Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna

Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [dʑ].

Artykulacja

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

• modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
• prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
• następuje wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami – jest to spółgłoska przedniopodniebienna.
• Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ʑ].
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Przykłady

• w języku polskim: dzieło ['dʑɛwɔ]
• w języku japońskim: 地震 jishin [dʑiɕĩɴ], "trzęsienie ziemi"
• w języku serbskochorwackim: Đorđe [dʑordʑe], "Jerzy"
• w języku yele: nj:ee [ndʑẽː], "śmieci"