Sonny Stitt

Sonny Stitt
Ilustracja
Sonny Stitt (1976)
Imię i nazwiskoEdward Boatner Stitt
PseudonimSonny
Data i miejsce urodzenia2 lutego 1924
Boston
Data i miejsce śmierci22 lipca 1982
Waszyngton
Instrumentysaksofon tenorowy,
saksofon altowy
Gatunkijazz (bebop, hard bop)
Zawódmuzyk
PowiązaniaCharlie Parker, Miles Davis, Billy Eckstine, Gene Ammons, Johnny Griffin
Strona internetowa

Edward „Sonny” Stitt (ur. 2 lutego 1924 w Bostonie, zm. 22 lipca 1982 w Waszyngtonie)[1] – amerykański saksofonista jazzowy.

Życiorys

Sonny Stitt był synem nauczyciela muzyki i bratem wirtuoza fortepianu. Początkowo uczył się grać na pianinie, później na klarnecie, wreszcie pod wpływem gry Charliego Parkera zaczął grać na saksofonie[2].

Współpracował z wieloma muzykami, do których należą m.in. Dizzy Gillespie, Bud Powell, J.J. Johnson, Oscar Peterson, a także inni saksofoniści, tacy jak Sonny Rollins, Dexter Gordon, Eddie „Lockjaw” Davis i Gene Ammons[2]. Z tym ostatnim staczał często pojedynki muzyczne, które pomogły w zdobyciu rozgłosu przez Ammonsa[3]. W latach 50. eksperymentował z jazzem kubańskim, co zaowocowało nagraniami wykonanymi dla Verve Records wraz z Thadem Jonesem i Chickiem Coreą[2].

W latach 60. koncertował również z Milesem Davisem, jednak z powodu narkotyków Miles przerwał z nim współpracę. W związku z zarzutami używania i posiadania narkotyków Stitt trafił na krótki czas do więzienia, a do jazzu wrócił po kuracji odwykowej[2].

Sonny Stitt był jednym z pierwszych muzyków eksperymentujących z elektrycznie wzmacnianym saksofonem (varitone). Próby takie przeprowadzał już w 1966[4].

Zmarł w 1982 na zawał serca[2].

Wybrana dyskografia

Jako lider

  • Kaleidoscope, 1950 - 1952, Prestige
  • For Musicians only, 1956, Verve (z Gillespie'em, Stanem Getzem, Johnem Lewisem, Rayem Brownem, Stanem Leveyem)
  • Sonny Side Up, 1957, Verve (z Gillespie'em, Sonnym Rollinsem)
  • Only the Blues, 1957, Verve (z Royem Eldridge'em i Oscarem Petersonem)
  • Sonny Stitt Sits In with the Oscar Peterson Trio, 1959, Verve (z Petersonem)
  • Stitt Meets Brother Jack, 1962, Prestige (z Jackiem McDuffem)
  • Boss Tenors in Orbit, 1962, Verve (z Genem Ammonsem)
  • Salt and Pepper, 1963, Impulse
  • Stitt plays Bird, 1963, Atlantic, (z Jimem Hallem, Johnem Lewisem, Richardem Davisem, Connie Kayem)
  • Soul People, 1964 - 1969, Prestige (z Bookerem Ervinem)
  • Sonny Stitt / Live at Ronnie Scott’s, 1965
  • Turn it On!, 1971, Prestige
  • Tune-Up!, 1972, Muse (z Barry Harrisem, Samem Jonesem, Allanem Dawsonem)
  • Constellation, 1972
  • Sonny Stitt/12!, 1972, Muse
  • The Champ, 1974
  • Sonny's Back, 1980, Muse
  • Sonny, Sweets and Jaws- Live at Bubbas, Whos Who in Jazz 1981 (z Harrym „Sweets” Edisonem, Eddiem „Lockjaw” Davisem)
  • Last Stitt Sessions, 1982, Muse

Jako sideman

Z Genem Ammonsem

  • Boss Tenors, 1961, Verve

Z Artem Blakeyem

  • A Jazz Message 1963, Impulse! Records

Z Miltem Jacksonem

  • Loose Walk Palcoscenico Records

Z Zimbo Trio

  • Zimbo Trio invites Sonny Stitt, 1979, Clam/Continental

Przypisy

  1. ↑ allmusic ((( Sonny Stitt > Overview )))
  2. ↑ a b c d e Miguel del Arco, Olga Caporal: Magiczny świat jazzu. 4. Jam session - jazz w klubach i salach koncertowych. Kraków: Marketing Room Poland, 2009, s. 24-26. ISBN 978-8361923-04-6.
  3. ↑ Joachim Ernst Berendt: Wszystko o jazzie. Od Nowego Orleanu do jazz-rocka. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1991, s. 271. ISBN 83-224-0411-5.
  4. ↑ Joachim Ernst Berendt: Wszystko o jazzie. Od Nowego Orleanu do jazz-rocka. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1991, s. 59. ISBN 83-224-0411-5.

Media użyte na tej stronie

Sonny Stitt.jpg
Autor: Tom Marcello Webster, New York, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
Sonny Stitt NYC July 6, 1976