Spencer Perceval
| Data i miejsce urodzenia | 1 listopada 1762 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 maja 1812 |
| Premier Wielkiej Brytanii | |
| Okres | od 4 października 1809 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
 | |
Spencer Perceval (ur. 1 listopada 1762 w Londynie, zm. 11 maja 1812 tamże) – brytyjski polityk i premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jedyny brytyjski premier, który zginął w zamachu.
Wczesne lata życia i początki kariery politycznej
Był siódmym synem Johna Percevala, 2. hrabiego Egmont, i Catherine Compton. Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. Po studiach rozpoczął praktykę w okręgu Midland. Dzięki staraniom rodziny swojej matki uzyskał stanowisko w sądzie w Northampton. Następnie został komisarzem ds. upadłości z roczną pensją w wysokości 119 funtów. Z ramienia Korony brał udział w procesach przeciwko Thomasowi Paine’owi (1792) i Johnowi Horne’owi Tooke’owi (1794). Pisał również pamfelty popierające impeachment Warrena Hastingsa.
W 1796 został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Northampton. Jego ataki na Charlesa Jamesa Foxa i parlamentarnych radykałów zwróciły nań uwagę premiera Williama Pitta Młodszego, który w 1798 mianował go radcą przy Radzie Artylerii. W 1801 został radcą generalnym w rządzie Henry’ego Addingtona. W 1802 został prokuratorem generalnym. Pozostał na tym stanowisku w 1804, kiedy na stanowisko premiera powrócił Pitt. Na stanowisku prokuratora Perceval odpowiadał za procesy przeciwko radykałom oraz zmianę prawa dotyczącego zsyłania przestępców do Australii.
Perceval znajdował się w opozycji wobec Gabinetu Wszystkich Talentów i projektów równouprawnienia katolików. W 1807 został kanclerzem skarbu, Kanclerzem Księstwa Lancaster i przewodniczącym Izby Gmin w rządzie księcia Portland. Po rezygnacji Portlanda w 1809 Perceval został nowym premierem Wielkiej Brytanii.
Premier Wielkiej Brytanii
Oprócz stanowiska premiera Perceval sprawował również wszystkie stanowiska, jakie otrzymał w poprzednim gabinecie. W skład rządu Percevala nie wszedł jeden z najważniejszych polityków stronnictwa torysów, George Canning, co sprawiało, że gabinet niejednokrotnie nie mógł uzyskać większości w Izbie Gmin. W okresie urzędowania Percevala król Jerzy III ostatecznie popadł w obłęd, a regencję powierzono jego synowi. Rząd wspierał również działania korpusu Wellingtona w Hiszpanii i Portugalii. Ograniczenia w handlu, które na wniosek Percevala wprowadzono w 1807, negatywnie odbijały się na brytyjskiej gospodarce. Rosło również niezadowolenie społeczeństwa. Zimą 1811 rozpoczął swoją działalność ruch luddystów. Perceval został zmuszony do złożenia wyjaśnień przed Izbą Gmin.
11 maja 1812, kiedy Perceval udał się do parlamentu, aby złożyć żądane wyjaśnienia, John Bellingham, obarczający premiera odpowiedzialnością za swoją trudną sytuację finansową, strzelił do niego, kiedy premier wszedł do budynku parlamentu. Trafiony w serce Perceval zdążył powiedzieć: Oh, I have been murdered.
Zabójca został od razu aresztowany i stracony tydzień później. Ciało Percevala przeniesiono na 10 Downing Street i po pięciu dniach pochowano w kościele św. Łukasza w Charlton.
Życie prywatne
Premier był żonaty z Jane Spencer-Wilson i miał z nią sześciu synów (m.in. lekarza Johna Thomasa) i sześć córek. Perceval był ostatnim brytyjskim premierem, który nosił pudrowaną perukę związaną w warkocz, oraz krótkie spodnie, zgodnie ze starodawną modą z XVIII wieku[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ L. Iremonger, The Fiery Chariot: a study of British Prime Ministers and the search for love. London 1970: Secker and Warburg.
Linki zewnętrzne
- Profil Percevala na stronach 10 Downing Street. number10.gov.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-25)].
|
|
.svg)
Media użyte na tej stronie
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Autor: Sodacan, Licencja: CC BY-SA 3.0
Royal Coat of Arms of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland in the style used by the Government of King Charles III from 2022 to the present (as used in all places except Scotland).
| “ | Quarterly, First and Fourth Gules three lions passant guardant in pale Or armed and langued Azure (for England), Second quarter Or a lion rampant within a double tressure flory counter-flory Gules (for Scotland), Third quarter Azure a harp Or stringed Argent (for Ireland), the whole surrounded by the Garter; for a Crest, the imperial crown Proper; for Supporters, dexter a lion rampant guardant Or crowned as the Crest, sinister a unicorn Argent armed, crined and unguled Proper, gorged with a coronet Or composed of crosses patée and fleurs de lys a chain affixed thereto passing between the forelegs and reflexed over the back also Or; Motto 'Dieu et mon Droit’ ('God and my Right') below the shield. | ” |
- PINCHES, J.H & R.V., The Royal Heraldry of England, 1974, Heraldry Today.
William Henry Cavendish-Bentinck, 3rd Duke of Portland (1738-1809)
Spencer Perceval, by George Francis Joseph (died 1846), given to the National Portrait Gallery, London in 1857. See source website for additional information.
The portcullis design is recorded as the work of Charles Barry in 1834 and is used on many Royal commissions such as on the Great Bell ("Big Ben").
As well as wide use of the portcullis design with varied supporting emblems, this specific version with the crown has been used by HM Customs and Excise "for some centuries."
There was a formal grant to both Houses of Parliament by Queen Elizabeth II in 1996. A grant for official use is not a claim of copyright. It is not possible to retrospectively claim copyright of an emblem or logo where publication and usage dates back more than two centuries.
This information is based on House of Commons Information Office paper "The Portcullis", published in 2010.Assassination of British Prime Minister Spencer Perceval in the Palace of Westminster (1812).
Spencer Perceval's signature
Portrait of Spencer Perceval (1762-1812), Prime Minister of Great Britain