Spadochron ratowniczy

Spadochron ratowniczy – spadochron przeznaczony do ratowania życia członkowi załogi statku powietrznego w czasie awaryjnego i przymusowego opuszczania statku, w sytuacji gdy lądowanie na jego pokładzie zagrażałoby życiu załogi.

Spadochrony ratownicze
Spadochron ratowniczy plecowy SP-6 polskiej firmy Z.S.T. i T. AVIOTEX
Spadochron ratowniczy plecowy ATL-88/90 czeskiej firmy MarS

Spadochron ratowniczy używany jest też do[1]:

Spadochrony ratownicze produkowane w Polsce

W 1926 roku opracowano samoczynny ratowniczy spadochron projektu inż. Jana Wołowskiego[2].

Centralne Zakłady Aeronautyczne[3]

Zalążkiem powstania wytwórni w Legionowie były założone w Poznaniu, w 1920 roku Centralne Zakłady Aeronautyczne, które zostały przeniesione do Legionowa. Powstały w 1922 roku na terenie stacjonującego tam 2. Batalionu Balonowego pod nazwą Centralne Zakłady Balonowe, a od 1935 roku przyjęły nazwę Wytwórni Balonów i Spadochronów. W 1928 r. obok warsztatu balonowego i innych działów uruchomiono warsztat spadochronowy. Produkcję spadochronów uruchomiono w oparciu o licencję zakupioną w Anglii w firmie Irvin Air Chute Co. w Letchworth.

W warsztacie otworzono produkcję spadochronów ratowniczych „Irvin”, o średnicy 7,3 m. Miały one kilka odmian, w zależności od rodzaju służby lotniczej[4]:

  • siedzeniowy - dla pilotów,
  • plecowy - dla załóg balonów i samolotów,
  • piersiowy - dla obserwatorów, strzelców samolotowych i załóg balonów,
  • ćwiczebny - do treningu i sportu.

Z.S.T. i T. AVIOTEX[5]

W Zakładach Sprzętu Technicznego i Turystycznego AVIOTEX w Legionowie (przedsiębiorstwo państwowe) były wyprodukowane lub zmodernizowane spadochrony ratownicze:

  • plecowe: SP-1, SP-5i, SP-6,
  • siedzeniowe: PŁ-45, PŁK-45, MPŁK-45, PN-5M (nawigatora), SPS-1, SPS-3, SR-15, S-2 s. 2. S-3 s. 2 i S-4.
  • zapasowe piersiowe: PZ-41a, SZ-60, SZ-73 „DEJMOS”, SZ-82 i Z-5P,.

AIR-POL Sp. z o.o.[6] W firmie AIR-POL Sp. z o.o. w Legionowie produkowane spadochrony ratownicze:

  • Spadochron ratowniczy plecowy SK-94. Przeznaczony dla pilotów lekkich samolotów, techników pokładowych, szybowników i baloniarzy. Otwarcie ręcznym uchwytem wyzwalającym lub samoczynnie automatem spadochronowym. Możliwość użycia przy prędkości do 270 km/h, min. wysokość skoku 70 m. Pierwszy polski spadochron z pilocikiem zewnętrznym.

Przypisy

  1. ↑ Stasiak 1987 ↓, s. 655.
  2. ↑ Brodecki 2009 ↓, s. 9.
  3. ↑ Łazarczyk 2013a ↓, s. 4.
  4. ↑ Spadochron „Irvin” (pol.). dobroni.pl, 2013-07-15.
  5. ↑ Łazarczyk 2013b ↓, s. 3.
  6. ↑ Kempara 2012 ↓, s. 29.

Bibliografia

  • W. Stasiak: Encyklopedia Techniki Wojskowej. Jerzy Modrzewski (Przewodniczący Komitetu Naukowo-Redakcyjnego). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07275-2.
  • Bogusław Brodecki: Związek Polskich Spadochroniarzy 20 lat 1989–2009. Zespół redakcyjny: Józef Bębenek, Marian Brytan, Leszek Chyła, Wiesław Iwański, Zdzisław Kica, Józef Kostecki, Stanisław Kulczyński, Czesław Marcinkowski, Ryszard Olszowy. Warszawa: Bellona S.A., 2009, s. 8–17. ISBN 978-83-11-11613-9.
  • Józef Łazarczyk. 85 lat produkcji spadochronów w Polsce cz. I. „Spadochroniarz – Magazyn Spadochroniarzy Polskich”. 69 (1/2013), s. 4–5, 2013. Wiesław lwański (Redaktor Naczelny). Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 6 Brygada Powietrznodesantowa. ISSN 1426-5168 (pol.). [dostęp 2015-03-19]. 
  • Józef Łazarczyk. 85 lat produkcji spadochronów w Polsce cz. II. „Spadochroniarz – Magazyn Spadochroniarzy Polskich”. 70 (2/2013), s. 2–4, 2013. Wiesław lwański (Redaktor Naczelny). Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 6 Brygada Powietrznodesantowa. ISSN 1426-5168 (pol.). [dostęp 2015-03-19]. 
  • Jan Kempara, AIR-POL – Lider produkcji spadochronowej w Polsce, „Spadochroniarz – Magazyn Spadochroniarzy Polskich”, Wiesław lwański (Redaktor Naczelny), 66 (2/2012), Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 6 Brygada Powietrznodesantowa, 2012, s. 29–31, ISSN 1426-5168 [dostęp 2015-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-20] (pol.).

Media użyte na tej stronie