Sopwith Dolphin
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | Wielka Brytania | |
Producent | Sopwith Aviation Company | |
Typ | samolot myśliwski | |
Konstrukcja | mieszana | |
Załoga | 1 | |
Historia | ||
Data oblotu | 23 maja 1917 | |
Wycofanie ze służby | 1919 (Wlk. Brytania) 1921 (Polska) | |
Dane techniczne | ||
Napęd | silnik tłokowy, 8-cylindrowy, rzędowy w układzie V, Hispano-Suiza 8F | |
Moc | 200 KM | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 9,90 m | |
Długość | 6,78 m | |
Wysokość | 2,60 m | |
Powierzchnia nośna | 24,5 m² | |
Masa | ||
Własna | 665 kg | |
Użyteczna | 243 kg | |
Startowa | 908 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 190 km/h na wysokości 3000 m | |
Pułap | 5800 m | |
Zasięg | 350 km | |
Długotrwałość lotu | 2 godz. | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
2 km Vickers kal. 7,7 mm + (w niektórych egzemplarzach) 1-2 km Lewis kal. 7,7 mm na montażu Fostera | ||
Użytkownicy | ||
Wielka Brytania, Polska, Ukraina | ||
Rzuty | ||
Sopwith 5F.1 Dolphin – brytyjski jednomiejscowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
Historia
Projekt nowego myśliwca firmy Sopwith Aviation Company, zakładał użycie silnika rzędowego i poprawę osiągów maszyny. Miał być to krok na przód w porównaniu z budowanymi do tej pory samolotami z silnikami rotacyjnymi. Zakładano także uzyskanie, przez pilota, możliwie najlepszej widoczności w górnej półsferze, a zwłaszcza z kierunku do przodu. W tym celu górny płat został umieszczony bardzo nisko, niemal na grzbiecie kadłuba. Zamiast baldachimu zastosowano ramę z rur stalowych, otaczających kabinę pilota. Duże zbliżenie płatów, spowodowała konieczność znacznego przesunięcia dolnego płata do przodu.
Nowy samolot oblatano w maju 1917 roku. Produkcję uruchomiono w lipcu. Wyprodukowano w sumie 1352 egz.
Służba
Samoloty Dolphin zaczęły trafiać do jednostek jesienią 1917 roku. Używano ich w obronie Wielkiej Brytanii oraz na Froncie Zachodnim. W służbie RAF, pozostawały do połowy 1919 roku.
W jednostkach odnoszono się do nich z rezerwą. Krytykowano długi czas uruchamiania silnika. Wadą była konstrukcja kabiny pilota. Trudno było mu się z niej wydostać w sytuacji awaryjnej. W razie kapotażu, pilot był narażony na uderzenie głową o ziemię
Użycie w lotnictwie polskim
10 samolotów tego typu trafiło w 1920 roku do Polski, jako dar rządu Wielkiej Brytanii. Samoloty przybyły drogą morską do Gdańska w kwietniu (pierwsze 6 sztuk) i w maju 1920 roku. Pierwotnie pierwszą partię 6 samolotów skierowano do Lwowa (III Ruchomy Park Lotniczy). Samoloty te miały złą opinię jako niebezpieczne dla pilota. Na początku lipca odesłano je do Warszawy. W 6 samolotów Dolphin wyposażono 19 em, która broniła Warszawy w czasie bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 roku. Pozostałe cztery stanowiły rezerwę.
Podczas bitwy warszawskiej utracono dwa samoloty: 8 sierpnia w czasie lotu bojowego zestrzelony został ppor. Zbigniew Bieniawski, 14 sierpnia trafiony został samolot pchor. pil. Eugeniusza Guttmajera, który w czasie lądowania skapotował. Wiele samolotów zostało uszkodzonych w wyniku awarii synchronizatorów karabinów maszynowych. Pod koniec sierpnia 1920 sprawny był tylko 1 samolot. Po wyremontowaniu dwa Sopwith 5F1 przekazano w październiku 1920 roku I Zaporoskiej Eskadrze Ukraińskiej, a jeden był samolotem dyspozycyjnym (CWL 21.10) Szefa Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Dolphiny wycofano ze służby w 1921 roku[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Sopwith 5.F.1 Dolphin rigging drawing