Sonata wiolonczelowa (Chopin)

Sonata wiolonczelowa g-moll op. 65 – sonata skomponowana na fortepian i wiolonczelę przez Fryderyka Chopina w 1846. Utwór ten ukazał się jako opus 65 i było ostatnim, jakie wyszło za życia Chopina (każde kolejne nazywane jest opusem pośmiertnym (op. posth). Prawykonanie miało miejsce 16 lutego 1848 w Sali Pleyela. Brali w nim udział Chopin oraz Franchomme. Sonata jest jednym z niewielu utworów kameralnych stworzonych przez kompozytora. Dzieło to pobudziło twórcę do rozbudowy swojej twórczości kameralnej, której efektem była m.in. nigdy nie ukończona sonata na skrzypce i fortepian, której plany nie wyszły poza jedną stronę papieru nutowego i która nie jest powszechnie uznawana "pełnowartościową" w jego twórczości. Został on stworzony z myślą o przyjacielu Chopina, którym był francuski wiolonczelista i kompozytor Auguste Franchomme. Większość dzieł Chopina poświęconych na fortepian oraz inny instrument powstało w jego młodości, na ten czas przypadała właśnie przyjaźń z wieloma muzykami.

Sonata wymaga od wykonawców dużej sprawności technicznej głównie ze względu na skomplikowaną polifonię. Pewne szczególnie skomplikowane miejsce w utworze zostały pominięte podczas jego prawykonania.

Budowa

• I Allegro moderato – część pierwsza utrzymana jest w typowej formie sonatowej z dwoma tematami przedstawionymi za pomocą technik kontrapunktu i harmonicznych modulacji

• II Scherzo, Allegro con brio – część druga posiada formę scherza w tonacji d-moll (we fragmencie pojawia się jej durowy odpowiednik – D-dur)

• III Largo – część trzecia została napisana na temat marsza żałobnego z II Sonaty fortepianowej b-moll op. 35, który powstał w 1837

• IV Finale, Allegro – część czwarta (i ostatnia) ma budowę ronda, jego pierwsza melodia to kanon

Nagrania

	Część III Fortepian – Lisa Bergman, wiolonczela – John Michel
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

	Część II Fortepian – Lisa Bergman, wiolonczela – John Michel
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

	Część I Fortepian – Lisa Bergman, wiolonczela – John Michel
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.