonanie utworu zajmuje około 29 minut.

Budowa

Utwór składa się z dwóch, bardzo kontrastujących ze sobą części:

Maestoso – Allegro con brio ed appassionato
Arietta: Adagio molto, semplice e cantabile

Część I, jak wiele innych utworów Beethovena napisanych w tonacji c-moll, jest burzliwa i dramatyczna. Pełna jest akordów septymowych zmniejszonych, jak choćby we wstępie:

Niespotykanej wręcz długości (prawie 20 minut) część druga, utrzymana w tonacji C-dur, to wariacje na 16-taktowy temat, z krótkim modulującym interludium i finałową kodą.

Początek II części Sonaty

Przypisy

↑ Robert Taub on Beethoven, www.voxcd.com [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2004-10-14] .

[1] Robert Taub on Beethoven, www.voxcd.com [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2004-10-14] .

[1]

Sonaty fortepianowe	I: f-moll (op. 2 nr 1) II: A-dur (op. 2 nr 2) III: C-dur (op. 2 nr 3) IV: Es-dur (op. 7) V: c-moll (op. 10 nr 1) VI: F-dur (op. 10 nr 2) VII: D-dur (op. 10 nr 3) VIII: c-moll „Patetyczna” (op. 13) IX: E-dur (op. 14 nr 1) X: G-dur (op. 14 nr 2) XI: B-dur (op. 22) XII: As-dur (op. 26) XIII: Es-dur (op. 27 nr 1) XIV: cis-moll „Księżycowa” (op. 27 nr 2) XV: D-dur „Pastoralna” (op. 28) XVI: G-dur (op. 31 nr 1) XVII: d-moll (op. 31 nr 2) XVIII: Es-dur (op. 31 nr 3) XIX: g-moll (op. 49 nr 1) XX: G-dur (op. 49 nr 2) XXI: C-dur „Waldsteinowska” (op. 53) XXII: F-dur (op. 54) XXIII: f-moll „Appassionata” (op. 57) XXIV: Fis-dur (op. 78) XXV: G-dur (op. 79) XXVI: Es-dur (op. 81a) XXVII: e-moll (op. 90) XXVIII: A-dur (op. 101) XXIX: B-dur (op. 106) XXX: E-dur (op. 109) XXXI: As-dur (op. 110) XXXII: c-moll (op. 111)
Sonaty na skrzypce i fortepian	I: D-dur (op. 12 nr 1) II: A-dur (op. 12 nr 2) III: Es-dur (op. 12 nr 3) IV: a-moll (op. 23) V: F-dur „Wiosenna” (op. 24) VI: A-dur (op. 30 nr 1) VII: c-moll (op. 30 nr 2) VIII: G-dur (op. 30 nr 3) IX: A-dur „Kreutzerowska” (op. 47) X: G-dur (op. 96)
Sonaty wiolonczelowe	I: F-dur (op. 5 nr 1) II: g-moll (op. 5 nr 2) III: A-dur (op. 69) IV: C-dur (op. 102 nr 1) V: D-dur (op. 102 nr 2)
Inne sonaty	Sonata na róg F-dur (op. 17)

Koncerty fortepianowe	I: C-dur op. 15 II: B-dur op. 19 III: c-moll op. 37 IV: G-dur op. 58 V: E-dur„Cesarski” op. 73
Koncerty skrzypcowe	Koncert skrzypcowy D-dur (op. 61)
Inne koncerty	Koncert potrójny C-dur (op. 56)

Wczesne kwartety	I: F-dur (op. 18 nr 1) II: G-dur (op. 18 nr 2) III: D-dur (op. 18 nr 3) IV: c-moll (op. 18 nr 4) V: A-dur (op. 18 nr 5) VI: B-dur (op. 18 nr 6)
Kwartety Razumowskie	VII: F-dur (op. 59 nr 1) VIII: e-moll (op. 59 nr 2) IX: C-dur (op. 59 nr 3)
Pośrednie kwartety	X: Es-dur (op. 74) XI: f-moll (op. 95)
Późniejsze kwartety (Kwartety Golicynowskie)	XII: Es-dur (op. 127) XIII: B-dur (op. 130) XIV: cis-moll (op. 131) XV: a-moll (op. 132) Wielka Fuga B-dur (op. 133) XVI: F-dur (op. 135)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Sonata fortepianowa nr 32 Beethovena

Budowa

Przypisy

Media użyte na tej stronie