Spirit of St. Louis
Samolot Spirit of St. Louis w National Air and Space Museum | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Granville Brothers Aircraft |
Typ | |
Konstrukcja | mieszana |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | kwiecień 1927 |
Liczba egzemplarzy | 1 |
Dane techniczne | |
Napęd | Wright Whirlwind J-5 |
Moc | 220 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość | 14 m |
Długość | 8,22 m |
Wysokość | 2,46 m |
Powierzchnia nośna | 30,65 m² |
Masa | |
Własna | 967 kG |
Startowa | 2329 kG |
Zapas paliwa | 2000 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 207 km/h |
Prędkość przelotowa | 190 km/h |
Prędkość minimalna | 114 km/h (przy pełnym obciążeniu) |
Pułap | 5000 m |
Zasięg | 6615 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Charles Lindbergh | |
Rzuty | |
Spirit of St. Louis – amerykański samolot rajdowy, skonstruowany dla Charlesa Lindbergha dla dokonania przelotu nad Oceanem Atlantyckim.
Historia
Samolot był dostosowaną, dla potrzeb planowanego przelotu nad Atlantykiem, wersją seryjnie produkowanego modelu Ryan M-2[1]. Planowana przez Charlesa Lindbergha trasa wytyczona została między Long Island w stanie Nowy Jork, a Paryżem, zaś zakup samolotu sfinansowały organizacje finansowe z Saint Louis, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie. Maszyna została oblatana w kwietniu 1927 roku. Miesiąc później 20 maja rozpoczął się trwający 33 i pół godziny lot na liczącej 5800 km trasie Nowy Jork–Paryż[2]. Charles Lindbergh tym lotem jako pierwszy samotny pilot pokonał Atlantyk bez lądowania[3] (przed nim Atlantyk pokonali Brytyjczycy John Alcock i Arthur Whitten Brown na samolocie Vickers Vimy).
Opis konstrukcji
Jednoosobowa, oszklona kabina pilota pozbawiona była przedniej szyby, której rolę przejął wmontowany peryskop. Samolot miał konstrukcję mieszaną. Był górnopłatem zastrzałowym, którego kadłub stanowiła spawana z rur stalowych kratownica, w przedniej części kryta blachą w tylnej płótnem. Skrzydła, podparte parą zastrzałów z każdej strony kadłuba, były drewnianą konstrukcją dwudźwigarową pokrytą w części sklejką i płótnem. Zarówno w kadłubie jak i w skrzydłach znajdowały się zbiorniki paliwa mogące pomieścić ponad 2000 l paliwa. Powierzchnie sterowe stanowiły nieoprofilowane i podparte zastrzałami, zbudowane na szkielecie z rur stalowych, pokryte płótnem ruchome elementy zewnętrzne samolotu. Stałe podwozie składało się z amortyzowanych gumą, trójgoleniowych dwóch kół i płozy ogonowej. Urządzeniem napędowym było stałe, dwupłatowe, metalowe śmigło[2].
Dane techniczne
Napędzany 9 cylindrowym silnikiem gwiazdowym Wright Whirlwind J-5, o mocy 220 KM samolot miał rozpiętość skrzydeł 14 m, długość 8,22 m i wysokość 2,46 m. Powierzchnia nośna wynosiła 30,65 m². Przy ciężarze własnym wynoszącym 967 kg i całkowitym 2329 kg osiągał prędkość przelotową 190 km/h. Prędkość[2] maksymalna wynosiła 207 km/h, zaś minimalna przy pełnym obciążeniu wynosiła 114 km/h. Pułap jaki samolot mógł osiągnąć wynosił 5000 m, zaś zasięg 6615 km[3].
Przypisy
- ↑ Kazimierz Dąbrowski: Przegląd samolotów sportowych i ich osiągnięć. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1964, s. 42.
- ↑ a b c Kazimierz Dąbrowski: Przegląd samolotów sportowych i ich osiągnięć. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1964, s. 218–219.
- ↑ a b Bartłomiej Kozłowski: Pierwszy przelot samolotem przez Atlantyk. [dostęp 2011-07-01].
Linki zewnętrzne
- Technical Preparation of the Airplace "Spirit of St. Louis", written for the Natiobal Advisory Committee for Aeronautics, by Donald A. Hall, Washington July 1927.
- Ryan NYP „Spirit of St. Louis”. airandspace.si.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)]..
Media użyte na tej stronie
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Autor: Ad Meskens, zie ook:vliegtuigen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Spirit of St-Louis photographed at National Air and Space Museum. The Spirit of St. Louis (Registration: N-X-211) is the custom-built single engine, single seat monoplane that was flown solo by Charles Lindbergh on May 20-21, 1927, on the first non-stop flight from New York to Paris.