Sonia Gandhi

Sonia Gandhi

Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1946 Lusiana, Włochy
deputowana 15. kadencji Lok Sabhy
Okres	od 2009
Przynależność polityczna	Indyjski Kongres Narodowy
deputowana 14. kadencji Lok Sabhy
Okres	od 17 maja 2004 do 18 maja 2009
Przynależność polityczna	Indyjski Kongres Narodowy
deputowana 13. kadencji Lok Sabhy
Okres	od 10 października 1999 do 6 lutego 2004
Przynależność polityczna	Indyjski Kongres Narodowy

Sonia Gandhi, hindi:सोनिया गांधी, właśc. Edvige Antonia Albina Maino (ur. 9 grudnia 1946 w Lusianie) – indyjska działaczka polityczna, z pochodzenia Włoszka. Wdowa po zamordowanym premierze Rajivie Gandhim, kontynuująca tradycje polityczne rodziny Nehru-Gandhi. W latach 1998-2017 była prezesem Indyjskiego Kongresu Narodowego.

Życiorys

Pochodzenie

Urodziła się w małej wiosce Lusiana we Włoszech w tradycyjnej katolickiej rodzinie. Młodość spędziła w Orbassano, niewielkim miasteczku pod Turynem. Była środkową córką Stefano Maino i Paoli Predebon.

Jej ojciec, z zawodu murarz, jako zapalony faszysta i zwolennik Mussoliniego walczył po stronie hitlerowskich Niemiec na froncie wschodnim. Na pamiątkę szczęśliwego powrotu stamtąd nadał wszystkim swoim trzem córkom rosyjskie imiona: Anuszka, Sonia i Nadia^[1]. Obydwie siostry Sonii mieszkają nadal wraz z jej matką w Orbassano.

Małżeństwo

W 1964 wyjechała na stypendium do Wielkiej Brytanii uczyć się języka angielskiego. Rok później, dorabiając sobie jako kelnerka w restauracji, poznała studenta inżynierii na Uniwersytecie w Cambridge, Rajiva Gandhiego. Pobrali się w 1968 i - zgodnie z hinduską tradycją - zamieszkali w Delhi w rezydencji jego matki, indyjskiej premier Indiry Gandhi^[2]. Mieli dwójkę dzieci, które później również zaangażowały się w politykę: syna Rahula i córkę Priyankę.

Sonia porzuciła spódniczki mini na rzecz tradycyjnego hinduskiego sari, nauczyła się też języka hindi. Zajmowała się domem, podczas gdy Rajiv był pilotem pasażerskich odrzutowców. W 1983 Sonia przyjęła indyjskie obywatelstwo, a jej mąż w drugiej połowie lat 80. przeszedł na chrześcijaństwo^[3].

Kariera polityczna

Przez większą część życia nie angażowała się w politykę. Dopiero w 1984, po zamordowaniu teściowej Indiry, poparła Rajiva, który został premierem. Ale gdy sam Rajiv zginął w zamachu w 1991, usunęła się w cień, chociaż uchodziła za faworytkę do przejęcia po nim funkcji lidera Indyjskiego Kongresu Narodowego^[3]. W połowie lat 90. kilkakrotnie zabierała głos w sprawach partii, m.in. krytykując lidera Kongresu i premiera, P.V. Narasimha Rao.

W 1998 została wybrana na prezesa Indyjskiego Kongresu Narodowego. Rok później dostała się do Lok Sabhy, niższej izby parlamentu. Poprowadziła partię do zwycięskich wyborów parlamentarnych w maju 2004, jednak odmówiła przyjęcia stanowiska premiera, przekazując ją Manmohanowi Singhowi^[4]. Przez dwie dekady szefowała za to partii, a schedę po niej przejął w 2017 syn Rahul Gandhi.

Po klęsce wyborczej Partii Kongresowej, gdy zniechęcony do polityki Rahul ogłosił, że dłużej szefem partii być nie chce, schorowana Sonia powróciła na stanowisko prezesa ugrupowania w sierpniu 2019^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Fifteen Lok Sabha – Members Bioprofile
• Such an Enchanted Journey
• Sonia Gandhi (with a picture of Sonia Gandhi's native house)