Sporangiofor
Sporangiofor, trzonek zarodnionośny – specjalny twór unoszący zarodnie u niektórych grzybów i roślin zarodnikowych.
U niektórych grup systematycznych grzybów jest to specjalna, wznosząca się strzępka zakończona zarodnią. U sprzężniaków (Zygomycota) trzonki te bywają rozgałęzione. Każde takie boczne odgałęzienie nazywane jest mianem sporangiola (sporangiolum) i zakończone jest zarodnią mniejszą i zawierającą mniej zarodników niżeli zarodnia szczytowa[1] zwana merosporangium[2]. U Pilobolus jednokomórkowy sporangiofor ma na szczycie część mało elastyczną (kolumellę) wnikającą do zarodni, podczas gdy jego reszta jest elastyczna i wraz z dojrzewaniem rozszerza się nawet dwukrotnie, tworząc nabrzmiały pęcherzyk. W pewnym momencie ciśnienie turgoru wzrasta do ok. 5,5 atm. tak, że część nieelastyczna pęka, a ciśnienie komórkowe wyrzuca zarodnię na odległość ok. 1 m[3].
Sporangiofory mogą przejawiać właściwości odmienne od reszty grzybni. U niektórych pleśniakowców wykazują fototropizm dodatni (u Pilobolus longipes wystarczy światłość 0,0000006 kandeli) lub geotropizm ujemny[3].
Określenie "sporangiofor" stosowane jest też odniesieniu do tarczowatych sporofili u roślin skrzypowych (Equisetopsida)[4].
- (c) James Lindsey at Ecology of Commanster, CC BY-SA 3.0
Sporangiofory pleśniaka białego zakończone kulistymi zarodniami
Sporangiofor Peronospora
Sporangiofor u Rhizopus
Przypisy
- ↑ Z. Podbielkowski, I. Rejment-Grochowska, A. Skirgiełło: Rośliny zarodnikowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 365. ISBN 83-01-04394-6.
- ↑ Selim Kryczyński , Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 244, ISBN 978-83-09-01063-0 .
- ↑ a b Fizjologia roślin. W: Walter Schumacher: Botanika: podręcznik dla szkół wyższych. Eduard Strasburger (red.). Wyd. 2 pol. według 28 oryg. Warszawa: PWRiL, 1967, s. 453, 456, 461, 491. (pol.)
- ↑ Z. Podbielkowski, I. Rejment-Grochowska, A. Skirgiełło: Rośliny zarodnikowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 721. ISBN 83-01-04394-6.
Media użyte na tej stronie
(c) James Lindsey at Ecology of Commanster, CC BY-SA 3.0
Mucor mucedo. from Commanster, Belgium.
The determination of the species shown in this picture has been verified.Equisetum - clou à sporange
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
Title: Annuaire du Conservatoire et du jardin botaniques de Genève
Identifier: annuaireduconser21191cons (find matches)
Year: 1897 (1890s)
Authors: Conservatoire et jardin botaniques de la ville de Genève
Subjects: Botany
Publisher: Genève, Conservatoire botanique
Contributing Library: Smithsonian Libraries
Digitizing Sponsor: Biodiversity Heritage Library
View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.
Text Appearing Before Image:
4 E. GAUMÀNN (^)
Text Appearing After Image:
Fig. 1 (grossissement "^/i) : Groupe a : Conidiophore de Peronospora sur VEuphorbia Cyparissias. » 6 : » » > » » amygdaloiaes. » c : Fourchettes des conidiophores sur VEuphorbia platyphylla. * d: » y, » ■» » glyptosperma.
Note About Images
Autor:
- Structure_of_Rhizopus_spp.-english.JPG: DZadventiste
- derivative work: DZadventiste (talk)
Rhizopus sp. Budowa