Sonet 94 (William Szekspir)
Sonet 94 (Kto mogąc gardzić nie okaże wzgardy[1]) – jeden z cyklu sonetów autorstwa Williama Shakespeare’a. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku. Należy do najtrudniejszych do zinterpretowania dzieł pisarza ze Stratfordu.
Treść
W sonecie tym podmiot liryczny, który przez niektórych badaczy jest utożsamiany z autorem, opowiada o osobie, której dane są nadludzkie możliwości do gardzenia innymi. Jego boskość objawia się także w inny sposób:
Ten, że go słusznie niebo łaską darzy
Skarbów Natury przed strwonieniem strzeże
Zakończeniem utworu jest przestroga dla tajemniczego młodzieńca:
Zło rzecz najsłodszą przemienia w niemiłą
Lepiej chwast wąchać niźli lilię zgniłą.
Forma
Utwór wykazuje budowę typową dla Sonetów Szekspira. Jest napisany pentametrem jambicznym, czyli sylabotonicznym dziesięciozgłoskowcem, w którym akcenty padają zasadniczo na parzyste sylaby wersu. Wiersz rymuje się abab cdcd efef gg. Ten sposób rymowania sonetu nazywa się szekspirowskim[2].
Bibliografia
- Philip Martin: Shakespeare's Sonnet 94 (ang.). jstor.org, 1969. [dostęp 2017-12-23].
Linki zewnętrzne
- The Sonnets – pełny tekst wraz z komentarzem (ang.)
- William Shakespeare (1564–1616).: Sonnet XCIV. (ang.). Bartleby.com. [dostęp 2017-12-23].
- William Shakespeare: Sonnet 94 (ang.). PoetryFoundation.org. [dostęp 2017-12-23].
- William Shakespeare: Sonety. XCIV, tłumaczenie MUS-a (Marii Sułkowskiej). [dostęp 2017-12-23].
Przypisy
- ↑ Wszystkie tłumaczenia w tym artykule są autorstwa Macieja Słomczyńskiego
- ↑ Shakespearean sonnet (ang.). PoetryFoundation.org. [dostęp 2017-12-23].
Media użyte na tej stronie
Title page of Shakespeare's Sonnets (1609)