Sophie Wilmès

Sophie Wilmès
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1975
Ixelles

Premier Belgii
Okres

od 27 października 2019
do 1 października 2020

Przynależność polityczna

Ruch Reformatorski

Poprzednik

Charles Michel

Następca

Alexander De Croo

Sophie Wilmès (ur. 15 stycznia 1975 w Ixelles[1]) – belgijska i walońska działaczka samorządowa oraz polityk, w latach 2015–2019 i 2020–2022 minister na szczeblu federalnym, w latach 2019–2020 premier Belgii, od 2020 do 2022 wicepremier.

Życiorys

Absolwentka studiów z zakresu reklamy w Institut des Hautes Études des Communications Sociales w Brukseli (IHECS), a także zarządzania finansami w instytucie ISFSC. Pracowała w administracji Komisji Europejskiej, a także w firmie prawniczej jako doradca. Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach liberalnego Ruchu Reformatorskiego. W 2007 została pierwszym zastępcą burmistrza (échevinem) miejscowości Rhode-Saint-Genèse, funkcję tę pełniła przez siedem lat. W 2014 wybrano ją do rady prowincji Brabancja Walońska[2].

Również w 2014 została członkinią Izby Reprezentantów jako zastępca poselski powołanego w skład rządu Didiera Reyndersa. 22 września 2015 także dołączyła do gabinetu Charles’a Michela – zastąpiła Hervégo Jamara na urzędzie ministra budżetu i loterii narodowej[1]. 9 grudnia 2018 powierzono jej również sprawy dotyczące polityki naukowej i służby cywilnej[3].

W wyborach federalnych z maja 2019 uzyskała mandat posłanki do Izby Reprezentantów[4]. W lipcu tegoż roku Charles Michel został wyznaczony na nowego przewodniczącego Rady Europejskiej. Doszło do tego w trakcie wciąż trwających negocjacji nad powołaniem nowego rządu federalnego. 27 października 2019 Sophie Wilmès otrzymała nominację na urząd premiera[5][6], stając się pierwszą w Belgii kobietą na tym urzędzie[5]. Stanęła na czele rządu przejściowego w niemal tożsamym składzie[5], działającego do czasu uzyskania nowej większości parlamentarnej.

Wielomiesięczne negocjacje między licznymi partiami nadal nie doprowadziły do powstania większościowej koalicji rządowej. W marcu 2020 Belgia zaczęła się tymczasem zmagać z problemem wynikającym z pandemii COVID-19. Wymusiło to szerokie wielopartyjne porozumienie z 15 marca, umożliwiające pozostanie Sophie Wilmès na stanowisku premiera, a jej tworzonemu przez MR, CD&V oraz Open VLD rządowi przekształcenie się w pełnoprawny gabinet ze szczególnymi uprawnieniami na 6 miesięcy. Porozumienie zaaprobowało dziewięć ugrupowań (poza trzema koalicjantami także obie partie socjalistyczne, obie partie ekologiczne, cdH i DéFI)[7][8]. Następnego dnia król Filip I oficjalnie powierzył jej misję sformowania rządu[9]. 17 marca król odebrał dymisję rządu i zaprzysiągł nowy gabinet w dotychczasowym składzie[10]. 19 marca rząd uzyskał wotum zaufania w parlamencie[11].

Rozmowy koalicyjne trwały w dalszym ciągu i zakończyły się podpisaniem wielopartyjnego porozumienia. Na jego mocy nowym premierem 1 października 2020 został Alexander De Croo[12]. Sophie Wilmès pozostała członkiem jego rządu, obejmując tegoż dnia urzędu wicepremiera oraz ministra spraw zagranicznych, europejskich i handlu zagranicznego oraz do sprawy federalnych instytucji kultury[13]. W kwietniu 2022 ogłosiła czasowe zawieszenie wykonywania obowiązków (które przejęli inni członkowie gabinetu) z uwagi na chorobę nowotworową męża[14]. W lipcu 2022 z tego samego powodu ostatecznie zrezygnowała z funkcji rządowych[15].

