Sparky Anderson
 Sparky Anderson jako menadżer Detroit Tigers | |||||||
| drugobazowy | |||||||
| Pełne imię i nazwisko | George Lee Anderson | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Captain Hook | ||||||
| Data i miejsce urodzenia | 22 lutego 1934 | ||||||
| Data i miejsce śmierci | 4 listopada 2010 | ||||||
| Odbijał | prawą | ||||||
| Rzucał | prawą | ||||||
| Debiut | 10 kwietnia 1959 | ||||||
| Ostatni występ | 27 września 1959 | ||||||
| Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
| Kariera menedżerska | |||||||
| |||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||
| Rok wprowadzenia | 2000 | ||||||
| Metoda elekcji | Veterans Committee | ||||||
Sparky Anderson, właściwie George Lee Anderson (ur. 22 lutego 1934 w Bridgewater, zm. 4 listopada 2010 w Thousand Oaks) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego, menadżer klubów MLB. Trzykrotnie wygrał World Series i dwukrotnie wybierany był najlepszym menadżerem w lidze. W 2000 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame.
Życiorys
Urodził się jako George Lee Anderson w Bridgewater (Południowa Dakota), jako syn Shirley i LeRoya Andersonów, malarza stodół i silosów. Jego ojciec kazał mu być miłym dla ludzi, rady, której chłopiec przestrzegał przez całe życie. Kiedy miał 8 lat, rodzina przeniosła się do Los Angeles i kupiła dom w pobliżu University of Southern California, gdzie George służył jako batboy (chłopiec, który jest zatrudniony do opiekowania się kijami podczas meczu baseballowego) przez 6 lat pod okiem legendarnego trenera Roda Dedeaux. Drużyna baseballowa George’a, Dorsey High School była potęgą, a w 1951 jego drużyna, American Legion, zdobyła mistrzostwo kraju.[1]
Kariera zawodnicza
Po ukończeniu szkoły średniej w 1953 otrzymał propozycję stypendium z Uniwersytetu Południowej Kalifornii, ale zdecydował się podpisać kontrakt z organizacją Brooklyn Dodgers. W latach 1953–1958 grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Montreal Royals z poziomu Triple-A[2]. W grudniu 1958 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Philadelphia Phillies[3].
W MLB zadebiutował 10 kwietnia 1959 w meczu przeciwko Cincinnati Redlegs zaliczając RBI single w drugiej połowie ósmej zmiany, podwyższając prowadzenie Phillies na 2–0[3][4]. W 1959 zagrał w 152 meczach, notując średnią 0,218[3]. Przed rozpoczęciem sezonu 1960 został oddany do Toronto Maple Leafs z International League, w którym występował do 1963[2].
Kariera menedżerska
Minor League Baseball
W 1964 został menadżerem Toronto Maple Leafs, jednak po zakończeniu sezonu został zwolniony. W latach 1965–1967 prowadził zespoły farmerskie St. Louis Cardinals – Rock Hill Cardinals, St. Petersburg Cardinals i Modesto Reds. W 1968 był menadżerem Asheville Tourists, klubu farmerskiego Cincinnati Reds[2][5].
Major League Baseball
Cincinnati Reds
9 października 1969 w wieku 35 lat został menadżerem Cincinnati Reds, zastępując na tym stanowisku Dave'a Bristola[6]. Anderson był wówczas mało znanym szkoleniowcem, a artykuł w gazecie The Cincinnati Enquirer, opisujący jego zatrudnienie w klubie z MLB zatytułowano "Sparky Who?"[7]. Mimo to w pierwszym sezonie 1970, poprowadził Reds do 102 zwycięstw w sezonie zasadniczym i zwycięstwa w National League Championship Series, dwa lata później powtórzył osiągnięcie[2].
W sezonie 1975 Cincinnati Reds zanotowali najlepszy bilans w historii klubu (108–54) i w ALCS pokonali Pittsburgh Pirates. W World Series Reds zmierzyli się z Boston Red Sox wygrywając w siedmiu meczach[8]. Rok później obronili tytuł mistrzowski po pokonaniu New York Yankees w czterech spotkaniach[9]. W latach 1977 i 1978 Reds zajmowali drugie miejsce w NL West Division za Los Angeles Dodgers i w efekcie 28 listopada 1978 Anderson został zwolniony z funkcji menadżera zespołu[2][6].
Detroit Tigers
12 czerwca 1979 został menadżerem Detroit Tigers, po zwolnieniu Lesa Mossa[6]. W 1984 poprowadził zespół do pierwszego od 1968 roku mistrzostwa; w World Series Tigers pokonali San Diego Padres w pięciu meczach[10]. 15 kwietnia 1993 w meczu z Oakland Athletics odniósł 2000. zwycięstwo jako menadżer[6]. 2 października 1995 zrezygnował z tej funkcji[6]. W karierze menadżerskiej zanotował 2194 zwycięstwa co daje mu szóste miejsce w klasyfikacji wszech czasów[11].
Późniejszy okres
W 2000 roku został wprowadzony do Baseball Hall of Fame[12]. W 2005 zastrzeżono numer 10, z którym występował jako menadżer Cincinnati Reds[13]. Zmarł 4 listopada 2010[14].
W 2011 zastrzeżono numer 11, który nosił będąc menadżerem Detroit Tigers[15].
Statystyki menadżerskie
| Sezon | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Proc. zw. i por. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1970–1978 | Cincinnati Reds | NL | 1450 | 863 | 586 | 0,596 |
| 1979–1995 | Detroit Tigers | AL | 2580 | 1331 | 1248 | 0,516 |
| Łącznie w karierze | 4030 | 2194 | 1834 | 0,545 | ||
Nagrody i wyróżnienia
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 3× zwycięzca w World Series | 1975, 1976, 1984 | [8][9][10] |
| 2× AL Manager of the Year | 1984, 1986 | [2] |
| Baseball Hall of Fame | od 2000 | [12] |
| # 10 zastrzeżony przez Reds | 2005 | [13] |
| # 11 zastrzeżony przez Tigers | 2011 | [15] |
Przypisy
- ↑ John R.M. Wilson, Anderson, Sparky (1934-2010), baseball manager, t. 1, Oxford University Press, kwiecień 2014, DOI: 10.1093/anb/9780198606697.article.1901011 [dostęp 2022-04-10] (ang.).
- ↑ a b c d e f Sparky Anderson Biography. sabr.org. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b c Sparky Anderson Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ Cincinnati Redlegs at Philadelphia Phillies Box Score and Play by Play. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ Sparky Anderson Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b c d e Sparky Anderson from the Chronology. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)]. (ang.).
- ↑ "Sparky Who?" and "Captain Hook": The Legacy of George Lee Anderson. bleacherreport.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b 1975 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b 1976 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b 1984 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ Managerial Register and Leaders. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b Anderson, Sparky. baseballhall.org. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b Reds Retired Numbers. reds.mlb.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ Hall of Fame manager Sparky Anderson passes away at 76. mlb.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
- ↑ a b Tigers' bats 'Spark' late in finale. mlb.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
George W. Bush chats with Sparky Anderson, left, and Yogi Berra.
A single empty (white) star on a transparent background, for use with star ratings