Sonety wojenne

Wojciech Kossak, Olszynka Grochowska

Stefa Garczyński

Młody Adam Mickiewicz. Obraz Walentego Wańkowicza. Mickiewicz był przyjacielem Stefana Garczyńskiego i uważnym czytelnikiem jego rękopisów

Sonety wojenne – zbiór poetycki Stefana Garczyńskiego opublikowany w 1833 roku]^[1]. W skład zbioru wchodził cykl wierszy stanowiących zapis obserwacji wydarzeń z powstania listopadowego, w których autor brał czynny udział^[2]. Poeta zadedykował cykl swojemu dowódcy, generałowi Umińskiemu. Składa się z trzynastu utworów^[3].

1) Wstęp

2) Natarcie konnicy na konnicę

3) Wzięcie armat na górze stojących

4) Natarcie konnicy na karebatalion piechoty

5) Uderzenie na bagnety

6) Szturm do okopu odparty

7) Zwycięstwo

8) Pułk nowy

9) Starcie konnicy z konnicą w boju

10) Posterunek na stracenie

11) Napad na obóz nieprzyjacielski

12) Ostatni kanonier

13) Przeczucie śmierci

Sonety składające się na cykl są napisane trzynastozgłoskowcem^[4] ze średniówką po sylabie siódmej. Agnieszka Wnuk zauważa, że cykl Garczyńskiego pod względem kompozycji zbliża się do eposu, będąc poetycką kroniką wojenną^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Poezye Stefana Garczyńskiego (pol.). play.google.com, 1833. [dostęp 2016-12-30].
• Stefan Garczyński: Poezje wybrane. Wybór: Wanda Szeląg. Wstęp i nota biograficzna Zdzisław Szeląg. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza. ISBN 83-205-3866-1.
• Zdzisław Szeląg: Mickiewicz jako korektor "Sonetów wojennych" Stefana Garczyńskiego (pol.). bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2016-12-30].