Spółgłoska uderzeniowa z retrofleksją dźwięczna
| ||||
| Numer IPA | 125 | |||
|---|---|---|---|---|
| ɽ | ||||
| Jednostka znakowa | ɽ | |||
| Unikod | U+027d | |||
| UTF-8 (hex) | c9 bd | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | r` | |||
| Kirshenbaum | *. | |||
| IPA Braille↗ | ⠲⠗ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Spółgłoska uderzeniowa z retrofleksją – rodzaj dźwięku mowy, spotykany w niektórych językach. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym jest oznaczana symbolem [ɽ], a w X-SAMPA – symbolem [r`].
Artykulacja
- powietrze jest wydychane z płuc – jest to spółgłoska płucna egresywna
- wejście do jamy nosowej jest zablokowane przez podniebienie miękkie i języczek – jest to spółgłoska ustna.
- powietrze przepływa nad środkową częścią języka - jest to spółgłoska środkowa
- czubek języka dotyka podniebienia twardego – jest to spółgłoska z retrofleksją
- kontakt artykulatorów jest bardzo krótki – jest to spółgłoska uderzeniowa
- więzadła głosowe drgają – jest to spółgłoska dźwięczna
Warianty
Można wyróżnić zasadniczo dwa typy retrofleksji:
- artykulację apikalno-postalweolarną – koniuszek języka zostaje uniesiony ku górze i zbliża się (ew. styka) z obszarem tuż za dziąsłami,
- artykulację subapikalno-prepalatalną – przód języka wygina się ku górze i do tyłu, tak że spodnia część języka zbliża się (ew. styka) z początkowym odcinkiem podniebienia twardego.
Przykłady
- w języku enga: yála ['jɑɽɑ], "wstyd"
- w języku hausa: bara [bəɽa], "sługa"
- w języku hindi: baṛā [bəɽɑː], "wielki"
Terminologia
Spółgłoska z retrofleksją to inaczej szczytowa lub cerebralna.
Media użyte na tej stronie
