Spółgłoska zwarta zębowa bezdźwięczna

Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna
Numer IPA103 408
Jednostka znakowat​̪
UnikodU+0074 U+032a
UTF-8 (hex)74 cc aa
Inne systemy
X-SAMPAt_d
Kirshenbaumt[
IPA Braille⠞⠠⠹
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
  • język dotyka zębów – jest to spółgłoska zębowa.
  • Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji) – jest to spółgłoska zwarta.
  • wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [ʲ]
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mówimy spółgłosce welaryzowanej: [ˠ]
  • przewężenie w gardle, mówimy spółgłosce faryngalizowanej spółgłosce: [ˤ]
  • zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce [ʷ]

Spółgłoska może być wymówiona:

  • z rozwarciem bez plozji, mówimy wtedy o spółgłosce bez plozji: [t̪̚].
  • z silnym przydechem (aspiracją), mówimy wtedy o spółgłosce przydechowej (aspirowanej): [ʰ]

Przykłady