Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna

Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna
Numer IPA	162
ɗ
Jednostka znakowa	ɗ
Unikod	U+0257
UTF-8 (hex)	c9 97
Inne systemy
X-SAMPA	d_<
Kirshenbaum	d`
IPA Braille↗	⠦⠙
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɗ].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji [ɗ]:

• modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i ingresji,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza przepływa przez jamę ustną
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem
• przednia część języka lub jego sam koniuszek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcia, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Przykłady

• w języku sindhi: ڏر [ɗarʊ] szczelina
• w języku wietnamskim: đục [ʔɗuʔk͡p̚˥˩] wiercić

Warianty

Warianty [ɗ] różnią się dokładnym miejscem artykulacji, które przede wszystkim może być zębowe, a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty [d]: zębowy i dziąsłowy.) Również spółgłoska szczytowa [ɖ] ma wariant iniektywny.

Zobacz też

• Spółgłoska zwarta zębowa dźwięczna [d]
• Spółgłoska zwarta dziąsłowa dźwięczna [d]
• Spółgłoska zwarta z retrofleksją dźwięczna [ɖ]
• Spółgłoska iniektywna
• Spółgłoska ejektywna