Spółgłoska wargowo-zębowa
Spółgłoska wargowo-zębowa (labiodentalna) – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu górnych zębów (łac. dentes) do dolnej wargi (łac. labia)[1].
Przykłady
W języku polskim wargowo-zębowo wymawia się /f/ w foka i /v/ (= w w woda)[2] oraz spółgłoski zmiękczone /f'/ i /v'/[3], np. w wyrazach wino, fiołek.
Lista spółgłosek wargowo-zębowych
Istnieją następujące spółgłoski wargowo-zębowe[4]:
- spółgłoska szczelinowa wargowo-zębowa bezdźwięczna [f]
- spółgłoska szczelinowa wargowo-zębowa dźwięczna [v]
- spółgłoska nosowa wargowo-zębowa [ɱ]
- spółgłoska półotwarta wargowo-zębowa [ʋ]
Przypisy
- ↑ Gimson 2008 ↓, s. 27.
- ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 42.
- ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 45-46.
- ↑ International Phonetic Association 1999 ↓, s. IX.
Bibliografia
- Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
- A. C. Gimson: Pronunciation of English. Londyn: Hodder Education, 2008. ISBN 978-0-340-958773.
|
- International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Nowy Jork: Cambridge University Press, 1999. ISBN 100-521-65236-7.Sprawdź autora:1.