Skład rządów

  • premier: Sophie Wilmès (MR)[5]
  • wicepremier, minister sprawiedliwości: Koen Geens (CD&V), od 30 listopada 2019 również minister spraw europejskich
  • wicepremier, minister rozwoju i finansów: Alexander De Croo (Open VLD)
  • wicepremier, minister spraw zagranicznych i europejskich oraz obrony: Didier Reynders (MR, do 30 listopada 2019)
  • minister budżetu i loterii narodowej, polityki naukowej i służby cywilnej: David Clarinval (MR), od 30 listopada 2019 również wicepremier
  • minister spraw zagranicznych i obrony: Philippe Goffin (MR, od 30 listopada 2019)
  • minister pracy, gospodarki i ochrony konsumentów, przeciwdziałania ubóstwu, osób niepełnosprawnych, równych szans: Nathalie Muylle (CD&V)
  • minister spraw wewnętrznych: Pieter De Crem (CD&V)
  • minister zdrowia i spraw społecznych, azylu i migracji: Maggie De Block (Open VLD)
  • minister ds. emerytur: Daniel Bacquelaine (MR)
  • minister energii, środowiska i zrównoważonego rozwoju: Marie-Christine Marghem (MR)
  • minister ds. mobilności i NMBS: François Bellot (MR)
  • minister ds. samozatrudnienia, małych i średnich przedsiębiorstw, rolnictwa i integracji społecznej oraz polityki miejskiej: Denis Ducarme (MR)
  • minister ds. uproszczenia administracji, agendy cyfrowej, telekomunikacji i poczty: Philippe De Backer (Open VLD)

Przypisy

  1. ↑ a b Sophie Wilmès (fr.). lachambre.be. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)].
  2. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej (fr.). [dostęp 2015-09-24].
  3. ↑ Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering (niderl.). demorgen.be, 9 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-15].
  4. ↑ Voici les élus qui composent la Chambre (fr.). lavenir.net, 27 maja 2019. [dostęp 2014-06-02].
  5. ↑ a b c d Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier (niderl.). hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2019-10-28].
  6. ↑ Simon Van Dorpe: Sophie Wilmès to replace Charles Michel as Belgian PM (ang.). politico.eu, 26 października 2019. [dostęp 2019-10-27].
  7. ↑ Le gouvernement Wilmès va être doté de pouvoirs spéciaux pendant 6 mois (fr.). rtbf.be, 15 marca 2020. [dostęp 2020-03-16].
  8. ↑ Coronacrisis leidt tot politieke doorbraak: regering-Wilmès krijgt volmachten, maar wordt niet uitgebreid (niderl.). radio1.be, 16 marca 2020. [dostęp 2020-03-16].
  9. ↑ Sophie Wilmès moet nu nieuwe regering vormen en wil het met minder ministers doen (niderl.). nieuwsblad.be, 16 marca 2020. [dostęp 2020-03-16].
  10. ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral (fr.). belgium.be, 17 marca 2020. [dostęp 2020-03-17].
  11. ↑ Kamer geeft vertrouwen aan regering-Wilmès: „Aanpak van coronacrisis enige taak” (niderl.). vrt.be, 19 marca 2020. [dostęp 2020-03-24].
  12. ↑ Alexander De Croo a demandé la confiance de la Chambre (fr.). lesoir.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01].
  13. ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral (fr.). belgium.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01].
  14. ↑ Jean-François Noulet: Nouvelle répartition des compétences au gouvernement, Sophie Wilmès se mettant en congé pour raisons familiales (fr.). rtbf.be, 21 kwietnia 2022. [dostęp 2022-07-11].
  15. ↑ Denny Baert, Rik Arnoudt: Sophie Wilmès (MR) stopt definitief als buitenlandminister door ziekte echtgenoot, opvolger wellicht vandaag bekend (niderl.). vrt.be, 15 lipca 2022. [dostęp 2022-07-16].
Premierzy Belgii
Szefowie gabinetu
(1831–1918)
  • Étienne Constantin de Gerlache (1831)
  • Joseph Lebeau (1831)
  • Félix de Muelenaere (1831–1832)
  • Albert Joseph Goblet d’Alviella (1832–1834)
  • Barthélémy de Theux de Meylandt (1834–1840)
  • Joseph Lebeau (1840–1841)
  • Jean-Baptiste Nothomb (1841–1845)
  • Sylvain Van de Weyer (1845–1846)
  • Barthélémy de Theux de Meylandt (1846–1847)
  • Charles Rogier (1847–1852)
  • Henri de Brouckère (1852–1855)
  • Pierre de Decker (1855–1857)
  • Charles Rogier (1857–1868)
  • Walthère Frère-Orban (1868–1870)
  • Jules d’Anethan (1870–1871)
  • Barthélémy de Theux de Meylandt (1871–1874)
  • Jules Malou (1874–1878)
  • Walthère Frère-Orban (1878–1884)
  • Jules Malou (1884)
  • Auguste Beernaert (1884–1894)
  • Jules de Burlet (1894–1896)
  • Paul de Smet de Naeyer (1896–1899)
  • Jules Vandenpeereboom (1899)
  • Paul de Smet de Naeyer (1889–1907)
  • Jules de Trooz (1907)
  • Frans Schollaert (1908–1911)
  • Charles de Broqueville (1911–1918)
  • Gérard Cooreman (1918)
Premierzy
(od 1918)

Chorągiew rządu belgijskiego

Media użyte na tej stronie

Sophie Wilmès crop.jpg
Autor: Thomasdaems89, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sophie Wilmès à la Chambre des représentants