Sowiecka Formuła 1
| ||
Państwo | ZSRR | |
Dyscyplina | Formuła 1 | |
Data założenia | 1960 | |
Data rozwiązania | 1976 | |
Zwycięzcy | ||
Pierwszy zwycięzca | Walerij Szachwerdow (1960) | |
Ostatni zwycięzca | Władimir Grekow (1976) |
Sowiecka Formuła 1 – mistrzostwa Formuły 1 organizowane w ZSRR sporadycznie między 1960 a 1976 rokiem.
W 1960 roku po raz pierwszy Centralny Automobilklub ZSRR wprowadził klasyfikację samochodów wyścigowych wzorowaną na międzynarodowej. Formuła 1 początkowo obejmowała samochody o pojemności silnika do 2500 cm³[1]. W 1963 roku ograniczono pojemność silników do 1500 cm³, jak w ówczesnej międzynarodowej Formule 1[1]. Chociaż mistrzostwa nie były zaaprobowane przez CSI, to podobnie jak w Południowoafrykańskiej oraz Brytyjskiej Formule 1, przepisy były podobne do tych narzucanych przez CSI. Mimo tego, w serii jeździły tylko trzy modele zbliżone specyfikacjami do samochodów Formuły 1: ChADI-8, MADI-01 i Moskwicz G5.
ZSRR, organizując mistrzostwa, chciał pokazać wyższość świata socjalistycznego nad kapitalistycznym w dziedzinie sportów motorowych. Ten cel nie został osiągnięty. Gdy w 1970 roku Jurij Andriejew wygrał mistrzostwa włoskim samochodem Formuły 3 De Sanctis wyposażonym w silnik Ford Cosworth, wśród władz radzieckich nastąpiła panika. Chęć pokazania wyższości konstrukcji socjalistycznych była tak silna, że rząd wprowadził bardzo wysokie opłaty, jakie kierowca musiał złożyć, gdy korzystał z nadwozia bądź silnika wyprodukowanego poza blokiem sowieckim.
W 1968 roku w miejsce Formuły 1 rozegrano mistrzostwa Formuły 5[2]. Pod koniec swojego istnienia seria zmieniła się w typ Formuły Libre, jako że pojawiły się tu samochody, które nie spełniały wymagań popularniejszych: Radzieckiej Formuły 3 i Formuły Wostok, na przykład ZiŁ-112S z silnikiem o pojemności 7 litrów. W 1977 roku w radzieckiej klasyfikacji samochodów wyścigowych zaprzestano wyróżniać Formułę 1[1].
Mistrzowie
Sezon | Mistrz | Zespół | Samochód | Wyś. | Zw. | Pkt. |
---|---|---|---|---|---|---|
1960 | Walerij Szachwerdow | Sowieckaja Armia Leningrad | GA-22-Wołga GAZ | 2 | 1 | 14 |
1963 | Jurij Czwirow | Trud Moskwa | Moskwicz G4 | 2 | 1 | 16 |
1964 | Gieorgij Surguczew | Trud Moskwa | Melkus 63-Wartburg | 2 | 2 | 20 |
1965 | Wiktor Szczawielew | Trud Moskwa | Moskwicz G4A | 3 | 2 | 40 |
1966 | Władimir Bubnow | Trud Moskwa | Moskwicz G4A | 4 | 0 | 66 |
1967 | Jewgienij Pawłow | DOSAAF Leningrad | ASK-Wołga GAZ | 2 | 1 | 178 |
1969 | Wadim Rżecicki | Trud Moskwa | Moskwicz G5 | 4 | 0 | 24 |
1970 | Jurij Andriejew | Spartak Moskwa | De Sanctis-Ford | 1 | 1 | – |
1971 | Madis Laiv | Kalev Tallinn | Estonia 16M-Moskwicz | 3 | 2 | 266 |
1972 | Jurij Tierieniecki | Trud Moskwa | Moskwicz G5M | 3 | 2 | 284 |
1973 | Nikołaj Kazakow | Trud Moskwa | Moskwicz G5M | 3 | 1 | 256 |
1974 | Henry Saarm | Kalev Tallinn | Estonia 17-Wołga GAZ | 4 | 3 | 300 |
1975 | Guram Dgebuadze | Spartak Tbilisi | Estonia 16M-Moskwicz | 4 | 2 | ? |
1976 | Władimir Grekow | Spartak Krasnodar | Estonia 18-WAZ | 4 | 3 | 300 |
Przypisy
Bibliografia
- Aleksiej Rogaczew: Soviet Formula 1 Championship (ang.). teamdan.com. [dostęp 2011-10-06].
- Moskwicz-G5, "Awtoliegendy SSSR" Nr 93, DeAgostini 2012, ISSN 2071-095X, (ros.)
Linki zewnętrzne
- Strona poświęcona sportom motorowym w ZSRR (ros.). ussr-autosport.ru. [dostęp 2011-10-09].