Spółgłoska drżąca dziąsłowa bezdźwięczna

Spółgłoska drżąca dziąsłowa bezdźwięczna
Numer IPA122 402
Jednostka znakowar​̥
UnikodU+0072 U+0325
UTF-8 (hex)72 cc a5
Inne systemy
X-SAMPAr_0
IPA Braille⠗⠠⠫
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska drżąca dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: []. Symbol ten pochodzi on znaku ⟨r⟩ (Spółgłoska drżąca dziąsłowa) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to r_0.

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji spółgłoski [] (podstawowy wariant)[1]:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji;
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej – jest to spółgłoska ustna;
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa;
  • Język styka się z dziąsłami w charakterystyczny okresowy sposób, tworząc serię szybkich zwarć i rozwarć – jest więc to spółgłoska drżąca;
  • wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.

Przykłady

Przykłady w wybranych językach:

JęzykSłowoIPAZnaczenieUwagi
Język estoński[2]Wariant głoski /r/ po głoskach /t, s, h/.
Język islandzki[3]hrafn[ˈap]'kruki'Wariant głoski /r/.
Język lezgiński[4]крчар/krčar[ˈkʰt͡ʃar]'rogi'Wariant /r/ pomiędzy spółgłoskami bezdźwięcznymi.
Język limburski[5]geer[ɣeː]'zapach'Wariant głoski /r/.
Język polski[6]metr[met]Wariant głoski /r/.
Język ukraiński[7]центр[t̪͡s̪ɛ]'środek'Wariant głoski /r/ po głosce t.
Język walijski[8]Rhagfyr[ˈaɡvɨr]'grudzień'Wariant głoski /r/.
Język zapotecki[9]rsil[sil]'wcześnie'Wariant głoski /r/.

Użycie w języku polskim

Głoska ta jest wariantem spółgłoski drżącej dziąsłowej. Pojawia się najczęściej w wygłosie (np. w wyrazie łotr) lub w obustronnym sąsiedztwie głosek bezdźwięcznych (np. w wyrazie krtań). Podobne zjawisko może dotyczyć też głosek /m/, /n/, /ɲ/, /l/ i /ɫ/[10].

Zobacz też

Przypisy

  1. Derwojedowa 2005 ↓, s. 73.
  2. Eva Liina Asu, Pire Teras. Estonian. „Journal of the International Phonetic Association”. 39 (3), s. 367–372, 2009. DOI: 10.1017/s002510030999017x (ang.). 
  3. Kristján Árnason, The Phonology of Icelandic and Faroese, Oxford University Press, 2011 (ang.).
  4. Jörg Peters. The dialect of Hasselt. „Journal of the International Phonetic Association”. 36 (1), s. 117–124, 2006. DOI: 10.1017/S0025100306002428 (ang.). 
  5. Martin Haspelmath, A Grammar of Lezgian, t. 9, Berlin; New York: Mouton de Gruyter, 1993 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  6. Derwojedowa 2005 ↓, s. 55.
  7. Andrii Danyenko, Serhii Vakulenko, Ukrainian, Lincom Europa, 1995 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  8. Glyn E. Jones, Welsh Phonology: Selected Readings, Cardiff: University of Wales Press, 1984, s. 40–64 (ang.).
  9. Sue Regnier. Quiegolani Zapotec Phonology. „Work Papers of the Summer Institute of Linguistics”. 37, s. 37–63, 1993. University of Dakota (ang.).  Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  10. Derwojedowa 2005 ↓, s. 74.

Bibliografia

  • Magdalena Derwojedowa, Halina Karaś, Dorota Kopcińska: Zamiast korepetycji Język polski Kompendium. Świat książki, 2005. ISBN 83-7391-251-7.

Media użyte na tej stronie

Voiceless alveolar trill.ogg
Autor: Rockrunnerthecard, Licencja: CC0
Voiceless alveolar trill