Spalding Gray
Imię i nazwisko | Spalding Rockwell Gray |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1941 Providence |
Data i miejsce śmierci | 11 stycznia 2004 East River |
Zawód | aktor, scenarzysta |
Współmałżonek | Renée Shafransky |
Lata aktywności | 1980-2004 |
Strona internetowa |
Spalding Rockwell Gray[1] (ur. 5 czerwca 1941 w Providence, zm. 11 stycznia 2004 w East River) – amerykański aktor i scenarzysta[2].
Wczesne lata
Urodził się i dorastał w Providence w stanie Rhode Island jako jeden z trzech synów Margaret Elizabeth „Betty” (z domu Horton) i Rockwell Gray, Sr., robotnika fabrycznego i skarbnika Brown & Sharpe[3]. Miał dwóch braci: Rockwella, Jr. i Channinga. Wychował się w wierze Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki jego matki w domu z represjami, depresją i wszelkiego rodzaju nerwicami[3].
Uczęszczał do Fryeburg Academy w Fryeburg. W 1963 ukończył do Emerson College w Bostonie w Massachusetts. W 1965 Gray przeniósł się do San Francisco. W 1967 jego matka w wieku 52 lat popełniła samobójstwo[3].
Kariera
W 1967 przeprowadził się do Nowego Jorku, a trzy lata później dołączył do wpływowego eksperymentalnego zespołu reżysera Richarda Schechnera, The Performance Group, gdzie należeli też Willem Dafoe i Elizabeth LeCompte. W 1969 wziął udział w warsztatach w Open Theatre.
Jego karierę ekranową zapoczątkował udział w filmach porno: Farmer’s Daughters (1975)[4] jako George z Glorią Leonard i Maraschino Cherry (1978)[4].
W 1977 był współzałożycielem The Wooster Group w Nowym Jorku[5]. Dwa lata później wykonał swój pierwszy monolog: Sex and Death at the Age of 14[6]. W latach 1979–1981 był związany z grupą teatralną Performing Garage w SoHo. W 1988 zdobył dwie nominacje do Independent Spirit Awards za najlepszy scenariusz i najlepszy występ w komediodramacie Jonathana Demmego Podróż do Kambodży (Swimming to Cambodia, 1987)[7].
Jako pisarz i aktor skłonny do poważnych epizodów depresji, w humorystyczny sposób łączył swoje lęki i doświadczenia z przedstawieniami. Często siedział przy biurku mając tylko mikrofon, notatnik i szklankę wody. W ramach tej minimalistycznej estetyki monologi Graya były jednocześnie zabawne, wzruszające i przerażające. Na jego całkowicie autentyczny styl wpływ mieli: Allen Ginsberg, Ramblin 'Jack Elliot i amerykański ruch autobiograficzny. Był autorem scenariuszy, w tym komedii Stevena Soderbergha (1996) według podręcznika anatomii prawidłowej Gray’s Anatomy[8].
Życie prywatne
W sierpniu 1991 ożenił się z Renée Shafransky, lecz w 1993 doszło do rozwodu[9]. Rok potem (1994) poślubił Kathleen Russo[9], z którą miał dwóch synów: Forresta i Theo.
Cierpiał na klaustrofobię. W czerwcu 2001, gdy spędzał wakacje w Irlandii, przeżył wypadek samochodowy, po którym wpadł w głęboką depresję[3]. Rozpacz po wypadku i nieskuteczne próby odzyskania zdrowia spowodowały, że w czerwcu 2002 trafił do szpitala psychiatrycznego[3].
Śmierć
10 stycznia 2004 zgłoszono jego zaginięcie[10]. 7 marca 2004 znaleziono jego ciało w Nowym Jorku w rzece East River. Zmarł w wieku 62 lat śmiercią samobójczą[10].
Wybrana filmografia
Filmy fabularne
- 1984: Pola śmierci jako konsul USA
- 1988: Wariatki jako dr Richard Milstein
- 1988: Serce Clary jako dr Peter Epstein
- 1993: Król wzgórza jako Pan Mungo
- 1993: Dwadzieścia dolców jako ksiądz
- 1994: Zawód: dziennikarz jako Paul Bladden
- 1995: Ucieczka z Rangunu jako Jeremy Watt
- 1996: Diabolique jako Simon Veatch
- 1999: Już nadchodzi jako Pan Jennings
- 2001: Superzioło jako prof. Jackson
- 2001: Kate i Leopold jako dr Geisler
Seriale TV
- 1997: Saturday Night Live jako narrator Brides
- 1997-98: Pomoc domowa jako dr Jack Miller
- 2000: Will & Grace
Przypisy
- ↑ Spalding Gray (ang.). Listal. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ Nell Casey (2011-10-09): Spalding Gray’s Tortured Soul (ang.). „The New York Times”. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ a b c d e Shaila Kumari Dewan, Jesse McKinley (2004-03-09): Body of Spalding Gray Found; Monologuist and Actor Was 62 (ang.). „The New York Times”. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ a b Spalding Gray w serwisie IAFD
- ↑ Spalding Gray – At Show World, New York (1977) (ang.). The Rialto Report. [dostęp 2020-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-16)].
- ↑ Andrea LeVasseur: Spalding Gray Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ Spalding Gray Awards (ang.). AllMovie. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ Spalding Gray (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ a b Spalding Gray Dating (ang.). FamousFix. [dostęp 2018-02-18].
- ↑ a b Gaby Wood (2004-12-26): Profile: Spalding Gray (ang.). „The Guardian”. [dostęp 2018-02-18].
Bibliografia
- Spalding Gray w bazie IMDb (ang.)
- Spalding Gray w bazie Filmweb
- Spalding Gray w bazie Notable Names Database (ang.)
- ISNI: 0000 0001 0912 7743
- VIAF: 69132232
- ULAN: 500070996
- LCCN: n85176138
- GND: 137809123
- BnF: 140495363
- SUDOC: 057116512
- NLA: 35782159
- NKC: xx0176270
- BNE: XX1647099
- NTA: 072745983
- CiNii: DA16534729
- PLWABN: 9810696155405606
- NUKAT: n2006071630
- J9U: 987007317481605171
- CONOR: 52227427
- LIH: LNB:B3QV;=BI
- WorldCat: lccn-n85176138