Spawarka inwertorowa

Spawarka inwertorowa

Spawarka inwertorowa[a] (inwersyjna[1]) – rodzaj spawarki elektrycznej, w której źródłem prądu jest prostownik z wewnętrzną przemianą częstotliwości. Służy do spawania metodą MMA.

Budowa

Podstawowymi składnikami spawarki inwertorowej są:

  • prostownik napięcia;
  • filtr pojemnościowy napięcia wyprostowanego;
  • falownik tranzystorowy;
  • transformator o podwyższonej częstotliwości;
  • prostownik wtórny podwyższonej częstotliwości;
  • dławik filtrujący;
  • układ sterowania.

Zalety

  • możliwość spawania wszystkimi rodzajami elektrod spawalniczych;
  • stosunkowo niewielki pobór prądu;
  • niewielki rozmiar i masa;
  • łatwość obsługi.

Historia

Pierwsze tego typu urządzenia powstały w oparciu o falownik tyrystorowy. Jednak ze względu na zbyt niską częstotliwość napięcia z falownika – 5000 Hz – nie zyskały uznania. Stało się to dopiero po opracowaniu wysokonapięciowych tranzystorów mocy, które osiągały częstotliwość napięcia z falownika powyżej 20 kHz. Dzięki ich użyciu zmniejszono rozmiary tych spawarek, ich masę, zwiększono jakość spawania, ponadto spadła cena tego typu urządzeń. Obecnie spawarki inwertorowe wypierają z rynku spawarki transformatorowe.

Uwagi

  1. ↑ Zgodnie z odmianą słowa inwerter, urządzenie to powinno nosić nazwę „spawarka inwerterowa”, jednak przyjęła się forma „spawarka inwertorowa”, i taka forma jest stosowana w polskich opracowaniach naukowych.

Przypisy

  1. ↑ Edward Dobaj, Maszyny i urządzenia spawalnicze, 2005, s. 75, ISBN 83-204-3262-6.

Bibliografia

  • Edward Dobaj, Maszyny i urządzenia spawalnicze, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne 2005.
  • Bolesław Kurpisz, Spawanie gazowe i łukowe elektrodami otulonymi, Krosno: KaBe 2010.

Media użyte na tej stronie

GYS - MMA Arc Welder.jpg
Autor: Bruno Bouygues, Licencja: CC BY-SA 3.0
This is a 200A MMA Arc Welder